Hoe komt het dat een tropenkind zich bijna altijd een buitenstaander voelt en zelfs als volwassene dit nog met zich mee draagt ?

Dit heeft er ook mee te maken dat een tropenkind hier in Nederland nog altijd de opvoeding kreeg die het in de tropen ook kreeg zover dat mogelijk was.
Naast strenge ouders waar respect zeer hoog in het vaandel stond/staat, hard leren en werken, kuisheid en vooral niet lomp overkomen, waren er ook thuis ook andere gewoontes zoals het andere eten, manier van praten, omgang, verzorging en bv de humor.

Als ik naar mijn moeder kijk die in het voormalig Nederlands Indie is geboren en hier op haar 4e kwam dan ging de opvoeding hier gewoon door zoals die was met daarnaast wel de wens van haar ouders zich vooral goed aan te passen en geruisloos op te gaan in de samenleving om niet te veel op te vallen.
Dat opvallen deed ze al met haar tropische verschijning die indertijd nog niet zo veel voorkwam zoals nu.
Dit heeft vooral in het begin nadelige gevolgen gehad volgens haar eigen gevoel waarna zij zich als een razende ging aanpassen maar toch altijd dat gevoel eraan over heeft gehouden ´anders´ te zijn.

Het land Nederlands Indie bestaat niet meer wat het bemoeilijkt je ergens mee te vergelijken en dan maar vooral blijft ´hangen´ aan wat er nog rest aan die cultuur naast de bijna Hollandse manier van leven.
Dat laatste restje wil zij ook niet kwijt, zeker nu de meeste ouderen uit dat voormalige land of hoogbejaard zijn of er niet meer zijn.

Zelfs ik, een 3e generatie Indische kampt wel eens met het idee van`Heh ik voel me ´anders´.
Dan denk ik vaak aan het feit dat er een soort rode draad in mijn leven bepaald heeft door opvoeding en herinneringen uit het verleden en dagelijkse kost in het hier en nu wat maakt dat, dat zo is.
Waneer ik het huis binnen loop van mijn inmiddels overleden opa en daar mijn Indische oma zie zitten dan waan ik mij in een andere wereld.
Daar leven de tropen voort.