Hoe kan je het beste iets tegen je moeder zeggen waarvoor je je schaamt?

Eerlijk zijn, er niet omheen draaien.
Ze zal het waarschijnlijk wel begrijpen, en accepteren. (misschien pas na een tijdje)

Je hoeft je nergens voor te schamen bij je ouders! Mischien heeft een van de 2 het ook meegemaakt( weet niet waar het over gaat)

Je kunt een juist moment hiervoor zoeken en dan je vraag stellen. Als moeder zijnde vind ik het juist heel fijn als mijn kinderen mij persoonlijk advies vragen ook al is het iets heel persoonlijks. Dit versterkt alleen maar jullie band, omdat ze het fijn vindt dat jij haar in vertrouwen neemt. Ze heeft genoeg levenservaring om jou gerust te stellen.

'Hé mam, stel je eens voor dat ik je zou vertellen dat...'
Misschien is dat een omweggetje dat je helpt het te vertellen.

Ikzelf heb een moeder die de meeste genante dingen al weet voordat ik ze vertel. Van ongelukjes waarbij je pikkie klem heeft gezeten tot wormpjes in je poep, je moeder vindt het waarschijnlijk fijn als jij dat verteld. Dan komt haar echte moedergevoel waarschijnlijk naar boven.

Dat is voor jou misschien niet zo stoer maar dat zorgt er wel voor dat er goed voor je gezorgd wordt. Niemand anders dan je moeder en jij hoeven te weten waar je je voor schaamt en niemand anders dan je moeder en jij hoeven te weten dat je het haar verteld hebt.

Suc6!

Dag Droplik, ik vind je vraagstelling niet helemaal duidelijk. Ik lees je vraag anders, nl: je schaamt je voor je moeder omdat zij zich in jouw ogen bijvoorbeeld raar gedraagt of rare kleding aanheeft. En dat durf je niet te zeggen.

Als dat zo is, troost je dan, heel veel pubers schamen zich in een periode van hun leven voor hun ouders. Mijn destijds puberzoon mocht ik wel wegbrengen naar de sport, maar niet afzetten voor de deur. Hij schaamde zich voor mijn autootje. Bij kledingkopen: we spraken af IN de winkel, en gingen apart naar huis! ik heb het zo gelaten.

Als je moeder iets draagt, waarvan jij vindt dat dat niet kan, zou ik het gewoon zeggen. "Mam, wat je nu aan hebt kan ECHT niet meer hoor tegenwoordig!" Ga eens met haar kleding kopen.
Als ze "raar" doet, zeg dan: mam, je bent mijn MOEDER, Je bent geen 16! ik denk dat ze het best leuk vindt als je aandacht aan haar schenkt.

mss zou je eerst kunnen bekijken hoe erg je je schaamt...
uitzoeken hoe erg het is 'wat' je hebt, als je er meer en meer over te weten komt word het vaak al minder lastig om het erover te hebben.
als je wilt gooi je het eerst hier in de groep en kijk je wat voor reacties je hier krijgt. of zo van, wie kent dit... of weet iemand wat dat is.... je kunt het ook eerst proberen in het klein, als je het uberhaupt iets kunt verkleinen of veranderen naar iets wat minder erg is maar wel op lijkt...
nou, succes joh

ik denk dat je je vraag beter nog een keer kan stellen bij medicity.nl daar zitten ook wat experts op het gebied van dit soort dingen

Vaginale afscheiding is een probleem dat veel vrouwen hebben. Het is dan ook niets om je voor te schamen. De kans is groot dat je moeder het ook heeft, of heeft gehad. En als dat zo is dan is de kans ook zeer groot dat ze er een middeltje op weet dat er voor zorgt dat je minder last hebt.

Op de vraag 'hoe breng ik zoiets?' is het wat lastiger antwoorden. Je hoeft je niet te schamen, maar doet het blijkbaar wel. Wat je kunt proberen is te beginnen met zeggen dat je je er een beetje voor schaamt, dan zal ze automatisch al in de begripvolle stand schieten of zich zorgen gaan maken over een zwangerschap of iets wat haar heel erg lijkt. Als je dan vertelt wat er echt speelt valt het alleen maar mee.

Sterkte met vertellen!

Je wacht tot je een keertje alleen met je moeder bent en..

Je begint dan met te zeggen: Ik vind het een beetje genant om te zeggen, maar...

En vervolgens vertel je haar rustig waarvoor jij je schaamt..

Je moeder is precies even oud/jong geweest als jij nu bent..en dus zal ze jou wel begrijpen.

Groet,

Ton