Hoe komt het toch dat sommige mensen je emotioneel totaal kunnen kraken zonder daar actief iets voor te doen ?
Het zit'em in zeer kleine dingen: een blik, een attitude, een (op het eerste zicht) totaal onschuldige opmerking uit hun glimlachende mond. Maar het voelt aan alsof er zó strategisch wordt gespeeld en onderhuids een oorlog woedt zonder dat je weet waarom. Mij lijkt het alsof zulke mensen zeer goed weten met wat ze bezig zijn, maar ze gaan vrijuit. Niemand lijkt het te voelen en te zien en in sé doen ze ook eigenlijk totaal niets verkeerd.
Ik vraag me dan altijd af of ik dingen verkeerd aanvoel, of mijn zintuigen té scherp staan afgesteld of is er wel degelijks iets aan de hand ? Je kan het geen pestgedrag noemen want op hun gedrag valt niks aan te merken: ze verheffen nooit hun stem, glimlachen altijd.
Herkennen jullie dat ?
Wij hebben op eender welk moment de keuze om aan te nemen en/of er in te geloven of op te vertrouwen dat eender wie of wat, in eender welke hoedanigheid, om constructieve redenen op ons pad komt.
Uiteraard kunnen we ook altijd met de vinger blijven wijzen naar hen die zogenaamd destructief of abnormaal gedrag vertonen. Persoonlijk benader ik anderen liever op deze constructieve manier.
Desondanks word ik op GV door sommigen ook totaal anders begrepen dan ik wens over te komen. Het is dus niet zo omdat die anderen mij als betweterig benoemen dat ik ook betweterig wens over te komen.
Van zodra een minderheid mij zo ervaart dan ga ik er van uit dat de meerderheid mij wel begrijpt of aanvoelt zoals ik werkelijk ben. Dan laat ik de bal in het kamp van de minderheid liggen.
Voel ik me nu beter dan die minderheid omdat ik gewoon verder ga met mijn leven? Neen! Ik leg gewoon mijn prioriteiten anders en dat is wat de vraagsteller ook kan doen. Ze kan er voor kiezen om zich te laten intimideren of ze kan er voor kiezen om enkel datgene op zich te nemen waar ze zich het best bij voelt. Emoties (van eender welke aard) zijn geen neutrale raadgevers en dus geven ze een vertekend beeld van de werkelijke situatie weer. Als ik hier iets met een kwinkslag schrijf dan zijn het ook altijd dezelfden die zich daar persoonlijk door beledigd voelen en toch heb ik nooit de bedoeling om iemand te kwetsen. Hoe beter wij in ons vel zitten hoe meer we verdragen. Hoe meer we emotioneel uit balans zijn hoe sneller we de signalen van anderen als oordelend ervaren. Let daar maar eens op. Die regel gaat voor iedereen op, het manifesteert zich gewoon bij iedereen anders. Observeer de ander eens wat bewuster, langer en intenser met een Glimlach en je reageert op eender signaal met een kwinkslag ;-)
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.