Ik heb het als mens héél moeilijk om mensen te aanvaarden zoals ze zijn, iemand die een slordig taalgebruik heeft bijvoorbeeld, waaraan ligt dat?

mogelijk is jouw kijk op de wereld perfectionistisch.
misschien helpt het je de mensen gewoon te aanvaarden zoals ze zijn als je gaat kijken naar wat er nog meer zou kunnen schuilen achter dikte en slordigheid. mensen zijn meer dan hun woorden en aanzien.
alleen de buitenkant zien en wat men zegt is maar een stukje, weliswaar niet onbelangrijk, van het geheel.
sinds ikzelf met ziekte te maken heb kijk ik heel anders naar de wereld. zo levert in mijn geval de ziekte niet alleen ellende op mare ook een anders kijken naar.
dat je het jezelf afvraagt is eigenlijk heel goed. mooi!

Waarschijnlijk heb je jezelf nog net geaccepteerd zoals je bent en daardoor kun je anderen ook niet accepteren zoals ze zijn. Je verwacht nog dat alles en iedereen perfect is. Zo gauw je geleerd hebt dat dit een onmogelijkheid is en dat je zelf ook verre van perfect bent (net als iedereen, dus geen kritiek op jou persoonlijk hier), dan kun je zelfs gaan waarderen dat iedereen anders is. Dat houdt het namelijk juist zo leuk en spannend allemaal, want het is daardoor lekker onvoorspelbaar!

Ik ga ervan uit dat je nog jong bent. Ik kan je vertellen dat dit in de loop van de jaren wel zal beteren.

Overigens schrijf ik dit volledig uit ervaring, want ik was vroeger ook zo. Ik denk nu makkelijker: als ik anderen accepteer zoals ze zijn, accepteren ze mij ook makkelijker zoals ik ben en hoef IK me dus ook niet aan te passen.

Voorbeeld: een collega heeft altijd een schoon en opgeruimd bureau, terwijl een andere collega tussen de berg papieren nooit iets terug kan vinden. Wat is beter? Dat wat voor die persoon werkt en samen is het soms leuke stof om grapjes over te maken.
Maar beiden worden geaccepteerd, omdat ze ondanks hoe ze hun bureau onderhouden, hun werk erg goed kunnen doen.

Misschien een tip: kijk niet naar de negatieve kanten van anderen, maar naar hun positieve kanten en doe dit ook voor jezelf. Je zult zien dat je leven een stuk gezelliger wordt!

Toegevoegd na 12 minuten:
Overigens is het veel makkelijker om commentaar/adviezen aan anderen te geven, dan naar je eigen gebreken te kijken. Bedenk dat dat menselijk is en dus begrijpelijk, maar dat je dat wel in jezelf kunt veranderen.
Overigens kun je altijd alleen iets aan jezelf veranderen, nooit iets aan anderen. Die anderen kunnen wel iets aan zichzelf veranderen, maar zullen dat nooit doen "omdat jij dat wil". Als jij dus last hebt van lelijkheid of slordigheid van anderen, kun je niet die eigenschappen van die ander veranderen, maar wel hoe jij ertegenaan kijkt, zodat je er gemakkelijker mee om kunt gaan.

Waarschijnlijk ben je zelf een perfectionist en is het daardoor dat je slonzige mensen niet kan verdragen. Je snapt gewoon niet waarom iemand niet iets zou doen aan hoe hij/zij er bijvoorbeeld uit ziet omdat jijzelf dat wel zou doen en jezelf absoluut niet zou tolereren met overgewicht.

Dat jij mensen niet aanvaardt zoals ze zijn, ligt natuurlijk aan jou. Jij vind jezelf kennelijk een perfect en volmaakt mens...maar

Je bent veel te kritisch ten opzichte van anderen terwijl je jezelf feitelijk eens wat kritischer zou moeten bekijken.

Minimaal moet je zelf aan alle gedragsregels en leefregels die je van anderen eist, voldoen en daarnaast wat zou je best wat verdraagzamer mogen worden ten opzichte van je medemens.

Een mens is nu eenmaal niet volmaakt..en aangezien jij ook een mens bent..lijkt het mij dat jij ook niet volmaakt bent.

Groet,

Ton

ik accepteer de mensen zoals ze zijn. Maar....het heeft lang geduurd. Wijsheid en acceptatie komt met de jaren. Ik ben 90 kilo afgevallen en vond het puur je eigen schuld als je zo dik was/bent. Ik weet nu beter en de pijn zie ik nu eerder dan een lijf met flink overgewicht.
Nog een voorbeeldje; Nederlands is niet mijn moedertaal toch heb ik er alles aangedaan om het zo goed mogelijk te schrijven en spreken. Ik moet eerlijk zeggen dat ik me er soms nog aan kan ergeren aan Nederlanders die slecht Nederlands schrijven. Ik heb veel moeite gedaan om mezelf op diverse gebieden te verbeteren, maar moet toch inzien dat dit niets ieders prioriteit is.

Dat ligt aan jou. 100%. Je stelt kennelijk heel hoge eisen aan de mensen om je heen, en vermoedelijk ook aan jezelf, en vergeet daarbij wellicht dat iedereen wel wat mankeert, maar ook goede kanten heeft, en dat je zelfs van iedereen nog wel eens iets zou kunnen leren.

Als je je in je eigen perfecte ivoren torentje wilt blijven bevinden - wat erg eenzaam kan zijn in je eentje - kun je beter jezelf aanleren niet alleen je commentaar voor je te houden, want NIEMAND stelt dergelijke ongevraagde ' adviezen' op prijs, ZELFS niet als ze goed bedoeld zijn, maar ook te focussen op de dingen die andere mensen WEL goed of zelfs beter voor elkaar hebben dan jij.
Wellicht genieten ze meer van het leven, hebben ze gewoon een ander intelligentieniveau, stellen ze andere prioriteiten, hebben ze belangrijkere dingen in het leven om zich druk over te maken, of hebben een heel ander mening over zaken dan jij.

De boodschap die je geeft namelijk is er niet een van opbouwende kritiek, maar meer een soort zoeken naar bevestiging van hoe geweldig je zelf wel niet bent. En ZELFS als je inderdaad perfect bent, zijn dergelijke mensen niet populair. We noemen dit 'waardenfascisten', en dat worden op termijn vaak zeer onaangename, zure mensen die het erg met zichzelf getroffen lijken te hebben, en precies weten hoe een ander zou moeten leven.

Waar het vandaan komt weet ik niet echt ; ik heb wel eens het idee dat het voornamelijk angst is (voor ziekte, dood, sociale uitstoting) waardoor deze mensen bijna militant kunnen strijden tegen alles wat niet zo goed voor een mens maar oh zo lekker is. Een soort tegenovergestelde van hedonisten (wat ook een uiterste dus ook niet goed is).

Mensen die roken, dik zijn, patat eten, alles met de auto doen, WETEN wel dat dat ongezond is. Mensen die graag op crocs lopen in een trainingspak weten dat dat niet de laatste mode is. Jij hebt niet in je eentje de Heilige Graal van de Gezondheidscultus en de Mode uitgevonden ; dat proces is al sinds de jaren 70 aan de gang. De meeste mensen echter kiezen voor andere dingen, en goddank hebben we die vrijheid nog een HEEL klein beetje.

Probeer je minder druk te maken over wat anderen doen, maak je eigen keuzes zonder daaraan een waardeoordeel voor anderen te plakken en geniet van de verschillen tussen mensen. Met wie zou jij je anders moeten vergelijken als iedereen op jouw leek ?? Het is uitsluitend je eigen onzekerheid die je zo afsluit voor andere mensen.

Beste Astridje (neem ik aan).
Niemand die "lelijk "is , heeft daar schuld aan, mensen die geen smaak hebben (ontwikkeld) hebben daar mogelijk geen geld/tijd/inzicht voor.
Weest mild in je oordeel, ook jij kunt beschadigd raken als je tijdens gladheid onderuit gaat of een vervelende huidziekte krijgt of een prednisonkuur (dik worden) nodig hebt voor een (auto)immuunziekte.
Je weet vaak de achtergrond niet en zowel gezondheid, geluk als levensduur zijn niet maakbaar, hooguit (licht) beinvloedbaar.

Jij hebt het blijkbaar getroffen, mogelijk uit een goed nest, wind mee en goede gezondheid.

Het gros van de Nederlanders heeft dat NIET meegekregen.
Pas op dat je goede intentie niet als arrogant gezien wordt.

Met de huidige houding maak je geen vrienden!!
Veel wijsheid wordt ook aangereikt in de andere antwoorden.
Deze komen van gelouterde (en gelauwerde ) mensen van dit platform.
DOE ER WAT MEE!

Je vraagt dus hoe het kan komen dat je zo geworden bent.
Misschien kom je we uit een familie die een beetje "air"
hebben en zich wat meer/beter dan de anderen vinden.
Of hebben je ouders jou geen respect voor anderen bijgebracht...
Heel goed dat je dus zelf ziet dat het verkeerd is en je er dus iets aan wilt doen.
Bedenk ook vaker...niemand heeft zichzelf gemaakt...

Daar ben je nu niet zo een uitzondering in hoor. Maar ik zie in jouw vraag wel een veralgemening, en dat zal zeker zo niet zijn. Probeer het eens in stukjes te kappen en voor jezelf duidelijk te maken welke eigenschappen je precies niet kan aanvaarden. En bedenk dat er ook zeker een groot aantal "negatieve" eigenschappen zijn die je wel aanvaardt van anderen.
Het kritisch zijn op anderen kan met verschillende dingen te maken hebben :
- je bent zelf kritisch opgevoed, mocht thuis maw geen fouten maken. Meestal is dat ook niet alomvattend, zullen je ouders bepaalde fouten "erger" gevonden hebben dan andere . Veel kans dat jij je ook precies aan deze fouten ergert in dit geval. En dat je op vlak van die fouten ook heel kritisch bent op jezelf. (ik gebruik hier het woord fouten illustratief, in feite gaat het gewoon om menselijke eigenschappen natuurlijk...). Bv. zou het kunnen dat je je erg ergert aan het uiterlijk van iemand maar er niet om geeft als iemand eens een leugentje om bestwil vertelt (bij andere mensen kan dat net andersom zijn...).
- je kan een hoog esthetisch aanvoelen hebben, en dan reageer je gevoelig op alles wat volgens jou niet "esthetisch" is. Daar is op zich niks mis mee, zolang je maar niet denkt dat de andere minder waard is bv. omdat hij/zij zich niet mooi kleedt volgens jouw normen, of volgens jou te dik is of dergelijke.
- de ander heeft eigenschappen die jij van jezelf niet aanvaardt maar die onbewust wel sluimeren. Bv. heb je misschien ook eens zin om er wat onverzorgd bij te hangen maar kan je dat voor jezelf niet maken zonder je extreem schuldig te voelen.
- enz...
Natuurlijk zullen er wel een aantal superspeciale mensen zijn die nooit of te nimmer op iemand anders reageren, maar deze zijn heel erg dun gezaaid. Iedereen heeft immers eigenschappen die onbewust worden weggeduwd, en als je die dan in andere mensen ziet maakt dat iets los. Dat hoeft daarom geen ergernis te zijn, maar bv. ook boosheid, teleurstelling, angst etc...
Maar, zoals Plato al zei, "zelfkennis is het begin van de wijsheid" en het is dus prima dat je je op zijn minst bewust bent van deze eigenschap.
Ik zou adviseren : maak er echt geen drama van. Ga gewoon op onderzoek uit met wat dat te maken heeft zonder jezelf op de vingers te tikken. Zie het als een groeikans ipv als een fout. Alleen als je jezelf aanvaardt helemaal zoals je bent kan je groeien.
veel succes!

Het is alleen maar de buitenkant! De mens op zich kan heel mooi zijn vanbinnen.
Deze mensen vinden het misschien niet zo belangrijk hoe ze eruit zien of hoe ze praten en eigenlijk hebben ze daar gelijk in. Dat zegt helemaal niets over hoe ze als mens zijn. Als je enkel naar de buitenkant van alles kijkt, heb je een beperkt zicht.
Jij moet waarschijnlijk van jezelf perfect zijn en ben als de dood zo bang dat je er ook zo gaat uitzien. Jij hebt daar moeite mee, de ander niet.
Zo kan ik b.v. niet zo netjes schrijven, hoewel ik 'kán het wel, maar daar heb ik gewoon geen zin in omdat het tijd kost. Wat kan mij 't schelen.
Ik had vroeger een collega waarvan mijn man zei: "MozesMina, wat is diiieee lelijk". Ik was stomverbaasd, dat was me nooit opgevallen. Ze was een zo verschrikkelijk goed en leuk mens, dus vanbinnen, dat ik de buitenkant niet eens zag!

Als je focus heel erg ligt op de ander, dan zal je waarschijnlijk voor 1 iemand absoluut geen aandacht hebben... namelijk jezelf. Wellicht ligt daar je grootste angst.

En is het beoordelen (of veroordelen) van anderen slechts een afleiding voor je. Een zelfbeschermingmechanisme.

Ik vind het wel positief dat je jezelf dit afvraagt. Ik ken je niet en kan dus moeilijk zuiver advies geven vanaf deze plek. Ik denk dat het te maken heeft dat je weinig flexibel bent, dat je houding voornamelijk zwart/wit is. Geef anderen de ruimte en vooral jezelf!

Na de 1e zin te hebben gelezen wist ik al meteen was het was je bent erg perfectionistisch. Veel mensen hebben hier last van en dit zijn duidelijk de kenmerken.

Probeer het anders te bekijken als iedereen er perfect en verzorgd uit ziet is het ook niet meer leuk om op een terras te zitten:)

Nee even zonder grap dan zouden alle mensen perfect zijn de juiste kleren dragen helemaal netjes. De een is nou eenmaal wat smoezeliger dan de ander. De een heeft meer aanleg om dik te worden of houd meer van eten.

Als jij jezelf accepteert wat heb je dan met die andere mensen te maken? misschien willen ze wel dik zijn en vinden hun dat juist mooi.

Het is maar net wat voor ideaal beeld je in je hoofd hebt.
Ben je over eigen wel tevreden dan?

succes

Je komt op mij over als een narcist (ik ben geweldig en ik wil graag alle aandacht!) , een egoist (ik denk alleen aan mijzelf) en een perfectionist (de wereld is een sprookje).

Niemand is beter dan jou, je denkt alleen maar aan jezelf en de hele wereld zou een stuk mooier zijn als iedereen net zo "goed" was als jij.

De wereld is geen tv-scherm / soap-serie, de wereld zit niet vol met alleen maar mooie mensen.

Jouw manier van denken slaat kant noch wal. Het slaat werkelijk helemaal nergens op. Je leeft iets wat je zou willen, maar wat geen enkel mens kan bereiken. Een soort maria theresa van de "mooie mensen brigade". Je verheerlijkt een mode-beeld van deze tijd door deze werkelijk te leven.

Een onmogelijke opdracht als je het mij vraagt.

Accepteer dat iedereen anders is, dan kom je al een heel eind. En lijk je misschien wel op een écht mens en kan je mensen gaan ontmoeten die niet zo "perfect" zijn als jou.

De minpuntjes kunnen mij niks schelen, het is de waarheid.

Lijkt me een kwestie van balk en splinter!