Waarom moet de directeur van de KWF-Kanker bestrijding 240.000 euro per jaar verdienen als hij het voor het goede doel doet?

Een echt goede directeur levert een stichting (of bedrijf) meer geld op, of verlaagd de kosten, levert meer rendement op en krijgt meer waarde uit de mensen die er werken, waardoor het eind resultaat beter is.

En ja, dat kan 240.000 euro per jaar kosten. De vraag is natuurlijk of deze persoon hier werkt omdat hij graag wat voor het goede doel doet, of als werk. En ik denk het tweede... Is dat erg? Nee. Als het uiteindelijk maar meer oplevert dan het kost.

De directeur van Foster Parents verdiende maar liefst 65.000 gulden per maand. Onbegrijpelijk, want dat was wel geld wat wij in onze goede bedoelingen moesten opbrengen.
Voorbij de waardes en normen van het goede doel vind ik, maar zo werkt een stichting nou eenmaal. De winsten worden opgemaakt.
Dus ik ben zeer sceptisch over de zg goede doelen.

Het WNF bv heeft zoveel geld dat ze het niet meer kwijt kunnen. Dus waar gaat het heen? Niet naar de uitstervende dieren, maar naar de directeur, bestuurders etc.

Goede doelen moeten voor goede mensen concurreren met commerciele bedrijven, waar dat soort salarissen normaal zijn. En dan moeten zij dus ook dat soort salarissen gaan betalen, willen ze goede mensen krijgen.

Ja, het is wel erg simpel om te stellen dat een goede directeur ook winstgevend kan zijn, ik dacht dat liefdadigheid niet om winst ging. Moet je eens uitrekenen hoeveel mensen een bijdrage moeten leven om alleen al het salaris van deze beste man te betalen.
Het is vaak de onwetendheid waarom mensen doneren aan instellingen als KWF-Kanker. Als iedereen zou stoppen met doneren, zou de regering vanzelf meer moeten doen om het probleem op te lossen.
Investeren, in mijn ogen is het niet meer dan een verkapte ziektekostenpremie.
Van mij dus geen donaties meer, helaas, want ik heb wel veel respect voor de vrijwillige collectanten.

Bij de meeste goede doelen zijn de salarissen van de directeur heel bescheiden. Ze moeten in ieder geval wel iemand hebben, die een strategie kan uitzetten. Anders wordt er veel geld besteed aan subsidietrekkers.
Er zijn namelijk veel geslepen lui, die projecten aanbieden, die er mooi uit zien, maar die weinig waarde toevoegen. Dat is het subsidiecircuit. Dus een goede directeur heeft verstand van zaken, kan hoofdzaken van bijzaken onderscheiden, en heeft een zeker politiek gevoel. Dat zijn best wel veel benodigde kwaliteiten.

Maar of de KWF en de Hart enz. daadwerkelijk een directeur heeft, die zijn geld waard is, kan ik niet beoordelen.

Het zou goed zijn, als daar een economisch model voor zou worden ontwikkeld. Zo'n model zou ook voor banken en andere bedrijven gebruikt kunnen worden. Nu nog worden die salarissen nog verantwoord onder de noemer 'de markt van goede directeuren', maar zo'n markt bestaat niet in werkelijkheid, omdat een bedrijf een economische eenheid is en zichzelf economisch moet bedruipen.