Hoe kan ik beter omgaan met het gemis van mijn zoon zover weg?

Gemis doet vreselijk zeer. Je zoon ongeacht hoe oud het is en blijft je kind en daar hou je zielsveel van. Dat maakt het ook zo moeilijk om dat hij wel aanwezig is op afstand maar niet lijfelijk, zijn geur, stem aanwezigheid.

Gelukkig leven we in een tijdperk met digitale voorzieningen webcam, telefoon, mail. Om de afstand te verkleinen.

Waarom hij heeft hier voor gekozen omdat hij daar gelukkig is en jij hebt hem zo opgevoed dat hij zo zelf verzekerd is dat hij dit aan durft en weet dat je liefde onvoorwaardelijk is en ondanks dat je er verdriet van hebt. Loslaten, makkelijk gezegd.

Je hebt goed contact met hem. Als je elkaar ziet ben je dolblij, vreselijk gelukkig dat is een ander gevoel dan dat je hem gisteren nog hebt mogen zien. Dit is dus ook een ervaring. Je kan het niet oplossen en moet er mee leren omgaan. Misschien dat je voor jezelf een dagboek kunt bijhouden en het verdriet van je kan afschrijven en ook de gelukkige momenten. Dit is dan van jou en een uitlaatklep.

Straks komt de kleine en zal je niet echt het gevoel hebben van een dagelijkse of wekelijkse oma, maar voor de kleine wordt het straks feest dat Oma uit Nederland komt. En genieten van elkaar. Misschien kan jij je zoon vragen om af en toe een leuk boekje te maken met de ontwikkelingen erin zodat je toch bij blijft.

Ik begrijp je verdriet, en hoop ook dat je het een plaatsje kan geven.