Hoe wordt de hulpverlening in Nederland geregeld?

De zorg voor zieken en ouderen, dak- en thuislozen maar ook veel vormen van onderwijs zijn lang geleden vanuit, vaak christelijk, particulier initiatief ontstaan waarbij de hulpverleners pro Deo werkten. Dit werk is in de loop der tijden overgedragen aan niet-religieuzen maar (vermoedelijk als erfenis uit het verleden) zijn de salarissen in 'de zorg' nog steeds relatief laag. Tegenwoordig heeft de overheid een flinke vinger in de map. De 'langdurige' zorg wordt voor een groot deel gefinancierd uit de AWBZ (algemene wet bijzondere ziektekosten) waaraan iedere Nederlander meebetaalt, omdat het een volksverzekering is.

Ook de voormalige zieken- en begrafenisfondsen, die vaak in coöperatievorm werden opgericht, waren particulier initiatief. De ziekenfondsen zijn echter getransformeerd tot zorgverzekeringen waarbij de overheid een steeds dikkere vinger in de pap heeft gekregen. De premie betalen we aan de zorgverzekeraar en daar staat een steeds kleiner wordend pakket 'zorg in natura' tegenover met een steeds hogere eigen premie een steeds hoger wordend eigen risico en met regelmaat vaak slechts gedeeltelijke vergoedingen.

De bekende begrafenisonderneming DELA is nog steeds een coöperatie.

Samenvattend: particulier initiatief uit het verleden is overgenomen door in meer of mindere mate gecommercialiseerde instellingen die in feite allemaal door onszelf betaald worden; hetzij uit de belastingopbrengst, hetzij door premies.