Lijdt het individualiseren van jezelf tot (sociaal) isolement?

Question

In mijn context/opinie,

Ik zie in de maatschappij dat men zich weerhoud hun levensdoel te verwezenlijken dmv het 'ideaalbeeld' van gemeenschappelijke normen en waarden... Vind dit daarbij ook het absolute toppunt van macht om normen en waarden in te zetten als verzet tegen individualisering.

Dit fenomeen is begonnen in de tijd van Napoleon; tegenstanders kwamen in opstand waardoor bloederige veldslagen ontstonden en complete gemeenschappen niet onder toezicht kon worden gezet. Daar is briljant educatie voor opgericht met het doel om het menselijke gedrag perfect te beheren en dom te kunnen worden gehouden. Men kan niet meer vechten, er is geen wil, er is 1 weg die niet te omzeilen is..
Dit gebeurt ook dmv tekenfilms, cultfiguren(Dr Phil), religie en als ergste de onmisbare gecensureerde tv en éénzijdige programma's met gebrek aan objectiviteit..

Na overgave aan die macht wordt je veilig samenvoegd in de wei waar het gras kunstmatig groen wordt gehouden en als 'kudde' de 'kudde' verbeteren door te beslissen wat goed en slecht is, naar ideaalbeeld van ongeschreven normen. Dat geperfectioneerd door nog meer ongeschreven regels aan de 'gemeenschap' na te geven. Dit alles onder de mom van vrijheid met de kans te zijn wie je wilt.

Voorbeeld:

"ik wil niet werken!"
"dan lijdt jij maar honger"

"ik wil niet naar de kerk"
"dan ga jij naar de hel"

Dit zijn ongeschreven normen met een flink portie walgelijkheid.

Ik voel me geïsoleerd, gebruikt, gelabeld en alleen.

 · Accepted Answer

Na een half leven op Aarde kwam ik achter de volgende wijsheden.

Vanaf het begin is er in het leven een enorme strijd tussen mijn "zelf " en de omgeving . De omgeving wil dit , beïnvloed je zus en zo, terwijl jouw eigen "zelf " zoveel meer wil , weet , zou kunnen . We komen uit een diepe bron van inspiratie , levenslust en hoop als we op Aarde geboren worden , en van binnen zit die diepe drang het "anders " aan te willen pakken , dingen veranderen die niet goed zijn.

In het gezin waar je opgroeid begint het onvermijdelijke al , je gaat strijden om je plaatsje , en jouw eigen zelf dient in te leveren. Ten eerste is daar je moeder die je lief hebt en voor je zelf zou willen , maar die je moet delen met je vader. De eerste neurose is ontstaan met je omgeving. De strijd eindigd in een aanpassing waarin je je vader respecteert en het zuivere tussen jou en je moeder moet loslaten. Dan kan je verder met je eerste diepste compromis in je leven.

Je gaat naar school, je leert hoe het "hoort " je leert hoe je je het beste kan gedragen , dat je dan het meeste voor elkaar krijgt. Je leert hoe de maatschappij in elkaar zit , dat je maar een klein zandkorreltje bent in het geheel. Je weet veel meer dan je denkt maar tijdens de natuurkundeles wordt je opmerking over "positronen als tegenhangers van electronen " vijandig neergesabeld. Je zou toch eens meer weten dan de leraar zelf.

Je leert door , krigt meer te weten . Je leert je in te houden als jouw mening sterk afwijkt van die van de leraren. Ook thuis begint een strijd om de vrijheid van denken. Je ouders zijn trots op je maar ouder zijn is iets dat blijkbaar aan "amateurs " wordt gegunt. Je ouders weten niet of ze het goed met je doen totdat het te laat is . Er is geen evaluatie , geen "briefing" over elke opvoed dag. Je ouders weten niet waar je vandaan komt , waar je heen wil . Ze proberen je te sturen maar ze zijn zelf geblinddoekt.

Je gaat proberen te studeren. Tijdens je studietijd zie je  vijf leuke personen van het andere geslacht die je allemaal zouden kunnen toevoegen in je leven. Je zou ze alle vijf "diep " en van binnen willen leren kennen maar je leeftijdsgenoten en je ouders en iedereen in je omgeving laat zien dat het het beste is er één heel goed te leren kennen en de anderen te laten voor wat ze zijn ( na een mooie kennismakingsperiode per persoon , dat is wel toegestaan ) . De andere vier komen noodzakelijkerwijs aan de kant te staan.  VERVOLG IN REACTIES

 · Answer

Mijn antwoord op je eerste vraag is Nee! En van de rest begrijp ik helemaal geen snars. Sorry!

 · Answer

alles draait om macht van de top.ik heb mijzelf ooit verdiept in het 11 september verhaal,de val van het communisme en de tweede wereldoorlog.wat ik daarvan geleerd heb is dat alles beslist wordt door een 'club'.maar de manier hoe jij de vraag steld,denk ik dat je zelf het antwoord al weet!

 · Answer

Ik zie het toch wat anders. Ik ga niet zover terug in de tijd.
De vorige generatie heeft vast gezeten in de sociale dwang van de buurt. Ze moesten enorm oppassen met wat ze deden, anders werden ze al snel buiten de groep geplaatst en was hun leven een hel.
Deze generatie wil dit nu anders proberen. Die vinden het belangrijker om te weten wie zij werkelijk zijn, zonder die dwang. Zij willen zonder masker kunnen leven en zonder al te veel restricties.

Ook dat zal doorslaan tot teveel individualisering, en hierdoor zullen er inderdaad een aantal in hun isolement komen. Maar dat moet ook zo gebeuren. Want men is nog aan het leren. En hoe kan je nu beter leren als van fouten. Net zoals onze vorige generatie.

De volgende generatie zal dus niet terugstappen naar de methodiek van onze vorige generatie, maar zal een nieuwe richting ingaan. Dit zal waarschijnlijk zijn dat men niet meer bang hoeft te zijn voor een ander zijn mening. Omdat men zichzelf nu veel beter kent, kan een ander daar niet zoveel kwaad in verrichten. Hierdoor kunnen zij weer naar buiten toe treden en zichzelf tonen, zonder dat ze aangevallen worden. En zonder dat zij anderen hoeven aan te vallen. Deze personen zullen sterker in hun eigen IK staan. Dit is wat ze hebben geleerd via individualisme door zichzelf te leren kennen.

De eerste stap hierin om de medemens en jezelf niet als een onderdeel van een groep, ras, geslacht, geloof of seksuele voorkeur onder te verdelen, maar te zien als een individueel iemand die uniek is.

 · Answer

Nee. Maar het leidt er misschien wel toe.

 · Answer

Mijn ervaring is inderdaad,dat individualisering lijdt tot een sociaal isolement.Helaas,maar het moet.Wanneer je weigert om met de kudde mee te lopen en te blaten,dan val je erbuiten.
Dit is wel een lastige en vaak eenzame weg,maar het levert iets op.Je zal jezelf niet opgeven en dat is het allemaal waard.
Goldenten heeft er al goeie dingen over geschreven dus ik ga het niet weer doen.

 · Answer

bij sommige mensen wel.

Lijdt het individualiseren van jezelf tot (sociaal) isolement?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (6)

Weet jij het beter..?