Waar trek je de grens tussen bezorgdheid en bemoeienis?

Wanneer je bezorgd bent over iemand dan geef je ook om die ander. Vaak spreek je je bezorgdheid uit en als het kan biedt je hulp aan.

Bemoeienis is ongevraagd je hulp of idee opdringen.

Daar waar het benauwdheid en beklemming oplevert bij de ander, ligt de grens. Dat is dus voor iedereen anders.

De grens is waar jij de grens trekt. Voor de één kan een kleine vorm van geuitte bezorgdheid als bemoeienis overkomen.
Ik denk dat het probleem ook zit in hoe de bezorgdheid geuit wordt en hoe de relatie is tussen de boodschapper en ontvanger van bezorgdheid. De relatie wordt beinvloed door verstandhouding, geschiedenis, emoties beide personen, reden van bezorgdheid, geestelijk welzijn van beide personen, enzovoort.
Het is belangrijk je grens aan te geven aan de boodschapper. Hierbij is het belangrijk je eigen boodschap in het hier-en-nu te houden, begrip te tonen, waardering uit te spreken, bezorgdheid weg nemen én luisteren of reactie afwachten van de ander.
Bijvoorbeeld: 'Ik vind het aardig van je dat je zo begaan bent met mij. Het gaat goed met mij/het probleem is niet groot/het komt goed, maar je hoeft niet bezorgd te zijn. Je reden om bezorgd te zijn is niet nodig, want (argumenten). Mocht je toch bezorgd blijven, kun je het met me bespreken.' Natuurlijk kan de bezorgdheid erg lang aanhouden of je teveel worden, maar begrip tonen, luisteren en grenzen aangeven is vaak de oplossing tot het verhelpen en voorkomen van bemoeienis.

Toegevoegd na 1 minuut:
Bovendien is bezorgdheid uiten via een ander niet netjes en kan eerder als bemoeienis overkomen of ervaren worden. Het beste is bezorgdheid te communiceren bij de persoon waarover je bezorgd bent.

De grens tussen 'bezorgheid' en 'bemoeienis' is:
wanneer iemand, waarop men zich heeft gericht,
zelf de grens aan zal geven, zeggende:
"je mag je bezorgt maken,
maar bemoei je er niet mee!"

Bezorgheid is immers slechts bezorgd;
maar 'een bemoeial' bemoeit zich met dat,
waarover 'een bemoeial' zich zorgen maakt...

Bemoeienis kan voorkomen uit bezorgdheid. Bezorgdheid kan voortkomen uit betrokkenheid. Tussen bezorgdheid en bemoeienis kan je geen grens trekken. Wel tussen bemoeienis en bemoeizucht. Bij bemoeizucht ga je te ver in je bemoeienis. Wanneer je te ver gaat in je bemoeienis moet je aanvoelen, daar zijn geen criteria voor.

Als je bezorgd bent om iemand, is het vaak omdat je van iemand houdt.
Je wilt bijvoorbeeld niet dat je kinderen een zeer akelige ervaring meemaken, en je wilt ze daarvoor beschermen.
Je doet dat dus uit liefde.
Bemoeienis heeft niks met liefde te maken, maar is een vorm van egoisme.
Daarbij staat niet het belang van je kind voorop, maar je dient alleen maar je eigen belang.
Het kind is als voorbeeld gekozen.