De sterkste schouders De zwaarste lasten kleven hier echt nadelen aan? Zo ja welke?

Ja ,dat de sterkste schouders zich in het buitenland gaan vestigen.

Een hoge progressieve belasting (nivellering), verlaagt de prikkel om te werken en geld te verdienen....

Veel mensen stellen zich afhankelijk op ten aanzien van degene met de sterke schouders : dit geeft druk en extra-veel verantwoording bij elke beslissing die je moet nemen.
Elke actie wordt kritisch en met argusogen bekeken : je steekt boven het maaiveld uit, dus reken maar, dat 'ze' je graag een kopje kleiner willen maken. Een duidelijk voorbeeld vind ik hiervan het interview vanuit Vancouver met Erica Terpstra, die een wijntje op had...wát een ophef !!
En wat een wereld van leedvermaak, als sterke schouders onder de invloed van de publieke opinie met de staart tussen de poten af moet druipen (De Engelsen zeggen dan zo fijntjes : how the Mighty have fallen....)

Soms kies je ervoor, de zware lasten op je schouders te nemen, en dan moet je dat incalculeren. Maar als je iets uitvreet, en het lekt uit, valt de wereld over je heen - zoals de banken in de afgelopen tijd hebben gemerkt.

Maar op een kleinere schaal : hoe meer verantwoording je op je schouders hebt, hoe minder je jezelf eens een 'off-day' kunt permiteren - want je wordt erop afgerekend, terwijl een mindere 'last' maakt, dat je wél eens een dagje gewoon 'je dag niet kunt hebben'.

Principe is goed, maar er moet een begrenzing aan zitten. Als het betekent dat hard werken niet meer beloond wordt omdat je alles boven een bepaald bedrag naar de belasting kan brengen, zal niemand meer verantwoording willen nemen, zal niemand meer extra inzet willen tonen.

Dus de sterkste schouders, die nu overigens ook de zwaarste lasten al dragen, zullen weglopen als ze nog meer lasten moeten gaan dragen.

Jazeker kleven hier echte nadelen aan.

Wat de ene persoon ontvangt zonder ervoor te werken, moet een ander persoon voor werken zonder ervoor te ontvangen. De overheid kan gewoonweg niet iets aan iemand geven zonder het van iemand anders af te pakken.

Als je een systeem opbouwt waar dit principe wordt gebruikt, heb je veel sterke schouders nodig. Echter, door ditzelfde systeem ontneem je ook iedere impuls die mensen nodig hebben om ook echt de sterkste schouders te willen zijn. Gevolg is onvrede en uitstroom, maar vooral vlakheid. Een middelmatige maatschappij waarin mensen niet gemotiveerd worden economisch ambitieus te zijn.

De volgende krachtige en treffende uitspraak is ooit gedaan door Dr. Adrian Rogers:

"You can't multiply wealth by dividing it."

Het is een goed principe, maar de versnippering van inkomenspolitiek in Nederland geeft het risico dat het doorschiet. De meeste 'sterkste schouders' zijn geen superrijken die een fortuin aangewaaid hebben gekregen, maar mensen die keihard werken om een beetje meer te verdienen.

De basis van inkomenspolitiek is uiteraard de inkomstenbelasting. Daar zijn de sterke schouders grotere bedragen aan kwijt, en terecht. Maar inkomenspolitiek stopt daar niet. Er is op allerlei niveaus sprake van inkomensverdeling.

Met je bovenmodale inkomen krijg je bijvoorbeeld geen huurtoeslag. Wel (als je een huis bezit) hypotheekrenteaftrek, maar daarbij wordt voor het gemak meestal vergeten dat je ook eigenwoningforfait betaalt. Als je een huis huurt, mag dat niet in de sociale sector, wat betekent dat je meer betaalt voor een huis met hetzelfde comfort dan iemand onder een bepaalde inkomensgrens, en dat is nog afgezien van de vraag hoeveel die ander nog aan huurtoeslag krijgt.

Dat is alleen al op het gebied van wonen. De sterke schouders hebben meer geld te besteden, natuurlijk, maar krijgen wel minder huis voor hun euro. Zo kan het gebeuren dan mijn man en ik, hoogopgeleide tweeverdieners, ons totnogtoe niet zo'n mooi huis kunnen veroorloven als mijn ouders, een gepensioneerde buschauffeur en een huisvrouw.

Dan heb je nog allerlei andere inkomensafhankelijke regelingen. Bovenmodaal inkomen? Dan krijg je geen stadspas waarmee je korting op van alles kunt krijgen. En je betaalt de volle mep als je een sport gaat doen of je kinderen op muziekles zitten. Zorgtoeslag, kindgebonden budget, kinderopvangtoeslag, allemaal gelinkt aan je inkomen.

Telkens als er wéér een inkomensafhankelijke regeling bijkomt onder het mom van 'de sterkste schouders dragen de zwaarste lasten', loont het weer een beetje minder om keihard te werken voor je geld. En hoe minder het loont, hoe minder gemotiveerd mensen te zijn om het te doen. Nog meer nivellering, en de sterke schouders zouden wel eens de handdoek in de ring kunnen gooien.

Waarom moeite doen, als je met een lager inkomen net zo mooi kan wonen en nog steeds je kinderen naar pianoles kunt sturen? Alleen één probleem: als de sterke schouders het verder vertikken, stort het héle systeem in elkaar. De welvaart in dit land is namelijk geen gegeven, die wordt dagelijks gemáákt door hardwerkende mensen.

geen nadelen

heel rechtvaardig beleid

Als je ergens geld weghaald gaat dat ten koste van.
Een veel gehoord discussiepunt bij de zwakkeschouders is dan, hadden die sterke schouders zo sterk moeten worden. Een zeker spanningsverschil moet er zijn en is onvermijdelijk. In discussies met vrienden zeg ik wel eens heel bot. Je moet sukkels hebben die de vuile klusjes opknappen en Bazen die genoeg verantwoording hebben om goed met die mensen om te gaan.
Als je iedereen rijk maakt komt niemand nog zijn nest uit behalve die mensen die nu veel geld hebben.
Maar das heel bot gezegd.
Als iemand jaren studeert en op de fiets zit terwijl zijn vrienden in de bouw al geld verdienen en hun autotje rijden, dan mag hij van mij na jaren wel een dikke auto kunnen kopen.
Dat hij dan ook nog wordt beloond voor zijn harde werken en studeren is natuurlijk wel zuur.