Wat zijn de kenmerken van de multiculturele samenleving in Nederland?

Kenmerken is eigenlijk te "klein" om aan te geven hoe een multiculturele samenleving in elkaar zit...

Definitie

Multiculturalisme gaat er van uit dat;
Alle culturen gelijk zijn en gelijk behandeld moet worden.
De culturele normen en waarden van de ene cultuur niet (moreel) superieur zijn aan die van een andere.
[bewerken]Multicultureel beleid

Voorbeelden van multicultureel beleid zijn:

Acceptatie van dubbele nationaliteit;
Overheidssubsidie voor scholen met diverse levensovertuigingen naast openbare scholen (artikel 23 van de Nederlandse Grondwet, zie vrijheid van onderwijs en schoolstrijd (Nederland);
Overheidssubsidie voor belangenverenigingen, gebedshuizen, onderwijs in eigen taal en cultuur van immigranten, ontmoetingsplaatsen en kranten, televisie en radio-omroepen in minderheidstalen;
Acceptatie van diversiteit in kleding, zoals de hoofddoek en de keppel, op scholen, in het leger en bij overheidsdiensten. Dit is verwant aan de vrijheid van meningsuiting.
Positieve discriminatie; een vorm van discriminatie waarin niet de kwaliteiten, maar de etnische achtergrond van een persoon een grote rol spelen in de hoop de sociale positie van de etnische groep waartoe de persoon behoort te verbeteren. Dat gebeurt vaak omdat minderheden ondervertegenwoordigd zijn in bepaalde beroepsgroepen, bijvoorbeeld omdat ze geen eerlijke kans krijgen.
Erkenning van feestdagen voor minderheden;
Acceptatie van de bouw van religieuze gebouwen, bijvoorbeeld een moskee. Dit is een uitvloeisel van de vrijheid van godsdienst.
Het gedogen of erkennen van religieuze rechtspraak of gewoonterecht; bijvoorbeeld de sharia-rechtbanken in Groot-Brittannië.

multiculturele maatschappij wil zeggen dat culturen van allerhande herkomst hun indruk hebben achtergelaten in de maatschapij. Dat gaat dan niet alleen om kleding die gedragen wordt (hoofddoekje), of gewoonten (geen hand geven aan een vrouw), maar ook religie (moslims, hindoes enz), religieuze gebouwen, voedingspatronen (ramadan), gerechten (nasi, bakhlava, couscous, noem maar op).
In ons land leven (nakomelingen van) indonesiërs, surinamers moslims, vluchtelingen uit een groot aantal oorlogsgebieden.
Die zijn bij het betreden van onze bodem niet meteen Nederlanders, die dol zijn op erwtensoep met rookworst en schaatsen. Integendeel. Veel van die mensen zijn vaak onder bijzonder slechte en mensonterende omstandigheden weggegaan of gevlucht uit hun land van herkomst. Dat missen ze, hun familie en vrienden die ze achter moesten laten. dat maakt, dat ze in het beleven van hun eigen cultuur nog enige troost ondervinden. Daardoor duurt het vaak lang, voordat ze zich willen overgeven aan onze cultuur en zullen ze (een deel) van hun eigen cultuur altijd blijven vasthouden. Daar is niks mis mee. Nederlanders die in den vreemde zijn gaan wonen deden en doen dat ook.
Het heeft Nederland, ondanks alle problemen die het geeft, ook veel goeds en moois gebracht. Niet iedereen heeft een hekel aan nasi of andere bijzonder smakelijke gerechten en niet iedereen ergert zich aan moskeeën die her en der gebouwd zijn. Persoonlijk vind ik de hoofddoekjes (hoe onpraktisch het ook lijkt te zijn)die veel moslimvrouwen dragen bijzonder charmant staan.
Wat figuren als Geert Wilders er ook van wensen te zeggen.