Heb je als mens het recht om op een menswaardige manier je leven te beeindigen.Door leeftijd,pychiatrie ziekte .Als het leven lijden wordt?

Ja! Iedereen heeft het recht te beslissen over zijn eigen leven, als je graag dood wilt dan is dit je eigen keuze en moet dit gewoon mogelijk zijn.

Ja dat thema is zelfs aanvaard in de katholieke kringen van de meeste universiteiten.(Leiden, Leuven) Vanaf het moment dat het lijden een "normaal" bestaan onmogelijk maakt, is in consensus met patient een levensbeëindiging mogelijk. De discussie is nu verplaats naar mensen die niet lijden en die toch een legale levensbeëindiging willen. De schrijfster K. Hemmerechts heeft recent hier een boek over geschreven. Zij had nl. plannen in die zin.

Het leven bestaat uit allerlei vormen van lijden:
pijn, verdriet, afgunst, haat.
Dit lijden wordt niet gedirigeerd door een hogere macht,
maar de oorzaken liggen vooral in de mens zelf.
Dat betekent ook dat de mens er zich van kan bevrijden.
Als je jezelf namelijk identificeert met het denken, label je automatisch de vormen die om je heen bestaan met goed of slecht. Hieruit ontstaat ontevredenheid. Of het leven gaat niet zoals jij het verwacht. Er ontstaat ontevredenheid. Het enige wat je kunt doen is ja zeggen tegen dit moment (het enige moment dat werkelijk bestaat), je niet langer richten op de toekomst of het verleden en het leven accepteren zoals het komt.

Dus om niet langer te leiden heeft het geen zin om je leven te beëindigen. Ons doel is om in te zien dat het leven leiden is, en ons bewust te worden van de werkelijke onsterfelijke essentie van ons zijn.

Dan nu nog een onweerlegbaar bewijs van onsterfelijkheid:
Het ego ontstaat door een splitsing in de menselijke psyche waarbij de identiteit zich splitst in twee delen die we "ik" en "mij" kunnen noemen. Je leeft met een mentaal beeld van jezelf, een conceptueel zelf waar je een relatie mee hebt. Het leven zelf wordt geconceptualiseerd en losgemaakt van wie je bent als je het over "mijn leven" hebt. Op het moment dat je "mijn leven" zegt of denkt en gelooft in wat je zegt (in plaats van het als een taalkundige conventie te gebruiken), ben je het rijk van de waan binnengegaan. Als er zoiets is als "mijn leven," volgt daaruit dat ik en mijn leven twee dingen zijn en dus kan ik mijn leven, mijn ingebeelde gekoesterde schat, ook verliezen. De dood wordt een schijnbare werkelijkheid en een bedreiging. Woorden en concepten splitsen het leven in afzonderlijke segmenten die zelf niet werkelijk zijn.
Als ik en het leven twee zijn, sta ik los van het leven, sta ik los van alle dingen, alle wezens, alle mensen. Maar hoe zou ik los kunnen staan van het leven? Wat voor "ik" zou er los van het leven, los van "het nu" kunnen bestaan? Het is volstrekt onmogelijk. Er is dus niet zoiets als "mijn leven" en ik heb geen leven. Ik BEN leven. Ik en het leven zijn één. Het kan niet anders. Hoe zou ik dan mijn leven kunnen verliezen? Hoe kan ik iets verliezen wat ik niet eens heb? Hoe kan ik iets verliezen wat ik ben? Het is onmogelijk.

Alleen als het lijden fysiek veel pijn geeft. Anders niet.

Dit omdat elke deel van het leven belangrijk is voor de ziel. In elk deel van het leven wordt geleerd, ook de laatste loodjes zijn hierin belangrijk.
Ik geloof dus in de ziel en het leerproces van een leven. Misschien wilde je in dit leven juist leren hoe het is om oud te worden. Dan moet je dit niet voortijdig willen stoppen.
Ook pijnen zijn een onderdeel van dit leven. Het is alleen zo verschrikkelijk. Ook vooral om aan te zien door de naasten. Ook dit zijn leerprocessen die ondergaan worden met een doel.

Nee, iemand mag niet ten alle tijde beslissen onder elke omstandigheid beslissen om te sterven. Dit moet alleen mogelijk zijn indien je diegene een kans hebt gegeven door een specialist (arts/psychiator) naar de situatie te laten kijken. Indien deze concludeert dat de kans op herstel gering is mag je beslissen om te sterven. Natuurlijk moet je hier niet zulke zware eisen aan stellen dat het nauwelijks mogelijk is om je leven te kunnen beeindigen.

Denk bijvoorbeeld aan de situatie dat iemand met zelfmoordneigingen heeft. In zon geval lijkt het me niet een goed idee zomaar in te stemmen met de wens te sterven.