Zijn (alle) mensen kudde dieren?

De mens is een kuddedier. Er zijn maar weinig mensen, die er in slagen om lange tijd alleen te blijven. Als iemand zich afzondert, dan is hier meestal een reden voor, namelijk andere gedachten (zie hieronder).
Maar de meeste mensen zijn kuddedieren.

De mens toen het nog een dier was: Ze zijn individueel te zwak om zich te verdedigen tegen een eventuele aanval door andere dieren (ook soortgenoten van een andere kudde). Voor zover er sprake was van jagen, gebeurde dit in groepen, omdat ook in dat geval onvoldoende uithoudingsvermogen, kracht en slimmigheid aanwezig was om een groot dier te vangen. Feitelijk is de mens te zwak voor een individueel bestaan, tenzij hij vegetariër is of Tarzan heet (maar zelfs dan zoekt hij de apen op).

De mens zoals wij die nu kennen is ook een kuddedier. Overal ter wereld tref je mensen in groepen aan (dorpen of steden). In zo'n groep is altijd wel iemand aan te wijzen, die de leiding heeft. De sterkste, de oudste of de persoon met de grootste mond of de wildste haardos.

Men zal wel een eigen mening hebben. Maar men is blij als deze mening gedeeld wordt door andere mensen. Of als de mening grotendeels verwoord wordt door iemand die beter uit zijn woorden kan komen, of gewoon de grootste mond heeft. Of als je denkt dat hij denkt wat jij denkt, terwijl hij denkt, dat wat hij denkt ook door andere gedacht wordt, maar dat niemand zijn gedachte goed durft te uiten.

De mens is dus een kuddedier, want individueel is hij niemand.