Hoe ga je om met angst? Of met iemand die angsten heeft ontwikkeld?

confronteren.. juist de dingen doen die je eng vind en daarna kun je jezelf op een welverdiend stuk gebak trakteren. als je er zelf op die manier niet uitkomt, kun je altijd nog een doorverwijzing krijgen via huisarts.

Daar ga ik niet mee om, ik ben er bang voor.

Je bent alleen maar bang voor datgene wat je niet kent of waar je de gevolgen niet van kunt overzien. De oplossing is dus de confrontatie aangaan en daarmee het onbekende onder ogen zien, waarmee je bereikt dat het niet meer onbekend is en dus niets is om bang voor te zijn.
Als je echter bang word voor iets waar je nog nooit bang voor geweest bent is er een andere oorzaak,bijvoorbeeld een nieuwe relatie waarbij je eigenlijk niet bang bent voor (de angstgever)bijvoorbeeld een hoogte maar eerder voor de reactie van je partner of zijn reactie op jou,omdat je feitelijk bang bent hem of haar te verliezen of mishagen.
in dat geval ben je eigenlijk dus bang voor de onbrekende reactie en dat uit zich op eeb andere manier.

Hoe lager de angst bestaat hoe moeilijker om er tegenin te gaan.
Als je kind bijvoorbeeld bang is van honden/spinnen/slakken noem maar op en je loopt vanaf dat moment met een boog om de honden etc heen dan bevestig je de angst.
Angst kun je oplossen door in stapjes de confrontatie aan te gaan. Bespreken waar je precies bang voor bent, wat zou er in het ergste geval kunnen gebeuren is dat reeel
en dan aan de slag

Omdat angst een vervelende ervaring is, ontwijken we dit liever. maar het is gewoon normaal. het voorkomt problemen die we anders niet hadden zien aankomen.

wanneer angst een probleem wordt is het een fobie, ik denk dat je dat bedoelde met je vraag?

als ik met een persoon in aanraking kom die een fobie heeft, respecteer ik zijn gevoelens. maar laat ook zien dat ik die angsten niet deel (ik ga niet mee gillen) maar ga de persoon zeker niet dwingen, dan zou de fobie alleen maar erger kunnen worden.

de persoon in kwestie zou eerst moeten erkennen dat hij een fobie heeft die zijn leven beheerst. veel mensen gaan de situatie uit de weg, dan lijkt het probleem er niet te zijn en worden ze niet gefonfronteerd met hun angst.
iemand steeds meer moeite heeft om de straat op te gaan en zegt ik laat mijn boodschappen thuis bezorgen, dat is wel zo makkelijk. heeft zijn fobie nog niet erkend en kan hier nog niet aan werken. als vriend /familie kun je wel aangeven dat je ziet dat de persoon veranderd is, dat je ziet dat hij situaties uit de weg gaat. wie weet helpt dat bij het erkennen van het probleem.

Maar de echte behandeling om van de fobie af te komen laat ik persoonlijk aan een deskundig over.

De meeste angsten ontstaan in de vroege kindertijd.
Vaak omdat je als kind meer kwetsbaar en gevoelig bent dan nu.
Zelf zou ik teruggaan naar de periode waar de angst is ontstaan. Om je te verplaatsen in het kind van toen. Wanneer je het tafereel kan zien en ervaren waarom je voor de eerste keer de angst bent gaan ontwikkelen.
Als je dat tafereel nader bekijkt vanuit het oog van je persoon nu (de volwassene). Dan zal vaak blijken dat het helemaal niet zo angstig is, maar iets heel kleins.

Een vriendin zat toen haar angst ontwikkeld werd, tv te kijken naar een programma over de 3e wereld. Omdat ze daar ziek werden door onhygiëne. Ze was een jaar of 8/9 toen. Ze dacht tijdens haar angst dat ze dood zou gaan als alles niet super schoon was. Zo had ze dat gezien en vertaald wat er op tv was.
Nu ze dit weet, kan ze elke keer zeggen, o ja niet alles hoeft zo super schoon te zijn/worden.

Begrip van de situatie en gebeuren toen, kan je helpen om van de angst af te komen.
Als het zelf heel moeilijk is om terug te gaan in de tijd naar de eerste gebeurtenis, kan misschien hypnotherapie je helpen.

Face your fears and live your dreams!

Ik heb ook heel wat en lang angsten gehad. Ik weet heel goed dat je door je angsten heen moet, maar soms is het gewoon te veel en lukt dat niet meer. Wat ik sinds kort ontdekt heb is "Stress Moments" van Valdispert. Een hoge dosering Valeriaan met Citroenmelisse die de overprikkeling uit mijn zenuwen haalt.

Gevolg: op een halve (de eerste 3 weken een hele) tablet ben ik dik 24 tot 36 uur van mijn angst af en functioneer ik veel beter. Ik krijg daardoor ook de kans over mijn angst heen te groeien en ik heb het gevoel dat mijn leven nu eindelijk eens gaat beginnen (45 jaar!). Echt geweldig spul!! Ik heb het aan meerdere mensen aangeraden en van de 5 mensen die het kochten zijn er 4 zéér positief over (en néé, ik heb géén aandelen, alleen mededogen met mensen die lijden). Te koop bij de drogist.