Waarom is het sociaal meer aanvaard om te laten merken dat je niks van exacte vakken moet hebben, dan dat je niks van literatuur moet hebben?
Op TV, in het dagelijks leven, in de krant, overal beweren mensen dat wiskunde niks voor hen is, dat scheikunde vervelend en moeilijk is, dat ze niks snappen van natuurwetten. Met name vrouwen hebben daar een handje van. Iedereen accepteert dat en vindt dat grappig of doet alsof.
Als ik als gestudeerde meisjesnerd, om de zaak een beetje te stangen, beweer dat literatuur niks voor mij is, reageren mensen afkeurend...
Hoe komt dat toch dat gebrek aan wetenschappelijke kennis zo 'salonfahig' is?
Jouw stelling rammelt aan alle kanten.
Juist door de technische kant, is het onderdeel Nederlands "gelukkig" op de achtergrond gebleven en kon ik het rechttrekken met de andere vakken. Ja ik kan me zeker een beetje uitdrukken in het Nederlands. Maar ik wordt nog steeds gecorrigeerd door mensen die perfectie willen. Gebruik van de/het weet ik niet en ik ga veel op mijn gevoel af. Dit lukt soms niet en is het fout.
Ik ervaar dat je Nederlands op academisch niveau moet kunnen zodra je van school bent. Maakt dus niet uit welke school, wat dat is dan plots niet meer belangrijk. Dus opleiding zegt niets over het niveau van een Taal. Mijn technische opleidingen heeft nooit veel met Nederlands gedaan. Gelukkig maar, anders was al lang en breed gezakt.
Bovendien vind ik het van jou Peter, erg kort door de bocht om te impliceren dat mensen die naar het VMBO gaan niet goed kunnen zijn in bijv. wiskunde. Misschien heb jij geen EQ knobbel....
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.