is er een link tussen het wegvallen van de levenspartner en dementie?
Ik kom het laatste jaar opvallend vaak ouderen tegen waarvan de levenspartner overleden is. Het blijkt net zo vaak dat het na het overlijden deze persoon mentaal heel snel achteruit ging, ook al had hij of zij veel mensen om zich heen of gingen ze vaak naar vrienden / andere familie.
Zijn hier meer ervaringen mee? Ik wil hier heel graag een stuk over schrijven omdat ik het nog niet eerder in onderzoeken tegengekomen ben
Toegevoegd na 22 minuten:
we dachten zelf dat iemand als het 'thuis' op zo'n manier wegvalt, zo'n direct contact met de wereld kwijtraakt, dat ze de grip erop verliezen
Toegevoegd na 6 dagen:
Ik kies geen beste antwoord omdat alle aanvullingen even waardevol zijn voor mijn stuk. Als het artikel af is, zal ik het doorsturen naar degenen die erom gevraagd hebben.
allemaal heel erg bedankt voor jullie meedenken, uitzoeken en reageren!
groetjes, Herbalrebel
Doordat pa geen aangepastte hulp in het huishouden wou, is moeder 2,5 jaar geleden opgenomen in een rusthuis, hierin gesteund door mijn broers en zussen.
Ze werd in een gesloten afdeling geplaatst, alhoewel ze geen wegloopgedrag had en ze , met medicatie, rustig was. Haar dementie ging zienderogen achteruit.
Ook pa was totaal ontheemd in zijn lege huis. Zijn mentale achteruitgang, verborgen toen hij nog samen met ma thuis leefde, werd zichtbaar.
Hij volgde ma na 1 jaar naar het rusthuis. Broers en zussen wilden niet dat ze in dezelfde woning verbleven. Hun bezoekjes aan elkaar werden strikt opgesteld en beperkt om pa niet te overbelasten. Pa werd depressief en gaat mentaal erg achteruit. Toch kon ik mijn familie niet overtuigen om ze samen laten te wonen. (Hoofd)verpleegkundigen hielden zich neutraal in het dispuut. Ma is vorige week overleden.
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.