Waarom is onze verzorgingsstaat een maatschappelijk probleem?

Omdat we er allemaal, vroeg of laat, lang of kort, direct of indirect, mee te maken krijgen. We komen allemaal op een punt in ons leven dat wijzelf of onze dierbaren afhankelijk worden van zorg, een staatsinkomen of hulp. En dan willen we wel graag dat dat er is EN dat het betaalbaar is.

Nu kun je jong zijn, gezond van lijf en leden, maar op een dag kan ook jij door pech of ongeluk getroffen worden, ziek worden, je baan verliezen, oud worden; vrijwel niemand loopt zonder enige behoefte aan hulp van de wieg naar het graf.

Het gaat ons dus uiteindelijk allemaal aan. De hele maatschappij. De maatschappij is namelijk niks anders dan wij allemaal samen. De vraag is of we voor elkaar blijven zorgen, ook als daar een prijskaartje aan hangt, zodat er ook voor ons gezorgd zal kunnen worden als dat nodig is, of dat we ' ieder voor zich' gaan en onze medemens nu - maar op de lange termijn onszelf - gaan laten kreperen.

Onze verzorgingsstaat is natuurlijk langzaam, stapje voor stapje meegegroeid met de toegenomen welvaart in de afgelopen pakweg dikke 100 jaar. Nu de vooruitgang er een beetje uit is, staan echter de technische ontwikkelingen en mogelijkheden niet stil, en worden we ook steeds ouder en dus hulpbehoevender. Dat wordt dus steeds duurder en duurder, maar onze inkomens gaan niet meer in dat tempo meegroeien. We zullen dus keuzes MOETEN maken, die varieren van steeds meer verantwoordelijkheden terugnemen van de overheid en zelf regelen/betalen tot veel meer betalen om voor iedereen alle hulp buiten eigen kring bereikbaar te houden, ook als die niet veel wezenlijks toevoegt. En omdat iedereen andere belangen heeft, en maar weinig mensen het belang van het algemeen bovenaan hun lijstje hebben, voorzie ik dat we daar nog heel wat jaartjes over zullen moeten bakkeleien.