Wanneer zeg je U, i.p.v. je of jij?

Zelf zeg ik tegen mijn docenten (HBO) altijd u, zelfde voor onbekenden of juist voor personen die ik boven de 30 schat.
Verder op mijn werk ook, echter mijn familie, niemand, zelfs niet mijn oma.
Zelf vind ik dat je met u een afstand creëert, en respect toont. Dit tweede kan natuurlijk bij familie, maar die eerste moet je niet hebben!

Samengevat: Tegen ouderen, maar eigenlijk begint het al bij 30+

Kleine notitie, is het niet zo dat je met 'U' juist God bedoelt? Ik ben zelf niet gelovig, maar staat me iets van bij, dus moet het niet 'u' zijn?

Er is zeker wel een grens.

U zeggen doet men voor een onbekend ouder iemand.

U zeggen doet men zakelijk gezien bij klanten bij een 1e kennismaking. Of men u blijft zeggen, hangt af van de zakelijke relatie die opgebouwd wordt.

U zeggen doet men in ieder geval bij een dokter of een arts. In een ziekenhuis zal vrijwel iedereen de u-vorm gebruiken. Gewoon omdat dat zo hoort.

U zeggen doet men veel te weinig. Er wordt veel te snel doorgeslagen naar de je/jij vorm. Dat getuigt vaak van weinig respect en heeft bijna altijd met de opvoeding te maken.

U zeggen kan ook overdreven zijn, bijvoorbeeld iemand star met u blijven aanspreken, terwijl diegene duidelijk heeft gemaakt dat er getutoyeerd kan worden.

U zeggen kan ook een gewoonte zijn. Bij mijn 1e baas wilde ik steeds u zeggen. Na een tijdje leer je deze gewoonte af, omdat iedereen de baas gewoon bij zijn voornaam noemt. Mijn vader spreekt zijn baas nog steeds met "u" aan en zal dat waarschijnlijk niet meer afleren.

Ik zeg geen U tegen me ouders.. Dat heb ik nooit gedaan want dat willen mijn ouders niet.. Verder zeg ik tegen alle volwassen mensen U tenzij ze tegen me zeggen dat ik je mag zeggen maar ook dan zeg ik nog wel vaak U.. Verder tegen leeftijdsgenotenzeg ik gewoon je. Maar als ze een paar jaar ouder zijn zeg ik al U

Is het niet allemaal een beetje overdreven ,dat we elkaar met U aan moeten spreken.
ieder mens is toch gelijk,ook al heeft deze toevallig een andere of hogere functie.
ik persoonlijk vind het niet eens leuk als ze mij met u aanspreken,voel ik mezelf door de persoon in de hoogte geplaatst,terwijl ik net zo een persoon ben als degene die mij aanspreekt, in waarde als mens dan.
wendt het gesprek dan ook gelijk naar het onderwerp dat we gewoon je en jij mogen zeggen.
natuurlijk kan dat niet in alle situaties,maar ik vindt het iets minder afstandelijker als je je en jij mag zeggen.

Het is een kwestie van mensenkennis een aanvoelen wanneer je wel of geen u zegt. Bij mijn klanten weet ik het meestal na twee tellen.
Als je het trouwens over U hebt (hoofdletter) bedoel je altijd de heer! (tenzij het het eerste woord van de zin is)

Grappig dat je deze vraag nu stelt. Ik was van de week bij mijn huisarts die ik al zo'n 20 jaar ken. We zeggen altijd "U" tegen elkaar, maar nu viel het me op dat hij ineens je en jij tegen me zei. Ik heb er niets over gezegd, maar eigenlijk vond ik het wel gezellig klinken; vertrouwd.

Je zegt "U" als je respect voor iemand hebt. Ik gebruik het nog heel vaak "U", maar merk wel dat het steeds minder wordt gebruikt. Jammer.

u werd inderdaad vooral vroeger gezegd, maar de normen en waarden van de ouders van tegenwoordig bij de opvoeding zullen wel wat milder zijn dan vroeger. ik zeg nog wel eens u tegen een oudere, maar als ze van mijn leeftijd zijn of iets ouder ook niet. gek is dat, mischien omdat kinderen ook geen u tegen mij zeggen? ik maak het ook maar zelden mee dat kinderen van 20 jaar jonger dan ik u zeggen tegen mij. als je u zegt is wel heel beschaafd en het toont respect voor iemand, maar ik ga maar een beetje met de stroom mee denk ik. als ze eerst tegen mij je zeggen, dan zeg ik ook weer je terug. ik pas me gemakkelijk aan. :) op het werk zou ik nog geen u tegen mijn baas zeggen, tegen klanten is weer anders omdat je daar toch wat van moet hebben, en tegen mijn ouders heb ik nooit u hoeven zeggen, vind ik zelf ook vrij onpersoonlijk moet ik zeggen. hoeft mijn kind van mij ook niet als ze tegen mij praat, maar als ze praat moet ze natuurlijk wel op alle andere manieren respect tonen.

Ik zeg "U" tegen winkelbediendes en cassières, ongeacht de leeftijd.

er is geen grens,ik zeg u tegen iedereen die ik niet persoonlijk ken (bij een eerste ontmoeting )iedereen die ouder is ook als ik ze beter ken,behalve directe familie,oom en tantes zijn ook u ,en verder mijn bazen en chefs indien ze in gezelschap zijn van andere. U zeggen kost niet meer moeite dan je jij gij etc zeggen en heeft niet specifiek iets te maken met respect of met macht hebben,het is gewoon een spreektrand.sommmige mensen vinden dat ze meer zijn als andere en willen dan ook met u aangesproken worden,maar andere spreken ze me jij of je aan ,als mensen mij met je of jij aanspreken zal ik ook met je en ji antwoorden omdat ik daarmee aangeef dat ik gelijkwaardig ben aan de gesrekspartner.

Ik ben net klaar met mijn MBO studie, maar moet zeggen dat ik de docenten altijd met de naam of U aansprak. Op mijn stage plek zei ik tegen mijn eigen stagebegeleidsters altijd 'je'. Omdat ze dat zelf graag wouden. Andere collega's was wel gewoon U.

Verder, tegen alle mensen die ik niet ken (en ouder zijn dan ik zelf ben) zeg ik U. Net zo zeer als dat ik tegen mijn oudere familie leden ook U zeg. (Ik spreek ze ook maar 1 keer in de zoveel maanden. Dus dan is 'je' een beetje ongepast vind ik.)