Tot welke leeftijd 'mogen' ouders hun kinderen slaan?

Nee dat is niet normaal. Ik zou toch langs de huisarts gaan. Hij is geheimhouding verplicht

Nee,dat is niet normaal voor geen enkele leeftijd.Dit hoef je niet te accepteren.Probeer er met je ouders over te praten en als dat niet helpt zou ik er toch met een(vertrouwens)arts over praten

Jij bent een volwassen vrouw en dat je ouders dit normaal vinden klopt absoluut niet.
Hun mogen je dit niet aandoen , dit kan en mag niet want dit is mishandeling , een kind die een afstandbediening zou pakken wordt ook niet in de hondenmand gegooid of zit onder de blauwe plekken.
Er wordt dan mondeling een discussie gevoerd maar niet lichamelijk.

Voor geen enkele leeftijd is dit normaal idd! Dit hoef je niet te nemen elke keer. Via de huisarts zou ik het doen die mag zelfs niks doorvertellen vanwege geheimhoudingsplicht. Wat je vertelt is zelfs genoeg om aangifte te doen...

De huisarts heeft beroepsgeheim!
twijfel je aan hem, neem dan een andere dokter!
Maar laat het hier niet bij aub.
En normaal is het zeker niet, geloof me!!!
Dan mag je 20 zijn of 5, dat mag en dat hoort niet!
Veel sterkte!!!

Je huisarts heeft geheimhoudingsplicht dus je hoeft niet bang te zijn dat hij/zij iets doorvertelt. Misschien is het een idee om eens contact op te nemen met het Maatschappelijk Werk in jouw woonplaats over eventuele andere mogelijkheden voor jou zoals bijvoorbeeld begeleid wonen. Er zijn mogelijkheden voor mensen met en handicap om zelfstandig te wonen met wat hulp.
Overigens, ik vind wat jij schrijft voor geen enkele leeftijd normaal, of je nou 2 jaar of 20 jaar bent.

Wat vreselijk dat je ouders je zo behandelen! Slaan is iets voor mensen die niet om kunnen gaan met hun gevoelens. Praten is nog altijd de beste oplossing voordat je er uberhaubt over nadenkt om je kind te slaan.

Bijna iedereen heeft het al gezegd. Zoek ajb professionele hulp. Als je eigen huisarts je niet goed behandeld of niet je privacy waarborgt zoek dan een andere die dat wel doet. Ik heb dit pas geleden helaas ook moeten doen. Het is vervelend maar ik ben nu blijer dan ooit met mijn nieuwe huisarts.

Wat kun je doen? Ga op een intakegesprek bij een andere huisarts die ook een andere praktijk heeft dan je huidige arts. Leg je probleem voor en kijk hoe hij/zij reageert. Als je een goed gevoel bij hem/ haar hebt dan schrijf je je in bij deze huisarts. Je huidige huisarts stuur je een formele brief met dat je een andere huisarts hebt met naam en adresgegevens en dat je persoonlijke medische dossier doorgestuurd moet worden naar je nieuwe huisarts.

Wellicht kan je nieuwe huisarts je helpen aan een woonruimte met begeleiding zodat je toch wat zelfstandiger bent en niet meer onnodig geslagen wordt.

Zorg goed voor jezelf! Heel veel succces!

Beste vragensteller,

Dit is een hele serieuze vraag, die verwijst naar ernstige problematiek.

Dit vragenforum niet niet de goede plek voor echte hulp. Als ik me geen zorgen over jou en je situatie zou maken, zou ik niet reageren.

1. Slaan is NIET in orde, daar hoef je geen enkel moment aan te twijfelen.

2. Het is goed dat je aandacht vraagt voor je probleem (dat overigens niet jouw probleem is, maar dat van je ouders). Nu is het belangrijk HULP te krijgen die je kunt VERTROUWEN. (Als je dat niet hebt in je huisarts, kies dan inderdaad niet die weg, ook al zijn huisartsen verplicht actie te ondernemen bij een verdenking op huiselijk geweld). Voel je er ook niet gek onder dat je aandacht vraagt voor je situatie: je bent niet alleen!

3. Kennelijk heb je weinig eigen contacten en/of contactmogelijkheden buiten je gezinssituatie. Ook dan is goede hulp mogelijk. Betrouwbare, professionele en gratis hulp vind je bij Slachtofferhulp Nederland, ook via hun site www.slachtofferhulp.nl (kennelijk heb je internettoegang). Je kunt er je situatie voorleggen en verder geholpen worden, ook buiten je ouders om, ook via internet. Je kunt (als dat kan) ook gratis bellen. Geef direct aan hoe je te bereiken bent en hoe niet. Laat in ieder geval je naam en adresgegevens achter (ook daar wordt vertrouwelijk mee omgegaan). Er gebeurt niets wat jij niet wilt en je zult zonder meer seieus genomen worden.

4. Steek op dit moment géén energie in strijd met je ouders, ook niet over het slaan. Er is kennelijk al heel lang iets grondig mis in de relatie tussen jou en je ouders. Kennelijk is hun keuze (vaak uit onvermogen) die voor lichamelijk geweld en jij zit in een afhankelijke positie. Voorkom erger! KIES voor jezelf en dat betekent in dit stadium dat je voorrang moet geven aan het opbouwen van contacten waar je vertrouwen in kunt hebben en die je verder kunnen helpen. Kleine tip: hou vanaf nu voor jezelf bij wanneer je geslagen wordt.

5. Maak je niet druk over wat komen gaat. Dat is niet waar het op dit moment om gaat. Ga ook niet googelen op kindermishandeling enzo. Jouw situatie is jouw situatie en jij hebt recht op specifieke hulp.


Ik wens je oprecht heel veel succes!

In de vorige antwoorden heb je al gelezen dat je situatie niet normaal is. Slaan mag nooit. Je zoekt best hulp van buitenaf, want alleen kan je dit niet aan. Als je niet naar de huisarts durft zoek dan elders hulp.

Moest je in België wonen kan je hier hulp vinden:

http://www.steunpunt.be/xcms/lang__nl-BE/4961/default.aspx

In Nederland vind je hier hulp:

http://www.jonginarnhem.info/showsite.asp?xtitle=Huiselijk+geweld+en+mishandeling&map_id=12308

De medewerkers zijn ervaren in het zoeken naar mogelijkheden om het geweld te stoppen.

Wow ; hier schrik ik van. En ik schrik er vooral van dat je je zelfs maar heel misschien eventueel afvraagt of dit normaal zou kunnen zijn.

Nee, dat is beslist NIET normaal en in mijn persoonlijk opinie ook VOLSTREKT ontoelaatbaar.
LEt wel, ik ben NIET mordicus tegen een pedagogische tik, die bij erg jonge kinderen (meestal tussen de 2 en 3 ) zo nu en dan een probaat waarschuwingsmiddel kan zijn, maar ook niet meer dan dat. Het schrik-effect is voldoende, pijn mag het niet doen, en als het goed is blijft het bij een tikje op de luier of de vingertjes. Zuiver en alleen als waarschuwing.
Daar zijn ook wel veel mensen mordicus tegen, maar die hebben in de regel geen kinderen, of zitten er niet de hele dag tussenin. Laten we dat verder ook maar buiten de discussie laten ; is hier al genoeg over geschreven.

Maar een kind dat ouder, en zelfs beduidend ouder is dan de 'terrible two's' hoef je niet meer af en toe een waarschuwende pijnloze tik te verkopen. Laat staan erger. De sancties die jij noemt op de 'vergrijpen' die jij noemt, raken werkelijk kánt noch wal.

Ik zou het niet snel zeggen, maar in jouw geval, en zeker met jouw aandoening, zou ik aangifte doen van mishandeling en zorgen dat je daar zo snel mogelijk uit huis geplaatst wordt. Zelfs in het allerslechtste verpleegtehuis ben je beter af dan in deze situatie, want nu leef je ongetwijfeld voortdurend in angst. En hoe je het ook wendt of keert, als maar 10 % van wat je vertelt waar is, praat je over regelrechte mishandeling. Onmiddellijk aangifte van doen dus, en ja, dat kan via de huisarts, maar als je die niet vertrouwt, zou ik een arts, maatschappelijk werker of vertrouwensarts inschakelen.

En niet morgen, maar NU.

Vanaf en tot geen enkele leeftijd:

Vanaf 25 april 2007 is het in Nederland voor ouders verboden om hun kinderen te slaan. Artikel 1:247 lid 2 van het Burgerlijk Wetboek is hiervoor aangepast. Hierin staat nu dat in de verzorging en opvoeding van het kind de ouders geen geestelijk of lichamelijk geweld of enige andere vernederende behandeling mogen toepassen. Onder geweld wordt verstaan het opzettelijk pijn doen van een kind. Een tik op de vingers, is geen geweld. Ook het stevig beetpakken van een kind om te voorkomen dat het iets gevaarlijks doet, valt niet onder het toepassen van geweld. Dit valt beide niet onder het toepassen van geweld omdat niet het bestraffen, maar het voorkomen overheerst. Voor het ouderlijk tuchtigingsrecht is door de invoering van dit wetsartikel geen ruimte meer.


Het tweede lid van artikel 247 van Boek 1 van het Burgerlijk Wetboek luidt als volgt:
"Onder verzorging en opvoeding worden mede verstaan de zorg en de verantwoordelijkheid voor het geestelijk en lichamelijk welzijn en de veiligheid van het kind alsmede het bevorderen van de ontwikkeling van zijn persoonlijkheid. In de verzorging en opvoeding van het kind passen de ouders geen geestelijk of lichamelijk geweld of enige andere vernederende behandeling toe."

Bron: Staatsblad 2007, 145
Brief van Minister Rouvoet aan de Tweede Kamer, Kamerstuk II 2007-07 31 015 nr. 1;
http://www.overheid.nl

Ik kan er weinig meer aan toevoegen. Slaan mag niet. En dit is duidelijk mishandeling. Politiewerk.
Ik heb in een lezing van de directeur voor de kinderbescherming het argument gehoord van ouders, die vinden dat ze mogen slaan. Het zou in de bijbel staan: "zij die hun kinderen liefhebben, kastijden hen", of zoiets. Om echt korte metten te maken met deze onzin, is dit wettelijk verboden. Die lui kunnen zich nu nergens meer op beroepen.

Toegevoegd na 22 uur:
De huisarts is er niet tegen het slaan. Hooguit kan hij wonden verbinden.
Je kan terecht bij het AMK, het Algemeen Meldpunt Kindermishandeling, hoewel je geen kind meer bent.
Je kan ook terecht bij het Algemeen Maatschappelijk werk in je gemeente. Ten slotte had iemand het Meldpunt Bezorgd kunnen bellen.

Je hebt een soort van huisarrest en wordt in een aantal andere opzichten ook in je vrijheid beperkt, je wordt geslagen en ten overstaan van de buurt vernederend behandeld. Nee, slaan mag niet. Hoewel de rechter heus niet wakker zal liggen van een enkele uitschietende hand bij een kind wordt stelselmatig slaan toch echt gezien als mishandeling, zowel bij kinderen als bij volwassenen.

Mijn idee is dat je nodig je ouderlijk huis zou moeten verlaten om een eigen leven te gaan leiden. Als je dat niet met je huisarts kunt bespreken, doe dat dan met een vertrouwensarts of mogelijk met een mentor, begeleider of behandelaar waarmee je te maken hebt in verband met je handicap. Maar onttrek je op wat voor manier dan ook aan deze zieke situatie want de kans is groot dat die alleen maar erger wordt. Als volwassene heb je recht op je eigen leven en je hoeft je zeker niet te laten mishandelen, ook niet door je ouders.

Iemand van 20 is geen kind meer.
Maar als je je als kind blijft laten behandelen
zullen ze je ook zo beschouwen.

Doe iets.
Kom voor jezelf op.
Als het allemaal waar is, ook wat je schrijft over die arts:
Doe iets.
Laat je behoorlijk adviseren.
Een goed opgeleide vrijwilliger heeft dag en nacht echte aandacht voor jou. Dat kan via 0900-0767.

Bellen!
Of mailen.
Of chatten.

Want blijkbaar mag je wel achter de PC om dit verhaal hier te vertellen.
Doe dat dan ook op een plek waar mensen je echt kunnen helpen.

SENSOOR 0900-0767

Ik zie hier dat je in een hondenmand wordt gegooid maar niets over een hond, hoe gaan ze met die hond om?
En je hebt een chronische lichamelijke aandoening, kan misschien niet zelfstandig leven maar dit is toch ook geen leven zeg nu eerlijk? Je kan (als je daartoe in de gelegenheid bent) even langs een woningbouwvereniging en informeren over een begeleid wonentraject. In dit traject zitten veel meer (over het algemeen jongeren) die allemaal om gezondheidsredenen moeilijk zelfstandig kunnen leven. Het kan zijn dat je het een en ander moet toelichten en in jouw geval kan je een urgentieverklaring aanvragen, en misschien kun je bij de huisarts (aan de hand van je blauwe plekken) informeren of je via de huisarts iets kan mee krijgen om bij de woningbouwvereniging aan te tonen waarom jij een urgentieverklaring nodig hebt.
Heel veel sterkte ermee, dit is niet gezond....ik vind het verschrikkelijk voor je en probeer eerst ergens anders (misschien bij een vriendin) een tijdje te blijven tot je iets voor jezelf hebt gevonden.
Succes ermee....

Vertel je ouders, dat je de volgende keer,dat er weer zo iets gebeurt, je aangifte gaat doen bij de politie.
Dit is geen normale situatie!

Waarschijnlijk kunnen je ouders de zorg niet aan. Ze gaan er in ieder geval ziek mee om. Iemand zo afstraffen om de afstandbediening valt onder geestelijke en lichamelijke mishandeling. Het is heel vernederend om iemand in de hondenmand te gooien.

Hier komt het op neer:
Je ouders gaan slecht met je om, houden je klein, mishandelen je geestelijk en lichamelijk en dit belemmert jou ook in je ontwikkeling.

Veel mensen vinden het raar om het contact met je ouders te verbreken omdat zij deze situatie niet kennen. Maar het beste is weggaan bij je ouders en op een woongroep gaan wonen. Of kamertraining met thuiszorg. Je zal hier met je huisarts over moeten praten en vertellen wat je ouders bij je doen.

Op deze manier raak je geestelijk beschadigd en krijg je een vertekent beeld van de mens en algemene omgangsnormen.

Je zegt ook dat je niet opgesloten wordt en dat je in huis overal mag komen, maar zonder dat je het ziet word je wel degelijk in huis opgesloten. Je vrijheid wordt ernstig beperkt en je wordt opgesloten in huis.

Je moet dit spiraal doorbreken, niet bang zijn dat je zonder je ouders verder moet want het zal er alleen maar beter op worden. Omdat je hulpbehoevend bent in een afhankelijkheidsrelatie zit zal het heel moeilijk zijn om dit spiraal te doorbreken maar de eerste stap zetten hierin door naar de huisarts te gaan is een stap naar meer vrijheid en een mooier leven.

Dit is zeker niet normaal op geen enkele leeftijd trouwens. Deze vraag doet me denken aan mijn moeder die me op mijn 17de sloeg. Deze vrouw heb ik de hoeken van mijn kamertje laten zien heb mijn spullen gepakt en ben bij vrienden gaan wonen. Je zegt wel je word niet opgesloten maar dat word je wel. Er zijn instellingen die je kunnen helpen met dit probleem maar ook het feit dat je toch nog op jezelf kan ook al heb je deze aandoening.

http://www.humanitasonderdak.nl/

Ik heb zo een vermoeden dat deze meer voor je kunnen betekenen omdat deze allerlei trajecten aanbieden. Je zou eens kunnen bellen of een mail kunnen sturen, want dat je ziek bent is punt 1 al erg genoeg het belemmerd je hele leven al. Waarom zou jij je leven dan nog moeilijker laten maken door ouders die je alleen maar lastig vinden. Waar is de liefde voor hun kind en waar is vooral hun Respect. Zij zijn waarschijnlijk gezond en kunnen doen met hun leven wat ze willen, wat dus punt 3 is, ze zijn ook nog egoistisch naar jou toe.

Sterkte meid! ;)

Neem een andere huisarts dan je ouders, of maak gebruik van "gastbezoek" (eenmalig) bij een andere huisarts, van mijn part in een andere stad (moet je wel voorschieten en bij je verzekering achteraf declareren).

Dit is NIET normaal. Ouders mogen hun kinderen nooit slaan, en blauwe plekken horen al helemaal niet.

Eigenlijk durf ik te stellen dat het slaan van je ouders een uiting van onvermogen is. Onvermogen om normaal te communiceren, en onvermogen om "gewoon" op te voeden. De kans is daarom klein dat jij er veel aan kunt veranderen, maar je kunt wel aan de bel trekken.

gast62671 , er zijn vele GV,ers die u een warm hart toedragen getuige de goede adviezen en de geplaatste links.
Daar kunt u veel informatie uit putten.

Het beste kunt u zich nog beter informeren (en ons),
door met sommigen via een persoonlijk bericht in conclaaf te gaan.

U hoeft dan voor u zelf en uw ouders niet de vuile was buiten te hangen.

U had al 2 jaar ingeschreven kunnen staan bij een woningbouwvereniging.
Uw huisarts kon voor u de weg effenen voor een begeleid wonen traject.

Indien u niet onder curatele staat en handelingsbekwaam/bevoegd bent, dan kunt u zelf er zorg voor dragen dat bovenstaande punten aangepakt worden.

Stel uw persoonlijke eigendommen veilig, tw bankpassen,
legitimatiebewijzen, paspoort, polissen, foto,s en sieraden.
Bokkeer evt machtigingen van uw bankrekening.
Laat alle correspondentie later naar uw nieuwe adres toe sturen.

Licht uw huisarts in (chronologische volgorde) over het huiselijke geweld. Laat uw verwondingen documenteren.
Licht ook evt andere medici of hulpverleners in over de thuissituatie. Zelfs de rest van de familie inlichten is een goede optie.

Onwetend van uw handicap/chronische ziekte, de gezinssituatie bv (stief) ouders/verzorgers/sters,
(stief)broers en(stief) zusters kan de houding van hun en het gedrag van hun op u van invloed zijn.

Met alle respect, maar uw ouders hebben niet het eeuwige leven, en dan zou zich toch een situatie aandienen dat u elders onder de pannen gebracht moet worden.

Die lijdensweg kan u bespaart blijven door de boel te forceren, door iedereen voor uw karretje te spannen,
van huisarts, psycholoog, maatschappelijk werk, sociaal raadslieden en bij directe problemen de ggz of politie.

Ga aangifte doen en toon uw kwetsuren.
Dit kan men niet ongemoeid laten, geen politie, arts of hulpverlener.
Dring erop aan dat u dat huis uit moet en dat ze er spoed achter moeten zetten.

Maak voor uzelf een dossier (in chronologische volgorde)
wat welke instantie op welk moment heeft ondernomen.
Meent u stevig in uw schoenen te staan en het recht aan uw zijde te hebben (om begeleid wonen af te dwingen) ,
dan ziet een goede krant hier brood in.

Noteer evt namen en telefoonnummers met wie u gesproken heeft. (leg alles op datum)

Het geweld wordt van kwaad tot erger en zal niet stoppen eer u een geestelijk en lichamelijk wrak bent of erger nog.

Hang niet uw voornemens aan de grote klok, maar werk het eerst uit. Stop niets in de doofpot en ontzie uw (stief)ouder(s) niet.

Als je 20 bent ben je all volwassen en dan ben je geen kind meer en dan morgen ( volgens mij je ouder je niet slaan)
Je bent en volwassen vrouw misschien woon je nog bij je ouders maar ze morgen je niet slaan daar ben je nu te oud voor vind ik.

Als antwoord op je vraag alleen. Nooit, klaar!

Als 2e antwoord op je vraag, neem alle tips die je hier krijgt van iedereen ten harte en handel zoals je verwacht van een volwassen vrouw, kom in opstand en vecht voor jezelf!

sterkte...

Tot de leeftijd waarop de rollen omgedraaid worden vermoed ik.

Een kind mag je af en toe best een tik verkopen, dat is helemaal niet erg. Maar kinderen slaan mag niet. Jij word mishandeld en dat gaat echt te ver. Zoals je ouders zeggen dat het normaal is klopt niet. Zoek snel hulp op wat voor manier dan ook. Sterkte ermee.

tot ze in de gevangenis belanden (de ouders tenminste)

ik weet wat je meemaakt ik maak het namelijk ook mee word behandelt als iemand van 10 die niks mag doen. en word ook gwn geslagen bn al naar instanties geweest veilig thuis enzo maar heeft niet veel geholpen bij mij.