Wie is over het algemeen gelukkiger een enigst kind of iemand met heel veel broers en zussen?

Veel broers en zussen, je hebt altijd maten over, je KAN JE NIET eenzaam voelen. Ook is het veel gezelliger. Ben jij een kind? Of vraag je je af of je nog wat kinderen wilt ?XD in geval van dat laatste, iniedergeval niet enigs kind

Het gaat erom in welke situatie.

Misschien heeft de enigst kind veel vrienden en lieve ouders en het kind met veel broers/zussen irritante broers/zussen en ouders die niets om het kind geven.

tja ik vermoed dat het hebben van broers en zussen toch wel een pre is tot een goeie socialisatie en zelfredzaamheid en assertiviteit is vaak een goeie bodem voor geluk in het leven.
een enigst kind weet wellicht niet beter maar zal in later leven toch wat meer moeite hebben vooral op school
en dat plant zich ook voort in later leven.

Er zitten bij beiden voor en nadelen aan. Het ligt eraan want ieder kind is anders en als je geen broers of zussen hebt weet je meestal ook niet wat je mist en hoef je de aandacht niet te delen , en als je ze wel hebt dan moet je de aandacht delen en spullen ed . Ik denk niet dat hier een echte antwoord op te geven is

aan die 2 van mij af ten toe te horen een kind zonder broertjes of zusjes!

volgens onderzoek blijkt dat ze gelijk hebben, zie link (oops!! sorry kindertjes!!)

zelf denk ik...
geluk hangt niet af van wel of geen broertjes of zusjes. het #kan# een van de vele factoren zijn die samen het gevoel van geluk kunnen geven.
ze kunnen ook heel veel aan elkaar hebben, snappen dingen van elkaar die ouders weet niet snappen, ondernemen en verkennen samen de wereld, trekken zich aan elkaar op, etc.
een broertje of zusje kan je het bloed onder de nagels vandaan halen, maar het is niet altijd kommer en kwel. ouders spelen hier ook een hele grote rol in om het te sturen en kinderen te leren rekening met elkaar te houden. uiteraard heeft een kind liever alle aandacht voor zichzelf, maar dat is in een later leven in de maatschappij ook niet mogelijk.

Er zijn broers en zussen die weinig contact, of zelfs ruzie, met mekaar hebben.

Maar broers en zussen hebben ook een unieke band met mekaar. Als de ouders wegvallen zijn zij vaak de enigen die jou als kind gekend hebben. Dat geeft speciale herinneringen die je met niemand anders kan delen.

Maar evengoed zijn er mensen die geen broer of zus nodig hebben om gelukkig te zijn. Er bestaan ook nog vrienden, collega's, goeie buren enz. Velen vinden het gewoon leuk om enig kind te zijn. Dus je kan er echt geen lijn in trekken, wie nu het gelukkigst is.

Ik zou liever enigst kind zijn of met nog 1 broertje of zusje.
Ik heb nu 5 broers en zussen die mij een beetje lijken te negeren.
Aan tafel tijdens het eten heb ik bijna nooit de kans om iets te vertellen omdat hun verhalen altijd boeiender zijn of er word over me heen gepraat.
Ik voel me vaak erg alleen daarom ga ik graag naar school waar ik veel vrienden heb.

Hallo,
Ik denk dat het niets uitmaakt of je alleen bent of niet .
Ik heb maar een kind nu 6 en zei red zich prima zonder broertje / zusje het ligt er aan hoe je er mee omgaat je moet ze natuurlijk niet alles uit handen nemen omdat ze toch maar alleen is dan leren ze nooit met ander omgaan. Ik ken kinderen met meerdere zus/broertjes die minder goed met andere om gaan dan mijn dochter.
het zit hem grotendeels ook in de opvoeding

Maakt niks uit ,
Beide kunnen gelukkig zijn , een kind dat opgroeit als enigst kind of met broers en zussen weet niet beter.
En beide heeft het zijn nadeel en zijn voordeel.

De opvoeding is het geen wat iemand elukkig maakt niet het aantal familie leden

Persoonlijk denk ik dat het niet echt veel uit maakt. Enigs kind zijn heeft net zoveel voor en na delen als een broer of zus hebben.
Al heeft een enigs kind vaak de stempel van verwend op zich gedrukt gekregen,meestal door de buitenwereld.
Een enigs kind heeft de volle mep aandacht van de ouders, en broers en zussen moeten dat delen. Maar aan de andere kant is daar dus niks mis mee en zou een kind wat alleen is misschien meer moeite moeten doen om zijn draai te vinden bij een ander kind omdat ie niet gewend is om met een ander kind samen te zijn.
Een enigs kind zal geen ruzie kunnen zoeken met zijn broer.Maar bij een gezin met meerdere kinderen kan het gebeuren dat het niet botert en dat sommigen gewoon hun hele leven elkaars rivalen blijven.
En zoveel ruzie blijven houden dat de sfeer er onder te lijden kan hebben.
Mijn zoontje is ook enigs kind en was in het begin heel verlegen maar hij red zich prima heeft veel vriendjes en ook al hebben die allemaal wel een broer of een zus, hij vraagt er zelf nooit na waarom hij dat niet heeft.En k heb aan hem dan ook nog nooit gemerkt dat hij een broer of zusje mist.
( al kan dat misschien nog komen daar heb ik nu nog geen antwoord op)

Ik ben de allerjongste van 8 kinderen. Tussen de oudste zus en mij staat 15 jaar. Al mn zussen hadden al verkering toen ik nog net kwam kijken.

Ik heb er niet zoveel aan gehad. Ik heb geen ruzie, maar de interesses liggen zover uiteen. Bovendien waren het allemaal moeders voor me, die zich in mijn kleine kinderogen overal mee bemoeiden.

Ik speelde alleen met mijn broertje, omdat die vier jaar ouder is. Maar toen die in de pubertijd kwam wou ie niet meer met me spelen en dat begreep ik toen natuurlijk niet. Nu wel;-))

Erg boos was ik op hem dat ie niet meer met me wou spelen.
Maar ik ben wel gelukkig hoor, maar meer omdat ik geleerd heb van het leven. Dat gelukkig zijn dat moet je zelf doen.
Dofa

Volgens mij heeft het aantal broers of zussen of zelfs het ontbreken van broers of zussen niet noodzakelijk een invloed op het zich al dan niet gelukkig(er) voelen.

Ik heb slechts één zus en toen ik jong was vond ik dat doorgaans best zo. Mijn momenten van Intens Geluk had ik doorgaans te danken aan mijn eigen vermogen om leuke spelletjes te verzinnen. Mijn momenten van Verdriet hadden eerder te maken met het onvermogen van mijn ouders om er thuis een gezellige boel van te maken.

Op latere leeftijd werd ook mijn zus steeds afstandelijker en heb ik wel eens gedacht dat het allemaal makkelijker zou geweest zijn indien ik nog broers of zussen had gehad maar toen ik daar wat langer over nadacht dan kwam ik tot de vaststelling dat dit in ons gezin enkel maar voor meer complicaties zou gezorgd hebben.

Zoals ik het ervaar heeft het gelukkig zijn binnen een gezinssituatie eerder te maken met het ouderlijk vermogen tot gezelligheid creëren of met het vermogen van elk kind afzonderlijk om op zichzelf terug te vallen voor eender welke vorm van plezier.

Ik heb vrienden en kennissen die uit een kroostrijk gezin komen en vrienden/kenissen die 'enigst' kind zijn en bij beide categorieën valt er geen duidelijke lijn te trekken in deze kwestie. Ik merk dat in beide categorieën evenveel pro's als contra's worden aangehaald met betrekking tot jouw vraag.

Dus ik vermoed dat elk 'enigst' kind op 'eenzame' momenten wel eens een zusje of broertje zal gewenst hebben en dat zij die wel broers en zussen hebben zich wel eens de status van enig kind hebben gewenst omdat de drukte en/of 'onderdrukking 'in het gezin hen teveel werd.

Dus volgens mij valt er onmogelijk aan te geven wie van beiden "over het algemeen" het gelukkigst was of is.