waarom liegen veel ouders tegen hun kinderen?

- Omdat je nog te jong bent voor de waarheid?
- Omdat ze geen tijd hebben voor het lange antwoord?
- Omdat ze denken dat je het juiste antwoord nog niet begrijpt?
- Omdat ze zelf het antwoord niet weten?
- Om het zichzelf makkelijk te maken?
- Om je niet te kwetsen?

Een leugentje uit bestwil zeggen we toch? En zo is het ook met de leugens tegen kinderen. Misschien mag je dat geen leugens noemen, maar het niet vertellen van de waarheid. En dat hoort toch al weer een beetje anders. Kinderen kunnen niet alle waarheden verdragen, daar gaan ze maar van dromen. Ook snappen kinderen niet alle waarheden, dus moeten ze maar even wachten tot ze wat ouder zijn. Misschien ben ik nog wat vergeten, maar dat lees je wel in de andere voortreffelijke antwoorden.

Omdat ze zelf standaard leugenaars zijn!
Want waarom zou je liegen tegen je kinderen? Je wilt toch ook niet dat zij tegen jou liegen?
Alles gewoon eerlijk zeggen, wel in kindertaal, maar gewoon eerlijk zijn. Anders vertrouwen ze je niet meer.

Altijd en absoluut de waarheid vertellen is dwaas. Soms moet je afwegen of een leugentje niet beter is voor het kind dan de harde waarheid. Als een kind helemaal trots thuis komt met een vreselijk lelijke tekening, dan zeg je ook niet; Bah wat een lelijke tekening heb je gemaakt.

Waar ik wel in geloof is, als een kind je echt een vraag stelt en jij weet dat het kind het antwoord ook aan kan, dan mag je niet liegen.

Onze ouders logen alsof het gedrukt stond. Ze moesten vaak dingen verbieden waar ze zelf de zin niet van inzagen.
Dat moest omdat de algemeen geldende fatsoensnorm dat voorschreef, of omdat het geloof bepaalde zaken verbood.

Omdat in die tijd (40-50- jaar geleden) nauwelijks menselijke zaken bij de naam werden genoemd, kletsten ze er maar wat omheen. Ze wisten er vaak zelf geen raad mee.

Woorden als seks, prostitutie en pedofilie kregen ze hun mond niet uit. Het eerst werd niet aangeraakt en bleef onder de dekens, het tweede waren vrouwen die niet deugden en bij het derde werd de term: "boze mannen' gebezigd.

Je kunt het ze niet kwalijk nemen, maar het heeft bij onze generatie erg veel verdriet en angst veroorzaakt. Ik probeer dus altijd eerst bij mezelf te raden te gaan, hoe ik iets vertel. Gebruik ik de juiste begrijpelijke taal voor de leeftijd waarin mijn kinderen zitten en ga ik niet van het eerlijke pad af, door schaamte of onkunde.

Liegen kan je het vaak niet noemen, het is meer angst en onbegrip die mensen buiten de waarheid doet antwoorden.

Omdat de ouders denken dat de kinderen de waarheid niet kunnen begrijpen.
Ook kunnen de ouders vaak niet de juiste taal vinden om het de kinderen uit te leggen.

Hierom zullen ze naar mijn idee de kinderen iets anders vertellen en dat is dan weer voor hun eigen vermaak.

Kinderen kunnen vaak wel de waarheid aanhoren. Mits deze maar in hun taal vertelt wordt. Dit komt neer op de vaardigheid van de ouders.

"waarom liegen veel ouders tegen hun kinderen?"

Ik weet niet of er veel, of weinig,
ouders tegen hun kinderen liegen;

maar áls ze dat doen,
dan zullen zij daar
verschillende redenen voor kunnen hebben.

Ouders kunnen liegen tegen hun kinderen:
met goede- of kwade bedoelingen;

Ouders kunnen dus liegen
in het belang/ voordeel van hun kinderen
of in het belang/ voordeel van zichzelf.

Ouders kunnen ook liegen,
omdat ze dát simpelweg is aangeleerd,
of niet beter weten, of gewoon zó zijn.

Of dat goed of slecht is?

Dát kan ik pas beoordelen,
wanneer ik zou weten hoe/ wat de situatie is...

Kinderen hoeven niet altijd alles te weten vind ik wat de volwassenen /of ouders aan gaat. Maar liegen keur ik af. Het is handig om open te zijn tegen kinderen. Er is een verschil wat vertel je een kind ,hoe leg je dingen uit?

Maar bewust liegen is wat geheel anders. Bijvoorbeeld als je als moeder zegt dat het in haar voordeel staat tegen over jou in het bijzijn van andere.En dat jij een totaal andere situatie hebt mee gemaakt.