Wat is de grens van arrogantie?

Dit.

Zo heeft alles zijn voor en nadeel. Ik zou gewoon mezelf zijn en zie maar wat er van komt.

Ik persoonlijk vind mensen arrogant als je niet kritisch naar jezelf kijkt. Maar ik vind ook dat je best trots mag zijn op jezelf en je positieve kanten mag benoemen

Wees jezelf, jezelf anders voordoen dan je bent houd je niet vol en is ook niet eerlijk tegen over jezelf.
En wat anderen van je vinden, ja dat is hun zaak, vinden ze je arrogant, jammer dan, vinden ze je onzeker ook jammer dan, Jij bent JIJ !!!

Ik denk dat mensen tegenwoordig te snel roepen dat iets arrogant is. Sommige mensen hebben nu eenmaal meer zelfkennis dan anderen. Het is dan ook niet fout om je positieve, maar ook negatieve kanten te benoemen. Echter benoemen mensen het liefst de positieve kanten, omdat men met de negatieve kanten zichzelf kwetsbaar moeten opstellen.

Doordat mensen dan vervolgens positief over zichzelf gaan praten, en dit alleen maar doen vinden mensen dit arrogant. Echter denk ik dat de een dit eerder vind dan de andere; immers vind iedereen het net even anders waar jij vind dat iemand wel of niet genoeg zijn eigen positieve kanten heeft benoemd.

Daarnaast denk ik dat bijv. ijdelheid een invloed kan hebben of je als buitenstaander iemand arrogant vind of niet; iemand die zeer ijdel is en vervolgens veel positiefs over zichzelf te melden heeft, zal in mijn ogen eerder arrogant worden gevonden.

Als je zelfverzekerd bent heb je geen bevestiging nodig.Je hoeft be zelfverzekerdheid niet te uiten, je bent het gewoon.

De ondergrens van arrogantie is nederigheid...
De bovengrens van arrogantie is gewelddadigheid...

De balans is een dynamisch op-het-moment-evenwicht...

Arrogantie is verkapte onzekerheid. We hebben allemaal iets waar we niet trots op zijn. Onzekere mensen kijken daar steeds naar. Arrogante mensen weigeren er naar te kijken. Beiden doen dat om dezelfde reden: angst voor afwijzing.

Als je niet onzeker, maar ook niet arrogant wilt zijn, moet je die angst voor afwijzing kwijt zien te raken. En dat is heel lastig omdat je bevestiging nodig hebt.

Het antwoord is geen egoïstische zelfverheerlijking maar goddelijke bevestiging. Weten dat God, ondanks je slechte kant, van je houdt en zelfs voor die dingen waar je niet trots op bent, gestorven is.

Dan word je geen arrogante christen die denkt dat ie 'er is'. Maar dan mag je leven uit genade en dat is de balans.

Zelfverzekerdheid groeit met de jaren door je eigen succeservaringen in het leven. Dat is een wisselwerking in het leven met mensen om je heen, je kan andere ook complimenten geven en je ontvangt ze ook. je vraagt feedback en je geeft het. je staat open om te leren van je minder goede kanten.Je voelt je met iedereen gelijkwaardig.
Arrogantie vindt ik persoonlijk een negative variant omdat arrogantie soms laat zien dat je niets meer wil leren ik weet het allemaal en wie ben jij om mij dat te zeggen. Niet open staan voor je medemens. Wie ben jij dan? Je staat op ongelijkwaardige voet met je medemens.

Het is een persoonlijk antwoord...

Maar de grens overgaan vind ik..

Als arrogant arrogant ontmoet en zegt..''maar jij bent arrogant'' dan denk ik dat je aardig over die grens heen bent... :)