Weten de mensen in oorlogsgebieden nog wat liefde is?

Misschien dat je de verkeerde media raadpleegt, of dat je zelf een andere definitie van liefde hebt of dat je op een vrij simpele manier redeneert daar is oorlog dus alle mensen daar zijn harteloze monsters. Maar ik totaal, maar dan ook helemaal niets in wat je schrijft.
Laatst zag ik een documentaire in, uit mijn hoofd Rwanda. Een land dat in de jaren 90 jarenlang toneel was van een brute burgeroorlog. Dorpen werden uitgemoord, vrouwen verkracht, huizen geplunderd, ledematen afgehakt en kinderen als kinderen meegenomen gedrogeerd en als kindsoldaat ingezet. Het land is nu in opbouw en als moet opnieuw worden opgebouwd. Onder andere een rechts systeem moet worden opgezet. In de documentaire was een stuk te zien over voormalige oorlogsmisdadigers. De westerlingen wilde deze mensen jarenlang in de cel gooien. Nee zeiden de dorpsbewoners wij doen het anders. De mannen ondergingen een ritueel bij de dorpsoudsten en daarna zei men, nu zijn jullie genezen het is jullie vergeven wij gaan samen ons dorp weer opbouwen.
Ik vond dat zo knap en mooi. Als ik dan hier af en toe zie hoe harteloos er met mensen wordt opgegaan. Ik denk dat ze op dit punt mijlenver voor liggen in andere delen van de wereld dan wij in het Westen.