Als er een stel passagiers of reizigers, i.v.m pech met hun bus, overstappen naar onze bus...?

Ik denk dat je voor deze vraag bij jezelf te raden moet gaan. Jij bent schijnbaar een persoon die een eigendomstitel op een vervoersmiddel van het openbaar vervoer kunt plakken, of je interpreteert schijnbaar blikken van anderen bij je in de bus met een eigen 'intentie'.

Het is mogelijk dat je je vraag stelt met een poging tot een dieper maatschappelijke stelling (een analogie zonder het dat mensen te vertellen), maar dan is de vraagstelling wat onhandig.

Je vraagt "waarom kijken WE die mensen aan, alof ze vluchtelingen zijn".

De juiste versie is: "Waarom kijk IK die mensen aan, alsof ze vluchtelingen zijn".

En als nevenvraag: "Waarom beeld ik mij in, dat de andere passagiers de nieuwkomers ook aankijken, alsof ze vluchtelingen zijn".

Wat je niet hebt verteld is, wat je bedoelt met "aankijken alsof ze vluchtelingen zijn". Sommige mensen zien vluchtelingen als arme stakkers, die er ook niets aan konden doen dat ze hulp nodig hebben. Zoals de mensen die in 1953 Zeeland moesten ontvluchten. Er zijn ook mensen die elke vluchteling beschouwen als een economische vluchteling. Profiteurs, parasieten.

Over welk soort vluchteling heb jij het? Het maakt nogal wat uit.

Wat er, in mijn ogen (fantasie?), werkelijk gebeurt, is het volgende:
Er komen plotseling heel veel mensen de bus in, die er normaal niet zijn. Dat is iets bijzonders; geen wonder dat iedereen kijkt. Daar komt bij dat het plotseling is gedaan met de rust en de ruimte; da's negatief, maar goed, dat is dan zo.

Punt, uit. Einde verhaal.

Jij bent vervolgens (hopelijk) de enige in die bus die de nieuwkomers met een heel eigen connotatie bekijkt. En die vervolgens zijn eigen gedachten projecteert op alle andere aanwezigen.

Sorry, mijn interpretatie van jouw vraag. Als ik teveel heb zitten fantaseren, hoor ik het wel.

Ik herken het wel enigszins,aangezien we geen eigen vervoer hebben, boekten we in het verleden veel busreizen,o.a. naar Spanje. Toen op de terugreis naar Nederland onze bus er geen zin meer in had,werden we(de passagiers) in groepjes overgebracht naar andere bussen,die ook op de terugreis waren. De inzittenden van die bussen waren mensen die meerdere weken met elkaar hadden doorgebracht en min of meer een band met elkaar hadden opgebouwd! De overstappelingen werden toch enigszins wantrouwend bekeken,omdat we inbreuk maakten op hun "clubje".