Lijdt het individualiseren van jezelf tot (sociaal) isolement?
In mijn context/opinie,
Ik zie in de maatschappij dat men zich weerhoud hun levensdoel te verwezenlijken dmv het 'ideaalbeeld' van gemeenschappelijke normen en waarden... Vind dit daarbij ook het absolute toppunt van macht om normen en waarden in te zetten als verzet tegen individualisering.
Dit fenomeen is begonnen in de tijd van Napoleon; tegenstanders kwamen in opstand waardoor bloederige veldslagen ontstonden en complete gemeenschappen niet onder toezicht kon worden gezet. Daar is briljant educatie voor opgericht met het doel om het menselijke gedrag perfect te beheren en dom te kunnen worden gehouden. Men kan niet meer vechten, er is geen wil, er is 1 weg die niet te omzeilen is..
Dit gebeurt ook dmv tekenfilms, cultfiguren(Dr Phil), religie en als ergste de onmisbare gecensureerde tv en éénzijdige programma's met gebrek aan objectiviteit..
Na overgave aan die macht wordt je veilig samenvoegd in de wei waar het gras kunstmatig groen wordt gehouden en als 'kudde' de 'kudde' verbeteren door te beslissen wat goed en slecht is, naar ideaalbeeld van ongeschreven normen. Dat geperfectioneerd door nog meer ongeschreven regels aan de 'gemeenschap' na te geven. Dit alles onder de mom van vrijheid met de kans te zijn wie je wilt.
Voorbeeld:
"ik wil niet werken!"
"dan lijdt jij maar honger"
"ik wil niet naar de kerk"
"dan ga jij naar de hel"
Dit zijn ongeschreven normen met een flink portie walgelijkheid.
Ik voel me geïsoleerd, gebruikt, gelabeld en alleen.
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.