Hoe troost je iemand waar je niks om geeft?

Wat mij betreft onmogelijk. Troost kan je alleen geven vanuit een relatie en de liefde. Een arm om iemand heen leggen waar je niets bij voelt? Volgens mij voelt die ander dan ook niets.

Of bedoel je bij een ramp of een verkeersongeluk? Als je dan wil troosten of bemoedigen, terwijl je diegene niet kent? Dat kan. Maar dan krijg je op dat moment toch iets in je van ontferming of iets dergelijks, waardoor je om iemand gaat geven en hem dus kan troosten.

Als je hart zegt dat je het niet aankan, moet je het afdoen met een enkelwoordje, zoals 'sterkte'. Anders komt het wat ongeloofwaardig over, ben ik bang. Laat het aan een ander over die wel geeft om die persoon en het veel beter zal doen dan jij.

Niet, want dat is niet oprecht en komt toch niet over.

Dit wordt een beetje lastig als het iemand is, waar je om één of andere reden niet omheen kunt, zoals schoonfamilie.
Houdt het dan bij een simpel sterkte of iets in die strekking.

Moeilijk. Probeer je in te leven in diens situatie, hoe jij je zou voelen als je datgene zou meemaken wat die ander meemaakt.
Met een beetje geluk kun je zo over de verschillen tussen jullie heen kijken, en kun je in ieder geval dat doen waarvan jij denkt dat jij het zou kunnen gebruiken als je in die situatie zit.
Mocht het inleven in de situatie je alleen maar negatiever en geirriteerd over die persoon maken, dan kun je die persoon niet direct steunen, omdat de band simpelweg niet goed genoeg is om een positieve invloed te kunnen hebben. Je zou evt wel andere dingen kunnen doen (diens partner/kinderen steunen, aan een ander vragen of die de persoon kan helpen, financiele bijdrage, andere lasten van die persoon ontnemen).

Eigenlijk zou je dat over moeten laten aan iemand,die gevoelsmatig dichter bij die persoon staat.
Maar als het om een groot en oprecht verdriet gaat,denk ik dat je wel de woorden en het gevoel kunt opbrengen om dat familielid te troosten!

persoonlijk zou ik niet getroost willen worden door iemand die mij niet mag.
ik zou mischien iets bemoedigents zeggen, of een kaartje sturen/ even bellen ofzo. zeggen dat je meeleeft.
maar echt uitgebreid troosten dat zou ik niet doen.
dat is voor beide partijen niet prettig

Dat is een lastige ,je weet vanuit je opvoeding , dat je iemand moet troosten die verdriet heeft . Maar als die persoon niet dichtbij je staat qua gevoel houdt het eigenlijk al op. Want dan ga je tegen je natuur in .
Natuurlijk zou je die persoon een knuffel kunnen geven ,willen vasthouden een arm om die persoon heen. Maar er is ook nog gevoel....
Maar je schrijft al : waar ik veel van zou moeten houden "... uhh je moet niks ,van iemand houden doe je vanuit je hart ,dat gaat spontaan ,daar hoeft je niet eens over na te denken. Dus iets wat tegen je gevoel in gaat hoeft je niet te doen . Want dan is het niet natuurlijk. Dus als je het niet kan opbrengen ,kan je die persoon wel sterkte wensen via een kaartje. Want die persoon heeft ook verdriet . Gedacht uit een stuk menselijkheid . Maar meer ook niet . De kunst is om je niet schuldig te voelen . Sta achter jezelf ,want je geeft niets om die persoon. Het kan zijn dat je ook helemaal niet een kaartje wil sturen . Als je maar achter jezelf staat .

Die troost je niet, dar neem je afscheid van. Teminste ik ga niet om met mensen die ik niet mag.

ik troost vaak mensen waar ik niks om geef.
maakt niet uit, ik kan me verplaatsen in hun gevoelens.
ik druk ze niet aan m'n hart of zo, maar laat weten dat ik begrip heb voor hun verdriet.
dat is voldoende, en zo doe je jezelf geen geweld aan.

Volgens mij heb jij de overtuiging dat je van een familielid zou moéten houden. Ik zou bijna zeggen: "helemaal niet".

Familie zoeken wij niet zelf uit, zoals onze vrienden, maar familie heb je. Logisch dat er één bij zit die je niet mag.
Wanneer het voor jou niet 'lekker 'voelt' hoef jij niet het idee hebben toch te moeten troosten.
Als je intentie niet de juiste is, voelt het voor jou niet lekker, maar ook niet voor diegene die 'troost' ontvangt.
Dus hier een verlies-verlies situatie.

Blijkbaar vind het toch belangrijk dat familielid getroost wordt. Iedereen kan wel een beetje acteren.

Wat is een Ja waard, als je Nee bedoelt...
Dan is die Ja waardeloos
En dat voelt de ander
Dan is het nog beter niet te doen
Dat is waardevoller.

Als je familie lid weet dat jij niets om hem/haar geeft dan zal dat niet zo gemakkelijk zijn.
Maar doe de moeite met een bloem of kaart en een welgemeend woord, of een telefoontje.
Liefst persoonlijk langs gaan want uiteindelijk hebben deze personen ook verdriet en hebben op dat moment hulp nodig.!
Even doorbijten dus.!

Dan zeg je: Stel je niet zo aan...