waarom zeggen wij Hallo aan de telefoon en de spanjaarden "oiga" en "dica me" en de italianen "pronto"??

Dit kan ook de ander kant op geredeneerd worden daar wij beginnen met een groet er bij italianen met een pronto, begin maar ik ben er klaar voor/ kom maar op vind ik (hoewel dit ook een beleefd kan zijn in de vorm dat een ober dit ook zou zeggen wanneer hij zich bij de tafel meld en dus uiterst beleefd).
Voor oiga: luister of dica me: vertel maar zijn naar mijn oren niet de meest beleefde openingen, het zijn ‘commandos’ zonder enige openingsgroet.
Het is maar net hoe je het ziet alleen vind ik een simpele hallo ook lichtelijk onbeschoft, zeker wanneer het niet mobiel bellen is en er niet meteen duidelijk is voor beiden wie er zich aan de andere kant van de lijn bevind maar zo bekeken geld dat voor alle van deze openingen.
Hoe er door de telefoon gesproken word heeft snel te maken met hoe officieus een telefoon gesprek word gezien en hoeverre het verwijderd is van het gewone gesprek. Ook wel hoe ver de etiquette of de bijzonderheid van het telefoneren is weggeëbd. Natuurlijk heeft het ook te maken hoe de etiquette van het gewone gesprek is per cultuur, maar daar weet ik zo snel niet het duidelijke verschil tussen deze culturen te vertellen.