Waarom moet ik bij de ijssalon soms zo lang wachten totdat mensen bepaald hebben welke smaken ze willen hebben?

Mogelijkheden:
Omdat die mensen een rustiger leven leiden dan jij en langzamer handelen ?Omdat de keuze tussen de vele smaken vrij lastig wordt gevonden?
Omdat het denkproces wel eerder is ingezet, maar nog niet geheel is afgerond?
Ach, effe wachten is niet echt erg en je kan lekker klessebessen met je buren.......

Omdat ze niet sneller kunnen kiezen, als ze dat wel konden, dan deden ze dat heus wel...

En jij durft niet te treuzelen als jij moet kiezen, daarom windt het jou op als je ziet dat anderen dat doen...

de keus is ook vaak zo groot, er zijn zoveel lekkere smaken, dan kan het even duren.

Sommige mensen kunnen nu eenmaal niet vooruit denken. Je ziet dat ook op straat: voetgangers die langs een straat lopen en ergens willen oversteken, maar het maakt niet uit waar precies. Veel mensen lopen dan door tot de plek waar ze echt aan de andere kant moeten zijn, en gaan dan staan wachten tot zich een gelegenheid voordoet om over te steken. Anderen kijken al vanaf het begin van die straat of er een mogelijkheid is; zolang dat niet zo is lopen ze door, zodra zich de gelegenheid voordoet steken ze over, om daarna het laatste stukje aan de overkant van de straat verder te lopen.

Hetzelfde zie je bij de kassa van de supermarkt: mensen die staan te wachten tot hun artikelen zijn gescand en het bedrag wordt genoemd, en dán pas naarstig op zoek gaan naar hun portemonnee... Ik stel me dan voor dat ze denken: "Goh, ik moet betalen... dat hoeft normaal gesproken nooit! Nu moet ik verdorie mijn portemonnee zoeken! Jee, waar zit dat ding?". Terwijl ik al vooraf de portemonnee in de hand heb, en mocht dat niet zo zijn, dan zit dat ding op zijn vaste plek zodat ik nooit hoef te zoeken.

Ik ben van het laatste type, ik kan niet anders. Anderen zijn van het eerste type, die moeten zich echt inspannen om eraan te denken meteen al te kijken of ze kunnen oversteken, ook zij kunnen niet anders.

Bij de ijssalon kan ook meespelen dat jij al weet wat je wilt nemen omdat je alle smaken wel kent, en in je hoofd de keuze kunt maken. Andere mensen kennen niet alle smaken uit hun hoofd, en moeten die dus voor zich zien om te kunnen kiezen. Dat lukt pas als ze vooraan in de rij staan.

Het ligt er soms ook aan hoeveel rekening iemand met anderen houdt. Bij een McDonalds in het buitenland hebben ze soms andere gerechten. Ik ga dan náást de rijen staan om te kiezen, en ga pas ín de rij staan als ik mijn keuze heb gemaakt. Zodra ik dan vooraan sta, kan ik direct zeggen wat ik wil hebben. Anderen doen dat niet, die gaan gewoon direct in de rij staan, maar moeten nog kiezen - en staan dus lang te dralen wanneer ze al kunnen bestellen.

Als je in de rij staat kan je niet alles overzien omdat er mensen voor je staan. Als je uiteindelijk aan de beurt bent kan je alles goed bekijken en dan staat de smaak erbij.

Ik ben zo iemand die zijn keuze nog niet klaar heeft als hij aan de beurt is. Niet zozeer omdat ik me niet kan voorstellen wat er straks komt, maar omdat ik juist teveel mogelijkheden zie en daar moeilijk uit kan kiezen.

Ik ben niet iemand van de vaste patronen. Ik heb geen vast plek voor mijn portemonne. Ik probeer het echt, maar het lukt me niet om mezelf eraan te houden. Ik ben dan ook vaak dingen kwijt. En ik heb geen vaste drankjes, geen vaste prikken als altijd nummertje 154 bij de chinees.

In het geval van de ijsjes zou ik niet meteen kunnen kiezen, omdat ik gewoonweg als ik aan de beurt ben nog niet weet waar ik zin in heb. Dat begint al met hoeveel bolletjes, en hoe meer bolletjes hoe moeilijker de keuze. Deze keer yoghurtijs, of toch liever chocola? Of citroen? Of nootjes? Wil ik iets zoets? Of toch liever iets met een bite? O, ben ik al? Eh eh eh...! Hoe meer druk er op de beslissing zit, hoe moeilijker het wordt.

Zo kan ik ook in een restaurant zitten en de bediening een minuut laten wachten op de bestelling van mijn eerste drankje. Wil ik een thee, een icetea, een wijntje, toch een biertje? Cola light? Dat doe ik niet om de bediening te stangen, ik weet het gewoon echt niet. Zoveel mogelijkheden! Soms roep ik dan maar gewoon "Appelsap!" omdat het het eerste is dat in me opkomt. Als ze dan weglopen met hun boekje, dan denk ik: 'Appelsap? Maar ik wil helemaal geen appelsap..."

Je kiest altijd pas als je weet wat ze hebben denk ik. Dat doe ik teminste altijd. Als je dat achteraan staat kun je vaak niet zien hoe het ijs in de bakken eruit ziet en wat het lekkerste is.