Wat zeg ik tegen iemand die mijn mening wil weten over zijn verschrikkelijk slechte, zelfgemaakte muziek?

Je zou kunnen zeggen dat je het leuk vind om te merken dat hij van het componeren en muziek maken plezier heeft, maar dat het niet jouw smaak is en het persoonlijk niet mooi vind. Maar dat hij er gewoon mee door moet gaan als hij er plezier in heeft!

Je schrijft dat hij geinteresseerd is in je professionele mening. Dat lijkt mij belangrijk. Je hebt dan op zijn minst wat meer verstand van muziek dan de gemiddelde Nederlander, en het zou goed kunnen zijn dat hij daarom juist zo graag zijn "verschrikkelijk slechte zelfgemaakte muziek" aan jou toestuurt. Misschien is hij ook wel zo zenuwachtig omdat hij tegen je opziet, omdat jij er verstand van hebt. Blijkbaar hecht hij aan jouw mening.

Je zult een soort midden moeten vinden. Het is jammer om die beste jongen af te gaan kraken, want hij heeft er duidelijk plezier in. En waarom zou je hem dat ontnemen?
Maar hij schiet er ook niks mee op, als je het allemaal prachtig vindt, terwijl je het maar niks vindt.

Je kunt iemand het beste iets leren, door het accent te leggen op de zaken die wèl goed zijn. Er zal best iets te vinden zijn, in zijn composities wat leuk of origineel is. Pak dat als uitgangspunt, en begin daarmee. En als je kritiek hebt, vertel hem dan hoe hij het kan verbeteren. Geef tips, en stel dingen voor. Zeg b.v. "als je dat accoord vervangt door dit accoord, dan wordt het leuker". Of "je speelt 30 keer hetzelfde melodietje. Als je het hier of daar iets wijzigt, dan wordt het spannender om naar te luisteren".

Met alleen vertellen dat het niks is, daar schiet je niks mee op. Kom dus met alternatieven, en kijk of dat een beetje werkt. Kan hij niet tegen je opbouwende kritiek, dan zal hij vast minder composities gaan sturen, en kan hij er wel tegen, dan doe je alleen maar goed werk.

Werkt dat allemaal niet, en blijven zijn composities op het zelfde nivo, dan kun je altijd later nog besluiten, om hem te vragen, je wat minder muziek op te sturen, omdat je er een tikkeltje nerveus van wordt! ;-)
Succes!

Zeg gewoon eerlijk dat je het niet mooi vind maar dat iemand anders dit misschien wel mooi vind.
Smaken verschillen.
Want in het echte leven zal hij ook kritiek moeten kunnen ontvangen.
Dan ben jezelf tenminste eerlijk bezig en durf jij jezelf ook in de spiegel aan te kijken.
Eerlijk zijn dus.

Kom op zeg hij woont in Amerika wat kan ie doen
je in elkaar slaan ?
Je kan hem beter gewoon de waarheid zeggen want hij hangt nu aan jouw "leugen waar hij mee verder fantaseert .
of hij laat het aan niemand anders horen want ik kan me niet voorstellen dat iedereen dit aan wil horen.

Laat hem zijn droom. Het is toch niet jouw taak hem de ogen te openen; laat iemand in Amerika dat maar doen. Maar ik zou wel zeggen dat het jouw genre of smaak niet is en dat hij beter een ander om zijn/haar mening kan vragen. Eigenlijk heb je het misschien al te ver laten komen dus gauw afstand nemen.

Wat prettig dat je dit zo zorgvuldig wilt benaderen. Ik heb al je reacties gelezen en begrijp dat de jongeman op zich eigenlijk a muzikaal is.
Een mogelijkheid is om te opperen dat hij zo langzamerhand eens extra muzieklessen kan gaan nemen om zo zijn mogelijkheden uit te breiden. En omdat het altijd goed is om je basiskennis te verstevigen.
Wat ik ook een mooi advies in een ander antwoord vond was om aan te geven/uit te leggen/ te laten horen waar hij iets verbeteren kan. Dat kan je opbouwen. Eerst eens 1 a 2 verbeteringen adviseren en later wat meer. Als hij vraagt waarom je nu ineens met verbeteringen komt en eerder niet kan je zeggen dat het nu tijd wordt om hem op een iets hoger niveau proberen te brengen omdat een muzikant nooit uitgeleerd raakt.
Op de eerste manier verliest hij zijn droom hoogstwaarschijnlijk omdat de muziekleraar hem denk ik wel de waarheid zal vertellen maar dan hoef jij het niet te zeggen.
Op de tweede manier kan hij zijn droom behouden maar hoef jij je niet meer schijnheilig te voelen en leert hij er misschien toch nog iets bij.
Sterkte ;-)

Hangt van die jongen af.. is 't iemand van 13 die emotioneel instabiel is? Of is 't een volwassene die wel tegen een stootje kan?

Ik zit in dezelfde situatie (mensen vragen mij om een mening over hun composities), hier is wat ik dan doe:

Laat ze hun vraag zelf beantwoorden. 'Wat vind je er zelf van?', 'en waarom dan wel?', "kun je specifiek uitleggen wat je er zelf goed aan vindt?', 'als je dit vergelijkt met de groten uit hetzelfde genre, welke verschillen hoor je dan?'. Hiermee geef je de jongen toch antwoord zonder dat je er zelf een waarde aan verbindt. 't Is sneaky, maar wel heel constructief.

Vraag ze om niet complete tunes te sturen, maar slechts een paar maten met in ieder geval de beknopte kern aan arrangement (bas, akkoord, melodie, eventuele tegenmelodie). Dat kun je dan wel redelijk compleet bekritiseren, en als je 't toch nog moet kraken dan kraak je maar een seconde of dertig, dus dan is de impact wat minder dan wanneer je een complete tune van vier minuten moet kraken. Je kunt aanwijzingen geven over die dertig seconden (en uiteraard pas je de eerste oplossing toe: laat 'm zelf zijn eigen werk bestuderen, beoordelen en verdedigen), en als hij dan iets met die aanwijzingen kan dan zal de rest van de tune wellicht beter worden. Als die tune namelijk al af is kun je niet meer bijsturen, daarom moet je dat bijsturen halverwege het proces al gaan doen.

Overigens: haal 'm uit die droom waarin hij een popster wordt. Doe het. Straks verwacht hij nog dat ie naar een popacademie kan gaan ipv dat ie een vak leert. Er is geen markt voor nieuwe componisten, er zijn er namelijk al veel te veel. Je kunt 't hem afraden, niet door hem te bekritiseren, maar gewoon door 'm te zeggen dat zelfs mensen die honderd keer zo goed zijn als hij niet aan de bak komen.