Wat moet je zeggen als iemand je vertelt dat hij iets ergs heeft doorgemaakt?

soms kan je antwoord geven vanuit ervaring, omdat je het zelf hebt meegemaakt.
in andere gevallen probeer je je zo goed mogelijk in te leven, en geeft van daaruit antwoord.
een inlevend antwoord valt altijd goed.

Als je oprecht meeleeft met die persoon, kan je zeggen dat je meeleeft en dat je even met hem/haar wilt gaan zitten om er over te praten. Dus maak je er even tijd voor vrij om naar het verhaal te luisteren.

Maar als je alleen maar 'niet wilt kwetsen' kan je het simpel houden door te zeggen 'och wat spijt me dat te horen'.

Je kunt gewoon zeggen (en vooral laten merken) dat je met iemand meeleeft en hem sterkte wensen. En wellicht wil iemand zijn verhaal kwijt en heeft een luisterend oor nodig.

Dan zeg je gecondoleerd.

Wij zeggen in het turks. Basin sagolsun.
Letterlijk betekent het (Moge jouw hoofd bedanken)

Ik zeg vaak alleen eerst maar 'Sterkte'. Gecondoleerd durf ik niet te zeggen omdat ik altijd doodsbang ben om in mijn zenuwen 'gefeliciteerd' te zeggen, wat je wel eens van anderen hoort :-/

Blijft het tòch door mijn hoofd spelen dat ik 'meer' moet doen, dan ga ik op zoek naar een mooi gedicht die ik hun een paar weken daarna stuur om te laten weten dat ik nog steeds aan ze denk in hun verdriet. In mijn eigen ervaringen heb ik dit soort dingen altijd heel bijzonder gevonden omdat het dàn pas vaak lijkt dat iedereen het alweer 'vergeten' is, en doorgaat met zijn/haar eigen leven.

Naar mijn mening kunnen dàn die opstekers iemand zoveel goed doen.

Luisteren, bevestigen (hoe erg het is), en als de persoon dat aangeeft eventueel meedenken. Maar luisteren en bevestigen is het belangrijkst. Misschien eventueel vragen of je iets voor hem/haar kunt doen. En soms ook gewoon hulp bieden, zelfs al zeggen ze dat dat niet nodig is. En dan bedoel ik praktische hulp ; iemand ergens heen brengen, of een maaltijd langsbrengen of wat helpen opruimen ofzo. (Niet langdurig he, het moet echt even 'noodhulp' zijn).

Wat je vooral NIET moet doen :
- een verhaal vertellen van iemand die iets nog veel ergers heeft meegemaakt
- proberen het probleem met humor te bagatelliseren of rationaliseren
- proberen het ter plekke op te lossen door allerlei oplossingen aan te dragen waar de persoon nog niet aan toe is.

Ik zou beginnen met condoleren en sterkte wensen. Wat je verder erbij wilt vertellen is afhankelijk van de relatie die je met die persoon hebt. Volg je hart en spreek uit wat jij op dat moment passend vindt. De persoon voelt heus wel aan of iets goedbedoeld is en met warmte wordt gebracht. Geef bijvoorbeeld aan dat je er voor hem / haar bent.

Persoonlijk vind ik het niet fijn als mensen zeggen: het komt allemaal wel goed. Op zo'n moment heb je het idee dat dat niet zo is. Niet dat de wereld vergaat, maar dat deze toch een stukje minder kleurig is. Ook al komt het allemaal goed, dat vind ik niet nodig om op dat moment te horen. Maar, zoals ik al zei, als ik weet dat het goed bedoeld is en met liefde gezegd, dat doet me ook deze uitspraak deugd.

Verder hangt het voor mij ook vaak van de persoon af tegen wie je spreekt. De een vind het prettig als je meehuilt en ziet het als een teken van medeleven, terwijl de ander jou juist wil zien als een stabiele factor die steun en troost geeft zonder emotioneel te worden.

Het verschilt dus per situatie, per persoon en per relatie met die persoon hoe je reageert. Er is geen eenduidig antwoord op de vraag. Net zo min als dat je een reactie als goed of slecht kan bestempelen. Spreek vanuit je hart, met liefde, dan is de inhoud niet eens zo belangrijk.

Succes!

Laat degene die jou het verteld praten-praten en nog eens praten.
En toon belangstelling,je kwetst de mensen echt niet hoor,als je gewoon wat terug zegt tegen de persoon hoeft het niet altijd volgens de Enqette te zijn.
Wees jezelf...
Medeleven kun je nu eenmaal niet uit een boekje leren tenslotte....Ik vindt het al lief dat je hier om raad vraagt..

Ik zeg vaak wat ik voel.

Och, dat vind ik rot voor je!
of, nou, dat vind ik naar/verdrietig voor je!
Als ik ergens mee mag helpen, zeg je het dan even?

en, Als je behoefte hebt om te praten, of juist niet, dan mag je dat gerust zeggen hoor!... dat soort dingen.

Het meest oprechte antwoord vanuit jezelf is meestal niet kwetsend.
Het is vaak kwetsender om van niemand meer iets te horen als je verdriet hebt, ipv een stotterend betuigd medeleven.
Ik kies liever iemands medeleven dan nul reactie at all.

:-)

Ha, die NintendoNerd;

Als ik het meemaak dat ik in zo'n geval niets weet te zeggen houd ik het bij "Sterkte; ik wou dat ik iets kon zeggen waar je meer aan hebt".

Jezelf zijn, en zeggen wat er uit je diepte van hart naar boven komt.
Je bent gewoon een mens, net als die ander.

Je reactie kan dan varieren van 'Kloten!', naar 'Ik ben er voor jou' tot 'stilte en een arm om de schouder van die ander.

Gewoon jezelf zijn....van mens tot mens.
Dat is alles.

Wat ik het belangrijkste vind is ten eerste dat je die persoon laat merken dat je het oprecht erg vindt voor hem wat hij meemaakt.

En ten tweede, misschien nog wel belangrijker, blijf open staan voor de verhalen van die persoon. Het kan zijn dat hij er na een half jaar of langer, misschien een jaar nog over wil praten. De meeste mensen zijn het verhaal al zat, en ontlopen hem, omdat de meeste mensen niet weten hoe om te gaan met iemand die laat merken dat hij nog niet over zijn verdriet heen is. Laat hem het verhaal gewoon nog een keer vertellen als hij daar behoefte aan heeft. Je hoeft alleen maar een vriend te zijn en te luisteren, dat is alles. Maar dan ben je wel een echte vriend.

Niet zeggen dat jij weet hoe het voelt en al helemaal niet over je eigen verdriet en dingen praten, zeg ook niet: Het komt wel goed!!!. Luister na wat die gene te zeggen heeft en zeg dat je er bent voor hem of haar.

Na de standaard dingen van "oh wat erg" en "gecondoleerd" kun je ook eerlijk toegeven dat je even niet weet wat je moet zeggen. Dat is beter dan helemaal niet reageren en de ander vindt het heus niet erg dat je even dichtklapt.

vooral luisteren want deze persoon is verdrietig..
bevestigen dat het heel erg moeilijk is.
condoleren ..
en na dat deze persoon uitgepraat is vooral postief denkbeeld erbij halen
zoiets van : '' degene rust nu in de vrede ''
het leven voor ons gaat door , ze zijn uit het oog maar niet uit het hart , ze waken over jou ( als deze mensen gelovigen zijn ) dan komen meer het uitspraken zoals god en hemel ook aan bod. sterkte wensen , veel degen bezoeken miscchien . zodat degene zich niet alleen voelt.

p.s : ik heb ook in andere antwoorden gelezen over je eigen ervaringen vertellen .ik moet zeggen dat ik er niet heel erg mee eens ben.. want op basis van eigen ervaringen praten '' zeuren '' dan wordt er niet eens meer naar degene geluisterd met het probleem..
maar dit kan ook een optie zijn.

Open deur, maar vooral veel sterkte wensen. En als je in staat bent een luisterend/lezend oor te zijn, kun je dit ook aanbieden :)

En wat vooral belangrijk is denk ik , dat je na een tijdje opnieuw vraagt hoe het is. Vaak vergeten mensen dat..

Dit is een heel goeie vraag. Maar ook het enige voorbeeld waaruit een voordeel blijkt voor gelovige mensen. Dan kan je iets brabbelen als 'Het is de wil van God' of 'ze wacht in de hemel op je' etc.

Toegevoegd na 3 minuten:
Abdere uitspraken zijn eigenlijk altijd voos in je eigen oren. Je voelt de onmacht.

wat ik altijd een beetje raar vind is wanneer mensen vertellen dat ze iemand kennen of iemand kennen die iemand kent die iets soortgelijks meemaakt of heeft meegemaakt. Dit is totaal niet relevant en het helpt het slachtoffer ook totaal niet.
Het is min of meer het ontwijken van de situatie. Maar ik denk dat sommige mensen er zo mee om gaan.

Je kan het beste gewoon je spijt betuigen en vragen of hij er verder over wilt praten. Zo niet dan schakel je over naar een wat luchtiger onderwerp maar wel zijn interesse heeft.
Voor goede vrienden is het beste wat je kan doen er voor die persoon te zijn wanneer je daar om vraagt zowel direct als indirect), en hem met rust te laten wanneer hij dat wilt. Als je niet weet wanneer dit is dan zijn er misschien personen die beter geschikt zijn om deze rol op zich te nemen.

Gecondoleerd, wat verdrietig voor je. Veel sterkte.

Als je iemand beter kent dan kan je even doorvragen, eerst of ze er even over willen praten en dan bijv naar of ze een goede band hadden. Etc dan gaat het gesprek wel lopen. En dan eindigt je met : heel veel sterkte.