Hoe kan het dat iemand die geestelijk helemaal in orde is dakloos wordt?

Sommige mensen hebben zware schulden, waardoor de uitkering toch te weinig is om de huur van te kunnen betalen.
Daarnaast is het soms moeilijk om een woning of kamer te krijgen. Iemand moet het maar aan jou willen verhuren, en als je een type bent dat mensen snel afschrikt, is dat wel heel lastig. Tuurlijk, als je veel geld hebt vind je altijd wel een kamer of woning, maar als je alleen de goedkopere kan betalen, kan het heel moeilijk zijn om iets te vinden.
En als je vanwege problemen opeens heel snel je huis uit moet (denk bijvoorbeeld ook aan mensen die weglopen bij hun partner omdat die hen mishandelt, relaties van samenwonenden die verbroken worden met ruzies, mensen die in een huis wonen waar officieel niet onderverhuurd mag worden en waarvan dat ontdekt wordt) moet je dan wel heel snel iets vinden, om niet dakloos te worden.
Gelukkig hebben veel mensen dan wel een sociaal vangnet, familie of vrienden om bij te slapen. Maar dat heeft helaas niet iedereen, en niet iedereen zal dat willen (bang om de ander teveel te belasten)

Een voorbeeld? Je neemt ontslag in een opwelling omdat je zo kwaad bent en je staat op straat. Je krijgt vervolgens geen uitkering omdat je zelf ontslag hebt genomen. Je vindt geen werk en kunt al enkele maanden de huur/ hypotheek niet betalen. Dan sta je zonder pardon op straat. Het kan iedereen zo maar gebeuren.
Je huwelijk werkt niet meer en je wilt scheiden ( of je vrouw)Samen leven tot je gescheiden bent gaat echt niet meer en je bent zo "kapot" dat het je niets meer kunt schelen, maar alimentatie gun je haar niet. Dan ben je nog liever dakloos, ja, ze bestaan echt hoor. Of vooral mannen dan, wiens vrouw na de scheiding de kinderen krijgt toegewezen en de woning, tja, daar sta je dan. Dit zijn maar een paar voorbeelden maar zo zijn er meerdere.

Bijvoorbeeld door een faillisement van een eenmanszaak. Ik weet niet of je dan een uitkering krijgt. Maar zelfs met uitkering kan het lastig zijn om rond te komen.

Het kan heel simpel hoor, ik was depressief in 2003 en mijn ex trok me uit bed en duwde het huis uit, veranderde de sloten en ik kon er niet meer in... Zo makkelijk kan het gaan van het ene moment op het andere om dakloos te worden...

Dan heb je niets meer en geen kracht en wil om er iets aan te doen, ik kon er niet eens een einde aan maken, want daar moet je initiatief voor nemen en als je depressief bent ontbreekt het je aan initiatief...

Nee, niet iedereen kan zomaar een uitkering krijgen. Dat ligt heel erg aan de gemeente waar je woont. In mijn woonplaats (gemeente) is het al helemaal niet eenvoudig.Je krijgt te maken met onwelwillendheid en kop-in-het-zand steken,want in deze CDA gemeente hebben we geen problemen (cynisch bedoeld).
Een gemeente verderop wordt het een stuk eenvoudiger,daar zit een PVDA raad , maar ja, daar woon je niet dus daar kun je het niet aanvragen.
Dus ook al staat dit recht in de grondwet, gemeenten interpreteren het naar eigen inzicht.
Helaas in mijn naaste omgeving meegemaakt.

Mensen kunnen door de meest verdrietige zaken in een moeilijke situatie komen.
Je partner verlaat je, je komt in de schulden, je raakt de draad kwijt van hoe nu verder, je vind niet op tijd de goede hulp, er is net niemand die je wil of kan helpen.
Er zo is er een lange lijst.
Helaas zijn er situaties waarbij je het overzicht verliest en ergens iets zo dramatisch mis kan gaan dat je moeite op "de weg" blijft.
Je kunt zomaar uit de bocht vliegen.
Probeer met de gemeente te overleggen of je recht op bijstand en blijf zoeken naar werk. Sterkte!

Er zijn mensen,die er zelf voor kiezen om een zwervend bestaan te leiden.Jij en ik kunnen ons dat dan wel niet voorstellen,maar het gebeurt!

Daar zijn vele redenen voor. En met de huidige recessie zullen steeds meer mensen ontdekken dat het hen ook kan overkomen. Iets wat ze waarschijnlijk nooit gedacht hebben.

Hoe wordt iemand dakloos ?
Als je een dakloze ondervraagt, hebben ze allemaal wel een eigen verhaal en hun eigen redenen waarom ze in hun situatie zijn terechtgekomen. Maar over het algemeen zijn er wel steeds wederkerende factoren die hun duik in de stedelijke jungle verklaren:
1. de materiële factoren: verlies van huisvesting, precaire financiële situatie, ...
2. de relationele factoren: familiale moeilijkheden, isolement, ...
3. persoonlijke factoren: meestal betreft het de psychische en mentale gezondheid, gebruik van alcohol & drugs, ...
4. institutionele factoren: détention pénitentiaire, exil ......

Of zoals straatmagazine-hoofdredacteur Sander de Kramer het verwoordt:

Met Van miljonair tot krantenjongen wilde ik voor eens en altijd afrekenen met alle vooroordelen over daklozen. Mensen denken altijd dat het een ver-van-mijn-bedshow is en dat die “smerige swiebertjes” het allemaal aan zichzelf te danken hebben. Nou, niet dus, dakloosheid kan iedereen overkomen. Ieder mens kan pech hebben of een misstap maken.

Sommige kiezen daar voor ,te trots om een uitkering aan te vragen ,onder het mom ik red me zelf wel. Ik heb wel eens in de Panorama een intervieuw gelezen van een aantal heren die daarvoor een goed leven hadden ,raakte alles kwijt , vrouw, kinderen, huis en gingen dakloos verder. Maar er zit een addertje onder het gras er zijn ook mensen die dakloos worden en analfabeet zijn , zij krijgen te maken met formulieren en uit schaamte durven ze niet toe te geven dat ze geen forumulieren kunnen lezen door het analfabetisme en er voor kiezen maar dakloos te blijven. Ik had medelij met deze mensen na het lezen van dat intervieuw.

Verslaving speelt ook een hele grote rol in de keuze om dakloos te worden. Mensen die verslaafd zijn zullen alleen nog voor hun drug leven en zijn misschien zelfs blij op mstraat te zitten en geen enkele verantwoordelijkheid te hebben behalve voor drugs zorgen.

Daarnaast zijn er ook genoeg mensen die op straat leven en ook een uitkering hebben om een beetje in hun onderhoud te voorzien, of de constante boetes te betalen die de politie ze oplegt wegens illegaal kamperen.