Wat gebeurt er wanneer een verdachte langer in voorarrest zit dan de werkelijke straf die later wordt uitgesproken?

Er is een artikel in het Wetboek van Strafvordering dat stelt:

"Artikel 89
1
Indien de zaak eindigt zonder oplegging van straf of maatregel of met zodanige oplegging, doch op grond van een feit waarvoor voorlopige hechtenis niet is toegelaten, kan de rechter, op verzoek van de gewezen verdachte, hem een vergoeding ten laste van de Staat toekennen voor de schade welke hij tengevolge van ondergane verzekering, klinische observatie of voorlopige hechtenis heeft geleden. Onder schade is begrepen het nadeel dat niet in vermogensschade bestaat. "

Op http://www.wetboek-online.nl/jurisprudentie/ljnAD3927.html is een verslag te vinden van een zaak waarin "verzoeker vraagt (om) een vergoeding uit ’s-Rijks kas wegens immateriële schade welke hij heeft geleden tengevolge van de langere periode van het voorarrest dan de aan hem opgelegde straf".

Die vergoeding kreeg hij niet omdat hij (even in mijn eigen woorden) iets had gedaan waarvoor voorlopige hechtenis mocht worden gegeven én waarvoor ook een gevangenisstraf was uitgesproken. (Ook al al was die korter dan de voorlopige hechtenis.) En in zo'n geval mag de rechter geen schadevergoeding toekennen:

"Uit het voorgaande moet geconcludeerd worden dat de wetgever een situatie van achteraf teveel ondergane voorlopige hechtenis niet binnen het bereik van artikel 89 Wetboek van Strafvordering heeft willen brengen. Het staat de rechter daarom niet vrij zulks desondanks te doen. Het is aan de wetgever de wet op dit punt aan te passen.
Verzoeker kan derhalve op grond van het bepaalde in artikel 89, eerste lid, van het Wetboek van Strafvordering geen recht doen gelden op vergoeding voor de schade die hij tengevolge van ondergane verzekering en voorlopige hechtenis heeft geleden. Verzoeker zal in het verzoek niet-ontvankelijk worden verklaard. "

Toegevoegd na 3 minuten:
Het zou (dus) een andere situatie zijn geweest, wanneer iemand in voorrarrest zou hebben gezeten en er GEEN straf zou zijn uitgesproken door de rechter. Dan kan artikel 89 gebruikt worden (waarbij natuurlijk ook weer aan bepaalde voorwaarden moet worden voldaan.)