Waarom komen baby's huilend ter wereld en niet lachend?

tja, best een moeilijk proces: geboren worden
door zo'n nauwe tunnel vaak. eerst geborgen in het vruchtwater... en dan poef, na toch de nodige moeite wordt je dan geboren.

Omdat zo'n baby op niet mis te verstane wijze duidelijk wil maken dat het iets te kort komt. De natuur laat baby's op een dusdanige manier te keer gaan dat het door de ouders en dan vooral de moeder niet genegeerd kan worden

Wat zou jij doen, als je lekker in een warm bad in het donker lag, en je werd er ineens door een bijzonder nauwe, knellende tunnel uitgetrokken de kouwe, lichte buitenwereld in ? Ik kan me minder goede redenen voorstellen om eens even goed te laten weten dat je het er niet mee eens bent !

Maar los daarvan komen lang niet alle babies huilend er wereld hoor. Vroeger kregen kinderen die niet meteen huilden zelfs een tik op de billen, om de 'longetjes goed te laten werken', maar bij mijn weten doen ze dat niet eens meer. Tevreden rustige kindjes mogen gewoon meteen tevreden rustig bij mamma. Maar huilen mag ook nog steeds.

Lachen is een niet zozeer biologische alswel sociale vaardigheid, die een kind pas later leert. Wel kunnen kinderen al heel vroeg lachstuipjes hebben, (zelfs mijn te vroeg geboren kinderen hadden die al voor de uitgerekende datum) maar het echte sociale, gerichte lachen begint pas na een maand of drie (na de uitgerekende datum, dus bij te vroeg geboren kinderen navenant later).

Het geboortetrauma is verschrikkelijk en daarom huilen nieuwgeborenen bijna altijd...

Weer naar mijn favoriete vergelijking, mens is auto en chauffeur... Bij de geboorte wordt het fluïdekoord van auto en chauffeur manifest... Voor de geboorte kon de chauffeur overal zijn en was volkomen vrij om alles te doen en te laten wat hij wilde... Maar nu het fluïdekoord aan een auto gekoppeld is, moet de chauffeur netjes zich aan alle regels houden... Zo mag de chauffeur alleen maar uit de auto als de auto stationair draait, als de persoon slaapt... Dus de chauffeur is aan handen en voeten gebonden, en wel letterlijk... Die onvrijheid doet de nieuwgeborene huilen, het is een frustratie ten top... De auto mag nog niet spreken en is totaal uitgeleverd aan de ouders, die kunnen met de kleine doen en later wat ze willen en de nieuwgeborene moet alles toestaan, dat is geen pretje... De baby is nog totaal aan het astrale gelinkt en is helderziend en helderhorend, maar kan niets, totaal niets... Dat is het geboortetrauma en dat is hels en super intens, en de meesten onder ons hebben gehuild, tot en met sommigen maanden aan toe, elke dag weer huilen en huilen...

En een enkeling zoals Lao Tse, daarvan wordt verteld dat hij lachend ter wereld gekomen is... (Buddha wellicht ook)...

Toegevoegd na 5 minuten:
Frederic Leboyer verstaat de kunst om kinderen geboren te laten worden met een lach...

De baby komt uit de warme buik en dan ontplooien de longen zich. Dat geeft de eerste instroom van lucht. De prikkel om zelf te ademen wordt nu op gang gebracht.
Alles bij elkaar een beste prikkel voor de hummel en hij/zij kan alleen deze acties met huilen ondersteunen.