Ik hoor de laatste tijd steeds vaker dat de ouderen voelen of ze vastgebonden worden op een stoel.Voelen meer ouders dat ook zo?

Het is net zo met werkgevers en werknemers. Als de werkgever jarenlang zijn personeel niet goed verzorgt en alleen maar voor zichzelf denken, dan komt het personeel in opstand, die kunnen gaan staken.
Hierbij worden de werkgever vastgebonden, omdat ze geen productie meer hebben en er niets aan kunnen doen.

Jongeren kunnen ook uiteindelijk in staking gaan, het heft in eigen hand nemen.

Nou, ik heb mijn ouders nooit vast gebonden op een stoel. Ik zou ook niet weten waarom ik dat zou doen, het zou een vreemde gewaarwording zijn als ik dat echt zou doen. Daarnaast zie ik het nut niet in van iemand vast binden aan een stoel.

Ik kan me voorstellen dat veel ouderen en ouders zich zo kunnen voelen. Dit zou volgens mij kunnen komen door al de regelgeving in dit land. Overal zijn regeltjes voor die zich zelf vaak tegenspreken. Je kunt niets doen zonder dat er een instantie, commissie,school,gemeente,wet of zoiets bemoeienis ermee heeft. Je hebt niets meer zelf te beslissen, want dat wordt wel voor je gedaan. Vragen ze de ouderen om door te werken tot je 67ste bijv.? Nee, dat moet je als het je wordt opgelegd. Je moet wel, anders redt je het financieel niet want word je gekort. Je wilt met je kind(eren) wat eerder op vakantie omdat het je veel geld kost als je met de rest van het land vertrekt en er de laatste week op school toch niets meer gedaan wordt, nee, dan krijg je een boete vanwege de leerplicht. Je moet als oudere zolang mogelijk in je eigen huis blijven wonen met thuiszorg als dat nodig is, vervolgens moet je maar afwachten of die er regelmatig is, is er dan niemand beschikbaar dan kun je zien hoe je het redt of anderen vragen, iets wat de meesten niet graag doen. Maar ze kunnen nergens terecht, want dan is het overmacht. Je hebt een lastige puber, waar je als hij/zij 16 is ook niets meer over te zeggen hebt. Als ze de kindertelefoon bellen, weglopen, kun je ze niet dwingen weer naar huis te komen en zich aan de huisregels houden. Je moet echt sterk in je schoenen staan om toch die dingen te doen die jezelf wilt doen, zonder dat de maatschappij zich ermee bemoeit. Kijk het is goed dat er regels zijn, want je zou toch "tokkies"naast je hebben wonen....maar soms zijn het er teveel en dan sta je met de rug tegen de muur of kan je geen kant meer op.

men word teveel gestuurd [aangestuurd] in hoe men op moet voeden etc.
je moet dat gewoon naar eigen inzicht doen en mochten er problemen zijn kan je hulp krijgen van legio instellingen.
de bemoeienisen van anderen zullen altijd blijven want,het is nooit goed of het deugd niet.

Als ouder doe je het in de ogen van (een) andere stuurlui zo snel fout... Regels worden er maar bijgemaakt... Is het al in het wetboek van strafrecht opgenomen dat een ouder een kind niet mag slaan? En iedereen kan en mag schaamteloos kritiek geven op ouders...

Ik ga ervan uit dat een ouder heel goed weet wat goed voor hun kroost is en dat ze met alle middelen die ze hebben hun kinderen op te voeden... Er wordt zo veel van de ouder verwacht en er is zo veel verboden, dat je bijna wel MOET gaan twijfelen over jezelf... En als je twijfelt aan jezelf dan maak je jezelf zwak en dat is dus gewoon aangepraat...

Ik heb het geluk dat alle kinderen de deur uit zijn, maar ouder blijf je heel je leven en als het goed is raakt een kind wel van zijn status af...

Het moet niet gekker worden en daarom stel ik voor een ouderschapdiploma... Als je daarvoor slaagt, dan heb je het recht om kinderen te nemen, maar dan hoef je daarna nooit meer aan jezelf te twijfelen en gewoon doen wat jou als ouder het beste lijkt...