waarom cremeren, en niet begraven?

Er zijn geloven waarbij het heel normaal is dat je gecremeerd wordt. Waarom zou hel iets met cremeren te maken hebben? Is dit een goddienstig principe? Ik moet er niet aan denken om een slijmerige drap in een kistje te worden, vol met maden, wormen en andere insecten.

Het is 'maar' een lichaam. De ziel is er uit, verondersteld dat je dat gelooft.

Wanneer wij vroeger een askruisje kregen op aswoensdag zei de pastoor "Bedenk mens, dat gij van stof zijt en tot stof zult wederkeren". Nou, met cremeren gaat dat allemaal een beetje sneller :)
Bovendien is je lichaam slechts een omhulsel. Hoe vaak denk je niet wanneer je een overledene ziet: "dat is hij/zij niet meer". Klopt dus, want het wezen (ziel) van die persoon is er niet meer.

Och, aanhangers van het enige ware geloof (de leer van Zoroaster) begraven niet omdat de grond heilig is, cremeren niet omdat de lucht heilig is, en doen niet aan zeebegravingen omdat het water heilig is. In plaats hiervan doen ze aan "Sky-Burials", waarbij het stoffelijk overschot op een hoge locatie (meestal bovenop een toren) wordt overgeleverd aan aasetende vogels. Het lichaam is tenslotte maar een tijdelijk vervoermiddel van de ziel, en wordt vervangen door een ander vervoermiddel na overlijden. Als de ziel er niet meer inzit, is het lichaam niet nodig. Dan is het wel zo netjes om het lichaam ter beschikking te stellen aan de natuur die de stoffen nodig heeft.

Dit ritueel wordt ook nog uitgevoerd in Tibet, tegenwoordig.

Oftewel, begraven op zich heeft niets met het hebben van geloof te maken. Meer met traditie.

Crematie is de snelste manier om een lichaam terug te laten keren naar de oer-elementen:
water, lucht, aarde, vuur en wind.
Een snelle methode en in de regel nog goedkoper ook.
Ook een definitieve methode. Als je je laat begraven zoals de oude Egyptenaren, heb je kans dat ze duizenden jaren later nog met je lichaam lopen te sollen.

Volgens mij ga je in bepaalde geloven naar de hel omdat je tijdens je leven niet vroom genoeg volgens dat geloof geleefd hebt. Hetgeen waar deze gelovigen hun hele leven voor geleefd hebben is in aanwezigheid mogen zijn van hun God. In de hel wordt je ziel afgestraft doordat je gestraft wordt niet in de aanwezigheid van God te mogen 'voortleven', daardoor zul je eeuwig lijden. Aangezien je ziel los staat van je lichaam, maakt het niet uit wat er met je aardse lichaam gebeurd. Als je verdoemd bent tot de hel, dan kom je daar toch niet onderuit. Het is niet zo dat je door het verbranden van je lichaam bewijsmateriaal van een 'slecht' leven vernietigd. Het oordeel van het gaan naar de hemel of hel wordt gehaald uit je ziel, niet uit het lichaam.

Als door een lichaam verbranden het lijden van de hel zo zou worden omzeild, zou dat denk ik ook betekenen dat je positieve gevoelens ook niet meer zou kunnen voelen. In dat geval zou iemand in de hemel ook niet gelukkig kunnen zijn. Iemand die volgens zijn geloof 'goed' heeft geleefd volgens zijn geloofsregels en uiteindelijk omkomt tijdens een brand, zou in de hemel niet gelukkig kunnen zijn. Dat verrechtvaardigd het altijd in reine geleefd hebben met je geloof niet.

Ik denk dat de keuze wel of niet cremeren of begraven eerder voortkomt door persoonlijke voorkeur of traditie. Wellicht dat men in sommige geloven ervan overtuigd is dat je door een achtergebleven lichaam in contact kan blijven met de ziel, dit zou een reden kunnen zijn tot verbranden of begraven. Andere geloven zullen misschien eerder denken dat je ziel pas echt bevrijd is wanneer het lichaam helemaal ontdaan is van zijn aardse bestaan.

Toegevoegd na 1 uur:
Cremeren in Nederland is iets van de laatste eeuw. Op 1 apil 1914 vond pas de eerste crematie in Nederland plaats, in het crematorium Westerveld in Den Haag. Het leidde prompt tot een rechtszaak, omdat crematie bij wet nog niet geregeld was. Pas in 1955 werd crematie bij wet toegestaan.

Doodzijn en diepslapen is bijna hetzelfde... In diepe slaap is er geen beleving, noch van het ik, noch van de ander... Dit is exact gelijk aan het doodzijn... Het verschil zit hem in het lichaam dat na de diepe slaap herinnerd wordt uit het verleden en na het ontwaken uit de dood (reïncarnatie noemt men dit ook wel) is er geen herinnering van een lichaam of gebeurtenissen voorheen...
Waarom is er een keuze tussen cremeren of begraven? De keuze komt door onwetendheid, want als je het precies wist hoefde je niet te kiezen... Net als je bij een splitsing van wegen staat en je weet niet waar beide wegen toe lijden, dan pas kun je kiezen, god zegene de greep... Maar als je één van de twee wegen kent, dan is er al geen keuze mogelijk, dat is toch een heel simpel gegeven...
Dus iedereen die meent een keuze te kunnen maken, cremeren of begraven, is onwetend wat de twee mogelijkheden precies inhouden, ook dat is duidelijk nu...
Dus je moet niet kijken naar later als je voor de keuze staat, maar naar het nu... Dat lijkt me veel interessanter, dus hoe sta je nu in het leven, dat bepaalt veel meer de ene optie of de andere optie... Ben jij een persoon die hecht aan materiële zaken of niet, dat is de vraag... Ben jij van het type dat in meerderheid in het westen voorkomt, dat hecht aan materiële zaken, dan is het wreed om dat te ontkennen als je er niet meer bent en het dan te verbranden... Ben je van het type dat niet hecht aan materiële zaken, zoals voornamelijk voorkomt in het oosten, dan is het onzin om de materie van het lichaam te bewaren door het te begraven...
Net zoals je na het ontwaken toch kunt inschatten hoe lang je geslapen hebt, moet er iets zijn dat de tijd bijhoudt op momenten dat het lichaam er niet is in zijn beleving, zo zie je dat er iets moet blijven zijn zonder dat jij er bent, anders had je totaal geen idee hoe lang je geslapen hebt, is toch zeer simpel ook... Dus er is iets dat er wel is als jij er niet meer bent... dat geldt voor diepslapen en geldt ook voor doodzijn...

Dus verbrand het lichaam niet voor de ogen van een persoon die gewend is aan de hechting van materie, dus ook zijn eigen lichaam... En begraaf een lichaam niet van een persoon die niet hecht aan materie, want dan belemmer je die persoon om de aarde te verlaten en verder op reis te gaan naar andere plekken in het bestaan...

Lees door op mijn reactie omdat het verhaal nog niet af is, vanwege de 2500 karakter-beperking...

Heeft met naar de hel(waar is die te vinden?) niets te maken.
Als iedereen die al is gestorven of nog sterven gaat,want dat doen we tenslotte allemaal, begraven zou worden,is er voor de levenden geen plaats meer op aarde.

Cremeren is ook goedkoper dan begraven. Tegenwoordig kost een begrafenis een hoop geld waar al bij leven voor gespaard dient te worden. Niet iedereen heeft dat geld (ervoor over). Bovendien moet een graf bijgehouden worden. Graven die niet worden bezocht en onderhouden zien er heel erg triest uit, en zo wil niemand na zijn dood voortbestaan.
Er zijn ook mensen die zeggen dat ze zich liever laten cremeren omdat ze dan zeker weten dat ze dood zijn, dit n.a.v. de verhalen dat er toch af en toe nog wel eens in het mortuarium bleek dat een dood gewaande niet dood was. (ja, luguber, ik weet het, maar echt waar)

Mijn mening:
Dood is dood.
Cremeren is goedkoper en ik zadel nu mijn nabestaanden niet op met een graf wat ze moeten onderhouden. Een graf kan een fijne plek zijn om te rouwen, maar kan ook als een verplichting ervaren worden. Zo van, het is weer moeders of vader verjaardag, zullen we maar even naar het graf gaan. Heel persoonlijk hoe je hier tegenover staat. Bovendien zadel ik met begraven mijn nabestaanden op met het nog jaren betalen van grafrechten. Ik vind cremeren prima, weg is weg. Maar als mijn nabestaanden mij liever willen begraven, vind ik het ook best. Mij boeit het niet zo. Ik vind het allebei een raar idee, maar ben dan toch dood, dus wat maakt het uit. Mijn nabestaanden zijn degenen die verder moeten, dus laten zij maar beslissen. Ik vind cremeren goed, maar als zij mij toch liever willen begraven, vind ik het ook best.

Op de eerste plaats: Verdiep je eens in andere culturen en geloven, er zal een wereld voor je opengaan denk ik, als ik je vraag zo lees.

Op de tweede plaats: Gelovige EN ongelovige mensen kunnen kiezen wat ze zelf het prettigste idee vinden: begraven of cremeren.
Dat heeft verder niks met hemel of hel te maken.

Enkele voorbeelden:
Veel mensen vinden het een rotidee dat hun lijf door de maden wordt opgevreten na hun dood. Die zijn liever gelijk 'opgeruimd'. Bovendien kan de as een symbolische bestemming krijgen wat prettig kan zijn voor de nabestaanden.
Andere mensen willen dat hun nabestaanden naar een vaste plek kunnen gaan om te rouwen of te gedenken.
Deze mensen kiezen vaak voor een graf.

Kortom: De redenen om te kiezen voor begraven of juist cremeren zijn legio.
Maar nogmaals: Als je het gevoel hebt dat mensen die zich laten cremeren misschien mensen zijn zonder geloof, dat raadt ik je sterk aan om een wat verder te gaan lezen, reizen en rondkijken dan je neus lang is...

'Als ik me nu verbrand, dan voel ik daar geen pijn...' Jeetje..