Welke rol speelt G.V. bij het verwerken van persoonlijk leed?

een kleine denk ik zelf.

Ja. GV is redelijk anoniem. Maar het is geen chatforum. Dus vragen die uitnodigen tot 'praten' worden verwijdert. Ik denk daarom dat mensen via een medium ZOALS GV wel geholpen worden. Maar dat GV zelf niet het ideale platform is.

ik denk dat het al een beetje helpt als ze er hier achter komen dat ze niet de enigste zijn, dat veel meer mensen bepaalde dingen hebben meegemaakt.
en het kan natuurlijk dat je echt goede tips krijgt over hoe je er mee om kan gaan.
of een goede verwijzing naar een ander adres voor hulp

Je kunt net zo veel goede adviezen krijgen en lieve woorden en schouderklopjes,maar je zult het toch persoonlik moeten verwerken! Zelfs mensen uit één gezin,die hetzelfde verlies hebben geleden kunnen elkaar niet eens altijd troosten,is mijn ervaring.Dus ik zou zeggen een verwaarloosbare rol.

Ja, je zegt het eigenlijk al zelf.
Iedereen kan van elkaar leren.
Al ben ik niet eens zelf de persoon die de vraag stelt, kan ik toch adviezen uit de tekst halen voor mezelf.
Er zijn zoveel verschillende goede adviezen van iedereen, dat iedereen er geholpen bij is, niet alleen de vragensteller.

Geen enkele, het maakt soms alleen maar leed...

GV geeft je alternatieven, alternatieve gedachtegangen... En de lezer of vraagsteller mag er eentje uitpikken die hij/zij prettig of passend vindt...

Ik doe niet mee aan leedoplosser of leedverzachter... Wat ik wel leuk vind is dat ik via een personal message een bedankje krijg als ik een persoon een hint heb kunnen geven om haar van een levenslange angst af te helpen...

Mensen worden geholpen dat is juist, maar daar doe ik het niet voor... Mijn insteek is bewustzijnsvergroting en gedachtenspel... Dat iemand soms is geholpen is mooi, maar is bijzaak...

Ja hoor dat kan ,soms kan je uit vragen een groot verdriet halen. Als je de behoeften hebt als lezer en je hebt een goed gevoel bij die persoon kan je een sterkte bptje sturen. Een klein beetje aandacht voor een verdrietig persoon kan altijd een klein opkikkertje zijn. Je leeft mee. In de late uurtjes als de persoon in zijn uppie achter zijn pc zit kan zo'n sterkte pbtje net even prettig zijn ook al blijf je een "onbekende". En zal je niet al het verdriet bij die persoon weg kunnen nemen. Dus je voelt wel aan bij wie je even een kleine ondersteuning kan zijn. Dus heb je ook bij dit soort situaties even een ondersteunende rol.Ik zou dat bij jou ook doen ed ;)

Mensen helpen mensen, steunen mensen. Dat kan fysiek, in woord of gebaar, dat kan op afstand en van dichtbij. Het kan gezien of ongezien via giro 555. Het kan in gedachte.Het kan in het groot, maar ook in het héle kleine. In een glimlach, in een blik. Het kan per telefoon, per brief, per mail, per GV. Hulp helpt, steun steunt. Mensenwerk laat zich lastig vangen. Let it soar.

Denk een hele kleine rol. Als het gaat om verwerken is er iets meer nodig dan even steun, of herkenning. Verwerken is een heel actief proces, waar een hoop werk in gaat zitten en dat je vooral zelf moet doen.

Als je persoonlijk leed wilt verwerken en via internet daar steun in zoekt kun je beter terecht bij de vele lotgenotenfora die er zijn.

Van de andere kant kan Goeie Vraag een heerlijk soort afleiding zijn, wat in een verwerkingsproces een heel gezond is. Maar dat is dan een indirect effect van eigen bezig zijn. Niet van GV an sich.

Ik geloof best dat het helpt. Niet door de oplossingen die worden aangedragen, maar omdat degene die lijdt, hier zijn verdriet onder woorden brengt, zonder dat hij tegengesproken kan worden.

De zaken op een rijtje zetten, kan soms enorm helpen om het verdriet voor jezelf duidelijk te maken en kan zo een opluchting zijn. Het kan ook zijn, dat je het verdriet in een nieuw perspectief gaat zien.

Het is daarna niet van belang, dat er iemand een troostend woord schrijft of met je mee gaat treuren. Je bent je wél bewust dat anderen deelgenoot worden van je verdriet of je moeilijkheden en dat is een steun. Dat is zelfs steun genoeg, zonder reactie.

Dat ligt een beetje aan wat er speelt.. ik ben enorm gesteund in de tijd dat ik niet wist of ik kanker zou hebben en ook de eerste tijd thuis na mijn operatie bleven de steunbetuigingen en goede wensen binnenstromen..en dat deed me ontzettend goed.. ook als het over mijn overleden zoon gaat krijg ik veel reacties die me op dat moment even weer op weg helpen...Maar evengoed kan het ook andersom zijn.. dat er op vragen soms zo'n korte, botte, onzinnige reacties komen dat ik de vraag zelfs soms gewoon maar weer verwijder..
Maar eerlijk is eerlijk: dat gebeurt maar heel weinig...

De rol van GV is dat er van meerdere personen meerdere invalshoeken worden neergezet. Een goed antwoord gaat niet in het bevestigen van het leed, maar geeft een optiek van zijn denken en beeld van het leed.

Soms zit je gewoon vast is je eigen denken. Vooral leed heeft hier mee te maken. Omdat je zelf geen oplossing hebt, is het leed al een hele tijd bij je. GV is een vorm van naar een therapeut gaan. Je krijgt van vele een andere invalshoek. Daaruit pikt je die antwoorden die je het meeste aanspreken.

---

Waarom mensen hier op GV wel hun leed durven te tonen, is voor mij zeker het anonimiteit. Je bent daardoor maar een spelt in een hooiberg. Terwijl thuis of in je eigen omgeving ben je een waardige persoon die gezien wordt.
Hierbij kan je soms bang zijn voor roddel die kan ontstaat. De status de men kan verliezen. Het zwaktebeeld die kan ontstaan. Bovendien wil je het er niet altijd over hebben. Dus als men het niet weet, kan er niet ellendig lang over worden gepraat en aangekaart.

ja en nee

ik denk dat je GV niet heel erg anders zou kunnen zien als de kroeg of de bibliotheek. Er is heel erg veel informatie te vinden, belangrijk en onzin door elkaar heen, en heel erg veel mensen die zich meer of minder betrokken bij jou en je vragen voelen.

Het meeste is niks, of ze kunnen of willen je niet helpen (net als in de kroeg), en je kan het ook niet verwachten,
Ze weten heeeel erg veel voor jou irrelevante feiten en feitjes en meningen,

en soms zitter er *ware pareltjes* tussen de gebeurtenissen die je overkomen.... die je werkelijk raken.....

ook hier!

verwacht niks
dan krijg je (veel) meer dan je dacht.....

Ik geloof zeker dat er wel mensen hier op GV een vraag stellen waar zij een 'zinvol' antwoord op krijgen, zeker als het iets gaat waar iemand daadwerkelijk mee zit.
Ik doel dan op vragen over bijvoorbeeld een angst.

Tenminste ik doe mijn best om daar een zo'n zinvol mogelijk antwoord op te geven en zie veel zinvolle antwoorden en mooie reacties daarop.

Dus of mensen ook geholpen worden op GV, Ja!
Al was het al door de energie die je laat stromen wanneer je serieus met het probleem om gaat.

Lieve mensen, als een ieder van ons diep inzich zelf kijkt en je zou vragen hoe is dit bij jou dan krijg je een diversiteit van verschillende antwoorden. Voor iedereen is het anders. Ik vind GV leerzaam, en kan ervan genieten, het verdiept je zelf in anonimiteit. Toch heeft GV mij mooie contacten opgeleverd. Ik ben niet anoniem maar tranparant in mijn antwoorden, en geef in mijn antwoorden mijn innerlijke liefde voor de mens. Wezenlijke waarde`s, in de taal van het hart. De mooie vraag wordt dan door mij beantwoord en transformeer het antwoord in een verhaal. die er toe doet. Ik ben zoals ik ben en gebruik gewoon mijn naam. Ook ik ben ernstig ziek, maar ongeneeslijk optimistisch. Tevreden, in mijn nog korte leven en mijn ziekte geaccepteerd, ik vecht niet meer tegen mijn ziekte maar gebruik de nieuwe ruimte hierdoor met plezier in het leven. Liggend lachen is ook leuk. Ik kan mij voorstellen dat er veel zieken zijn op GV. Deze mensen wil ik een hart onder de riem schenken. GV geeft een wederzijdse betrokkenheid tussen de vrager en diegene die het antwoord heeft. Alles is goed voor je welzijn dus zieken of mensen die het moeilijk hebben mogen erbij horen, want GV heeft voor iedereen een toegevoegde waarde. Voor jou en voor mij de laagste drempel in toegankelijkheid. Mooi dat dit kan, mooi en waardevol voor iedereen, in ons en van van ons. Addy