Hebben nederlanders een zeurcultuur?

Nederlanders zijn als 'groep' geen erg blije of optimistische mensen. Minpunten verzamelen lijkt een ingebakken eigenschap, en perfekt is bij voorbaat verdacht....We mopperen graag en veel, roddelen er 'gezellig' op los, en zijn eerder zwaarmoedig dan blijmoedig. Ook in ons woordgebruik - een mazzeltje is 'leuk', maar nooit iets waarop je rekent, en we nemen voor alle gevallen een paraplu mee.(vooral ook figuurlijk gezien....). Bezint eer ge begint, het tij zal keren, hoge bomen vangen veel wind, beter één vogel in de hand....we 'binnen zuunig' en ons erg bewust, dat er morgen wéér een dag komt. Wat spontaan gedaan wordt, vinden we 'lichtzinnig'- kortom : Calvijn heeft de blijdschap er terdege uitgeslagen.....
Mensen met een ingeboren 'glas halfvol' zijn losbollen of levensgenieters, die de kous nog wel op hun kop, en de rekening thuis zullen krijgen.
En groenere tuintjes bij de buren zijn een eeuwige bron van afgunst, en zorg dat je straatje geveegd is, en je stoep schoon, want wat zullen 'ze' er anders van denken.....
Gelijke monnikken-gelijke kappen, en o wee, als er een monnik een mooiere kap heeft - of zelfs géén !!!
Doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg, en anders gaan 'we' over je zeuren, roddelen en achterklappen.

En toch: als we aanvliegen op Schiphol, of de trein rolt onze hollandse kneuterigheid weer binnen, dan zijn we (gelukkig heelhuids) weer thuis, bij de thuizig-tikkende klok, de geur van koffie en gebakken uien, en we doen veilig de deur op het nachtsslot. Heeft de buurvrouw wéér de plantjes verzopen....