hoeveel procent van de Nederlandse moslims gebruikt anticonceptie en doet aan gezinsplanning?

De gelovigen, die de moskee frequenteren zijn voornamelijk mannen. Maar in het huishouden krijgen vrouwen steeds meer de overhand, Ze kijken naar hun Nederlandse seksegenoten en zien dat het leven zonder een elftal kinderen veel mooier kan zijn.
Maar zij zullen het niet naar buiten uitdragen dat ze in hun gezin aan geboortebeperking doen en hun echtgenoten al helemaal niet. Maar dat het gebeurt is een ding dat als een paal boven water staat!
Ik schat , maar dat is wel een gok dat zo'n 50 tot 60% er op een of andere manier aan doet en niet alleen in ons land.


Kinderen
Spectaculair is de afgelopen decennia de daling van het aantal geboorten geweest in de islamitische wereld. Een Tunesische vrouw krijgt tegenwoordig gemiddeld minder dan twee kinderen in haar leven. In Egypte is dat aantal gedaald van zes naar drie. Iran, Turkije en Indonesië zijn andere voorbeelden van islamitische landen waar het geboortecijfer sterk is gedaald.

Dat heeft ook antropologische gevolgen. Een samenleving met kleine gezinnen worden individualistischer, de invloed van grote familieclans neemt af en hetzelfde zou gelden voor de machtige positie van vaders. Ook de religiositeit daalt. In Iran krijgt de gemiddelde vrouw nog maar twee kinderen.

De-islamisering van Iran
Volgens Todd en Courbage is aangetooond dat een zo laag aantal nooit wordt bereikt zonder dat de godsdienstigheid afneemt. Ze stellen dan ook dat Iran al de fase van de-islamisering heeft bereikt, hoezeer de dagelijkse actualiteit ook het tegendeel lijkt te bewijzen. Dat Iran toch niet de eerste democratie in het Midden-Oosten is geworden wijten Todd en Courbage aan de buitenlandse druk, waaraan het land blootstaat. Dat lijkt vergezocht. De afgelopen tien jaar hebben geleerd dat het Iraanse bewind zich gewoon met geweld verdedigt, wanneer de mensen meer democratie eisen. Op een verloren verkiezing reageren ze met de sluiting van onwelgevallige media en het ontmachten van liberale politici. Op demonstranten openen ze het vuur en hun voorlieden hangen ze op.

De weg zal nog lang zijn, zelfs als alle dictaturen sneuvelen. Ook in het Tunesië van na de revolutie moet een afgestudeerde student, die leraar wil worden, een jaarsalaris aan steekpenningen betalen en in landen met lage geboortecijfers is eerwraak nog niet uitgeroeid. Misschien hangen Todd en Courbage te zware conclusies op aan de demografische kapstok. Toch heeft hun analyse een verkwikkende frisheid.