Ben je wel eens ,,te,, goed van vertrouwen?

ja soms overkomt me dat wel in mijn enthousiasme.
dan vertel ik meer dan ik zou moeten doen

daarin ben je echt de enige niet

Ik denk dat dat iedereen wel eens overkomt.
Maar aan de andere kant, als we niemand meer durven te vertrouwen, wordt het allemaal wel erg individualistisch.
Je leert dingen door je neus te stoten.
Ik zou wel oppassen met al te persoonlijke informatie waar een ander je mee kan kwetsen.

Mensen die om me geven, hebben me, toen ik nog een stuk jonger was, gewaarschuwd : "kind, loop niet rond met je hart in je open handen......"
Het leven heeft me geleerd, dat je dit inderdaad beter niet kunt doen, want ze stappen er met stijg-ijzers op....

Je kunt beter je vertrouwen en je diepere gevoelens geven als je iemand beter kent, en dus in kan schatten, hoeveel "genoeg" is om te geven. Teveel geven wordt vaak als een bedreiging gezien : iemand heeft dorst en wil graag een glaasje water, en jij stort een douche over hem/haar heen....

Zoals de engelsen zo mooi zeggen : enough already...

Ja, ik heb dat ook wel eens. En ik denk ook: volgende keer niet meer doen. Maar ik doe het gewoon daarna weer.
Ik heb een te goed vertrouwen in mensen, ben daar redelijk naïef in, weet ik van mezelf. Soms is dat gewoon ronduit dom, maar ik zou niet anders willen leven. Steeds mensen wantrouwen en op mijn woorden moeten passen is niet mijn steil. Ik loop inderdaad wel eens tegen de lamp, maar dat is dan maar jammer. Het zij zo.

Een Nederlandse uitdrukking: zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten.

Eigenlijk zit hier heel het "probleem" in besloten. Als jezelf goed met de jou toevertrouwde gegevens en eigendommen van anderen omgaat, denk je vaak dat anderen dat ook zullen doen. Soms neem je dat zelfs voetstoots aan zonder er verder bij na te denken.
Eigenlijk pleit dat alleen voor je eigen levenshouding, als je weer een keer te goed van vertrouwen bent geweest en later ontdekt, dat de ander je beschaamd of misbruikt heeft.

Daarom moet je kinderen ook altijd waarschuwen voor dit soort zaken, omdat een kind nog onbedorven is en van vals gedrag geen weet heeft.

Pas door schade en schande wordt de goedgelovige mens er op attent gemaakt, dat er ook minder sociale mensen op deze aardbol rondlopen. Soms is het dan te laat.
En ja, het is mij meermalen overkomen. Dan zeg ook ik: hoe heb ik toch zo stom kunnen zijn!

ik heb altijd veel bereikt met open en spontaan zijn. Tuurlijk heeft zich dat wel eens tegen me gekeert maar dat val in het niets bij waar het mer wel heeft gebracht. Ik denk dus dat het goed is om open en spontaan te zijn. Al zou ik bepaalde dingen zoals pincodes en wachtwoorden enzo lekker voor je zelf houden natuurlijk.