Waarom laten directeuren van goede doelen zich hoge salarissen en onkostenvergoedingen voor onnodige luxe uitbetalen?
Ik kan er niet bij dat directeuern en andere managers zoveel geld ontvangen uit giften die voor de armsten en zwaksten gedoneerd zijn, ik zou me dan schamen.
Mensen geven met een warm hart, het zal hun bedoeling
toch niet zijn dat de leiders van de club er overdreven warmpjes bijzitten, of zie ik dat verkeerd.
Zelfs uit geld wat dan wel voor het goede doel beschikbaar komt worden vaak veel onkosten voor dure ambassadeurs betaald.
Zo komt maar heel weinig van het geld werkelijk ten goede aan voor wie het geld werkelijk gedoneerd is.
Veel te veel gaat op aan fondswerving en eerste klas reizen en andere onnodig dure zaken.
Ik gun iedereen een redelijk loon, als je voor een goed doel wilt werken , moet je dat ook om de goede reden doen, veelverdienen hoort daar m.i. niet bij.
Zo kan met minder graaigedrag en luxe veel meer met hetzelfde geld gedaan worden.
Er zijn organisaties die dit doorzien en toepassen.
Waarom niet allemaal?
Toegevoegd na 22 uur:
Ik vind dat de marktwerking hier niet op zou mogen gaan, het is immers geen commercie of zou het niet moeten zijn.
Charitatieve doelen hebben bepaalde voorrechten op commerciele bedrijven, ik vind dat dat dan ook consequenties moet hebben voor degenen die aan het roer staan.
Hoe kun je met een graaimentaliteit nu een voorbeeldfunctie hebben voor vaak niet eens welgestelde mensen die je wel aanzet gul te zijn en diep in hun EIGEN buidel tasten.
Hoe kun je het een preken en het tegenovergestelde doen ?