Hoe komt het dat een derde van de huwelijken eindigt in een echtscheiding?

Je zou je ook best kunnen afvragen hoe het komt dat 2/3 het wél volhoudt.
Het is niet makkelijk om lang met iemand samen te leven; daar moet je af en toe een hoop moeite en energie in steken. En de vraag is: wegen de voordelen op tegen de nadelen?

Vroeger was trouwen vaak een kwestie van 'onder de pannen zijn'. Zeker in landen en tijden waar vrouwen zelf geen enkel bezit konden hebben en de armoede altijd op de loer lag (geen sociale verzekeringen), was het voor vrouwen belangrijk dat ze onderhouden werden. Anders moesten ze gaan werken, en in die tijd betekende dat vaak onderbetaald en/of smerige en/of zeer zwaar werk.
Mannen hadden meer vrijheden, maar zaten toch ook flink vast in allerlei sociale en culturele structuren. Soms trouwden ze met een 'naam', een dochter van een adellijke familie. Als ze zelf geld hadden verdiend, zogenaamd 'nieuw geld' (uit zaken), dan konden ze hun status enorm verhogen met zo'n huwelijk. Er werd vaak neergekeken op zelf geld verdienen, ook al was je nog zo rijk. Een 'naam' zorgde ervoor dat je in de hogere kringen werd geaccepteerd.
En zomaar ongehuwd kinderen krijgen was er niet bij, dus als je je naam, je fortuin of je titel wilde doorgeven, moest je wel trouwen.
In allerlei beroepen kon je ook niet zonder hulpje. Dan was trouwen ook een goed idee. Denk bijvoorbeeld aan boeren.

Er werd dus veel getrouwd, en zo'n huwelijk had vaak allerlei economische voordelen voor de echtelieden. Mocht er iets niet helemaal jofel gaan, dan was het vaak geen enkel bezwaar als de man er een liefje naast had. Bij vrouwen lag dat natuurlijk heel anders. Lees bijvoorbeeld eens het boek Mrs. Robinson's Disgrace, dan krijg je een goed beeld.

Scheiden deed je niet zo snel. Het was in bepaalde tijden zelfs (bijna) onmogelijk, zeker voor vrouwen. In die tijd hadden de kerken ook veel meer invloed, en wat door God verbonden was, kon niet door mensenhanden worden ontbonden, vond men.

Gescheiden vrouwen werden gezien als schandvlekken op de familienaam (ook als hun man de scheiding had gevraagd), en ze raakten bijna altijd hun kinderen kwijt aan de man, wat ook al een reden kon zijn om toch maar getrouwd te blijven. Ze waren 'mislukt', en armoede (soms met ziekte, dood, prostitutie tot gevolg) en schande was dikwijls hun deel.

Lees verder in de reactie, de tekst is te lang

Het in hier bovengenoemde staat veel maar ik denk dat de belangrijkste reden is dat je niet goed met elkaar hebt gepraat in de verkeringstijd. Natuurlijk zijn er wel altijd uitzonderingen zoals alcaholverslaving om maar wat te noemen.

Mensen geven er zomaar de brui aan, iedereen heeft weleens problemen of ruzie maar dat hoeft niet tot een scheiding te leiden in veel gevallen.