Waar zijn we mee bezig als we mensen die medische hulp nodig hebben gewoon laten liggen..?

We zijn al langer bekend met het verschijnsel 'toeschouwer-syndroom'. Iedereen staat aan de kant van de gracht te kijken naar iemand die bezig is te verdrinken maar niemand springt in het water.

Het wordt verklaard vanuit het gegeven dat niemand 'voor gek' wil staan en mensen zichzelf sussen met de gedachte dat er wel hulpdiensten zijn gewaarschuwd of dat iemand anders er wel in zal springen.

Enige jaren geleden reed ik op de snelweg en zag aan de andere kant van de weg een auto staan waar iemand in zat die achterover in zijn stoel zat.
De man zou met pech langs de weg kunnen staan maar het zou ook iemand kunnen zijn die bezig was dood te gaan aan een hartaanval.

Met het risico dat ik mezelf heilig ga verklaren, ik heb toch maar even 112 gebeld en het verhaal doorgegeven.
Later werd ik teruggebeld dat het inderdaad iemand met pech was die op de wegenwacht zat te wachten, gelukkig maar.

Ik hoop alleen dat als ik zelf ooit met een hartaanval langs de snelweg terecht kom dat iemand ook even belt.

Het is zielig, maar voor mij geen toonbeeld van moreel verval. Eerder toont het aan hoe weinig kwaliteiten er zijn om op te treden in geval van een calamiteit,

het kan ook het verlammende gevoel zijn van "niet weten wat te doen in noodsituaties".
mijn zoontje stikte een keer bijna in een snoepje, zijn vader kon alleen maar in paniek staan roepen met zijn handen in de lucht, ik handelde gelijk met mn gevoel op nul. dat is ook per persoon verschillend. en verder denk ik dat mensen niet zo snel bereid zijn hun eigen leven in de waagschaal te stellen voor een ander. veel te bang dat hun zelf iets overkomt.

Wat ik zie is juist bijna het tegenovergestelde van wat het omstander-syndroom wordt genoemd.
Er is nog mar nét iets gebeurd, de jongen met de camera heeft net zijn camera kunne pakken, de politie aan de kant heeft even een minuutje nodig om bij te komen van de schrik en de nodige hulpdiensten op te roepen. Binnen anderhalve minuut staan er al tig omstanders zich fysiek mee te bemoeien (voor zover mogelijk in ene dergelijk lastige situatie, waar met een beetje pech ook nog de brandweer aan te pas had moeten komen.

Eigenlijk is binnen twee, twee en een halve minuut (heel lang als je naar het filmpje zit te kijken en te wachten tot er 'iets' gebeurt, maar in het echt best wel snel) is zo ongeveer iedereen in actie, en binnen vier minuten zeker ligt de man op de stoep - waarbij ik me zelfs nog af durf te vragen of ze daarmee niet ook een risico genomen hebben, want over het algemeen is het niet verstandig om te 'sjorren' aan een lichaam dat misschien wel vastzit in een autowrak).

Ik krijg bijna de indruk dat het filmpje gebruikt is om te proberen de politie in diskrediet te brengen, maar die jongen heeft verdorie, agent of niet, wel net iemand voor zijn auto gehad ; mag die éven bijkomen ?

Ik krijg vooral een beetje een nare bijsmaak van de inténtie die uit dat soort filmpjes spreekt of moet spreken.

Dan over dan toeschouwersyndroom - zo kort mogelijk - : hoe meer omstanders, hoe kleiner de kans dat mensen zich persoonlijk 'geroepen' voelen in te grijpen. Dat is een heel rare situatie die IEDEREEN kan overkomen, ook de mensen die nu heel hard roepen dat ze de eerste zouden zijn om in te grijpen. In de praktijk is dat niet waar.

Vooral de verklaring van de politiechef achteraf dat de betrokken agent mentaal was aangeslagen en letsel had,slaat als een tang op een varken! Dan had die agent niet met de armen over elkaar staan kijken en zeggen dat hij alleen niets mocht doen.Ik hoop dat ik ook zo'n agent tegenkom als ik zonder licht fiets!