Waarom vinden we altijd wel iets van een ander (oordelen)?

Er zit een verschil tussen oordelen en een mening geven. Vaak ervaren mensen dat als een ander een afwijkende mening heeft dat daarmee gelijk iemand veroordeelt wordt.
Dat jij je beoordeelt voelt is jouw gevoel.

Dat noemt men 'wedijver'....

De onhebbelijke zucht om anderen voorbij te streven....

Het zit in onze genen.

Als wij een oordeel over iemand (of iets) kunnen vaststellen hoeven we dat in geval van nood niet meer te doen en kunnen beslissen op grond van het eerder gevormde oordeel.

Een overlevingsstrategie, derhalve.

Blijkbaar heb jij ook een probleem. Jij kunt niet accepteren dat mensen het zo moeilijk accepteren dat jij anders denkt, en een andere smaak hebt, ander werk leuk vindt, etc.

Mijn motto is; "Dat je weet wie ik ben, wil niet zeggen dat je me kent."

Helaas zijn en blijven er mensen die denken dat ze alles beter weten dus ook denken dat ze je kennen.
Met als gevolg oordelen en vooroordelen.

Pas als je eens echt moeite doet om je in de medemens te verdiepen zonder vooroordelen zul je erachter komen dat die vooroordelen helemaal niet kloppen.

Conclusie; vooroordelen leveren niks op.

Dat mensen een mening hebben over iemand komt voort uit het feit dat we het babyniveau zijn ontstegen en onderscheid maken tussen het ik en het niet-ik. Jij bent anders dan ik, en daar geef ik een of meerdere woorden aan.
Als je praat over oordelen, dan denk ik aan waardeoordelen. Die komen volgens mij echt minder voor dan we denken. Om een waardeoordeel te bedenken, moet iemand even iets grondiger denken, en daar gaan we veel te oppervlakkig voor met elkaar om.
Dus: niet te benauwd voor wat de mensen van je denken, het maakt geen bal uit.
Wat ook helpt: accepteer het van jezelf dat je anders denkt, misschien bent dan je gesprekspartners. Er zijn er ook vast wel een aantal die meer met jou overeenkomen.

En: niet iedereen is in staat om alles en iedereen te begrijpen. Dus als je merkt dat je niet ""overkomt"" binnen het begrippenarsenaal van je gesprekspartner, lekker laten zitten en vriendelijk blijven.
Het is niet erg.

Het is heel menselijk om altijd iets van iemand te vinden, ben ik achtergekomen.Het is heel Nederlands om dit ook uit te spreken. Ik woon nu in een land waar niemand iets van iemand vindt, althans zo lijkt het. Natuurlijk vindt ook iedereen hier iets van iedereen maar men spreekt dat niet uit omdat men dat hier niet gewend is omdat men bang is voor eventuele gevolgen. Als iemand zich wel uitspreekt dan wil dit nog wel eens heel erg escaleren.
Maar om antwoord op je vraag te geven, denk ik dat alleen mensen die veel om je geven minder goed kunnen accepteren als je heel anders bent dan "de rest" omdat ze bang zijn dat je daardoor bijvoorbeeld geïsoleerd raakt.
Het oordelen over een ander levert voor mij soms gespreksstof op en soms ook wel lol.

Zo werkt ons geest, altijd maar vergelijken, categoriseren, een oordeel hebben. Het levert je vooral bevestiging van je eigen opvattingen op.
Probeer maar eens een uurtje helemaal geen oordeel te hebben.

Ik ben iemand die lang het oordeel uit kan stellen, maar dat betekend dat het lang stil blijft. Dat ik lang 'de kat uit de boom kijk'.

Uiteindelijk zal de persoon in kwestie vanzelf iets doen of zeggen dat me een richting opduwt. Er vormt zich dan een mening over het doen of laten, of over de uitspraken, niet over de persoon.

De meeste mensen oordelen over gedrag, als je je dat persoonlijk aantrekt moet je daar wellicht naar kijken. Je bent je gedrag niet.

Wat een mening of oordeel je oplevert?.... Nou dan kun je verder. Zolang je niet oordeelt blijf je stilstaan kijken, je leert dan wel heel veel, maar je kunt niet verder.

"Waarom vinden we altijd
wel iets van een ander (oordelen)?"

Als een ander, naast jou,
'anders' is, denkt, en doet,
dan is er sprake van 'verschil';

is er sprake van een 'verschil',
dan zal dat leiden tot 'een oordeel';

is er sprake van 'een oordeel',
dan komt dat voort uit 'onwetendheid';

dáárom vinden we 'meestal'
wel 'iets van een ander'...

Er zijn mensen die heel vaak ongevraagd beoordelen en een oordeel geven over andere. Dat vind ik erg irritant. Het is in hokjesgeest denken. Als mensen dat doen zeg ik altijd ,maar dat vraag ik toch niet???Sommige mensen hebben moeite om andere mensen in hun waarden te laten. En het is helemaal lastig als mensen ook nog dingen erbij gaan verzinnen,bijvoorbeeld :"Ow die zal wel aan de drugs zijn." Of "die zal het nooit leren". "ow die zal wel een slechte jeugd hebben gehad" ik zeg dan da weet niet ,waar baseer je dat op??... het zit in mijn allergie.Ik zal mensen er altijd op aan spreken. Dus als je een ieder in zijn /haar waarden laat oordeel en beoordeel je niet!

Omdat heel veel mensen bang zijn. Bang dat een ander hun slechte eigenschappen aan het licht brengt.
Om dan over een ander te oordelen, haalt dat de aandacht bij jezelf weg, zodat je je beter voelt.

Mensen willen zichzelf in de ander bevestigd zien.
Op het moment dat iemand er een andere zienswijze op nahoudt, voelen ze geen bevestiging van zichzelf, soms zelfs nog erger, voelen ze dat als een afwijzing van zichzelf.
Om zich goed te voelen (eigenwaarde) bij de ander, zullen ze zich daarom graag omgeven met mensen die zoveel mogelijk zienswijzen met ze deelt, en zich niet graag omringen met mensen die hun eigenwaarde doet tanen.
In feite wijzen mensen een ander af, wanneer de ander hen niet bevestigd in hun eigen - waarde.

Dat komt omdat jezelf zo vaak beoordeeld bent, dat je een schat van veroordelingen klaar hebt liggen... En zeker eentje voor het geval dat nu speelt...

Jij kunt dat niet accepteren dat iemand jou beoordeeld, net zo min kan een ander dat...

En de reden geef jij al in het slot van je vraag... Omdat ze niet zijn zoals jij... Heel goed gezien van je...