We worden steeds meer digitaal, zelfs ook in onze sociale contacten; gevoelens goed overbrengen wordt dus steeds moeilijker,?

Een gesprek via de mail voer je in je eigen vertrouwde en beschermde omgeving, daar kiezen veel mensen voor.
Je kan het zelf stoppen als je dat wil, je kan het afsluiten als je dat wil, je kan net zo lang wachten met een antwoord geven totdat je het zeker weet dat je antwoord goed genoeg is.
Je zit dus veilig in je eigen beschermde omgeving, daarom kiezen veel mensen hiervoor.
Je ziet het ook met een berichtje sturen met je mobiel, het voelt veiliger dan iemand opbellen, want wie weet wat de ander gaat zeggen!!
Komt ook bij dat je niemand aan hoeft te kijken, niemand kan je twijfel zien, je onrust, je verdriet.
Je ziet geen lichaams -taal van de ander en de ander niet van jou!
Jij zit lekker beschermt thuis, deur op slot en een druk op je muis en je probleem is weg.
Wat kan je gebeuren?

Maar hoe pretig kan het niet zijn een goed gesprek te houden met de ander, ondertussen de ander aankijkend, zijn vreugde zien, zijn onzekerheid , zijn ontroering, zijn angst en jij bent daar voor ondersteuning, voor hulp, voor advies, of alleen maar om te luisteren!

Toch heeft digitaal contact ook zijn voordelen.
Je praat makkelijker, zeker als de ander anoniem is.
Je kan alle tijd nemen voor een goed antwoord, er eerst over nadenken, overwegen om door te gaan of af te breken.
Is zie hier soms vragen langskomen die je zomaar niet even aan je buurman/vrouw zou stellen.
Vragen die zo privee zijn en toch ook weer zo anoniem , juist door het digitale contact.
Juist dat is een groot voordeel in het goed overbrengen van gevoelens.
Er is niemand die je raar aankijkt bij een echt persoonlijke vraag.