Hoe ga je met de kinderen van tegenwoordig om?

Ik vind dit een beetje onzin. Natuurlijk zijn er brutale kinderen, maar die zijn er altijd al geweest, niet alleen de laatste tijd.
Mijn kinderen zijn dusdanig opgevoed dat ze geen grote mond hebben.
Je hoeft ook niet tegen een kind uit te vallen, maar je mag een kind wel corrigeren.
Als een kind mij aanspreekt op een manier die ik niet prettig vind, zeg ik dat op een normale manier, en dan wordt dat ook geaccepteerd.

Nou dat vroeg ik mezelf pas ook nog af. Alles moet maar kunnen. Volledig los gaan op het schoolplein, gillen, krijsen, grote monden, slopen van dingen. Toen ik klein was is me geleerd dat ik iedereen U noem als hij of zij mijn moeder kan zijn. Je mag nu vaak al blij zijn als er nog gevraagd wordt of iets wel of niet mag. Hoe ik ermee om ga is dat ik toch iets zeg als ze de kliko's in elkaar aan het schoppen zijn, en hoop dat ze niet ineens op me af rennen om mij in elkaar te rammen of een terror actie ondernemen op mijn woning. Dit gaat om jongetjes van 8 he....Opvoeden wordt vaak aan de crèche en school over gelaten en dat is totaal niet de bedoeling denk ik..

Er zijn gelukkig uitzonderingen, maar ik heb ook het idee dat sommige kinderen van nu knap brutaal zijn en geen ontzag of respect meer hebben voor volwassenen.
Vele ouders nemen het niet meer zo nauw met de opvoeding of hebben er geen tijd meer voor. Ik heb ook de indruk dat er veel te veel gelachen wordt met kleine kindjes als ze brutaal uit de hoek komen. En straffen zie ik nog eens bij uitzondering, want vaak kunnen ouders er niet meer tegen als hun kinderen huilen. Op de duur echter kunnen ze hun kinderen niet meer de baas.

Toch heb ik al ondervonden dat kinderen nog gevoelig zijn voor gezag. Als ik iets zie dat echt niet door de beugel kan, (blikjes gooien in een visvijver, kinderen pesten op een speelpleintje enz.) dan zeg ik er toch iets van met mijn kordate schooljufstem. Dan zie ik ze schrikken en meestal stoppen ze wel. Meestal, want ik riskeer ook een brutaal antwoord terug natuurlijk. Maar zo ga ik er mee om. Ik kan niet zwijgen als ik écht onbeschofte dingen van kinderen zie.

Zoals me altijd al omgaat met kinderen. Het is de omgeving die hen zo maakt

Eerste gedeelte legt het een en andere uit over opvoeden en kinderen. http://www.youtube.com/watch?v=4Z9WVZddH9w

Kinderen leren veel van elkaar en zien ook veel gedrag van oudere kinderen / volwassenen. Vroeger waren de kinderen anders maar de tijd was ook anders. Mijn kinderen krijgen een goede opvoeding mee en niet alle ouders geven die , maar ook al geef je een goede opvoeding , ze hoeven maar wat op tv te zien of in hun omgeving en ze nemen het over

Het komt ook voor een groot deel dat ze tegenwoordig niet meer opgevangen worden als ze thuiskomen.De ouders werken tegenwoordig en hebben een fulltime baan.Dus als de kinderen thuis komen moeten ze zich maar even vermaken.Ze hebben de huissleutel al om hun nek om zichzelf binnen te laten en moeten dan maar zien hoe laat pa of ma komt.Dus gaan ze met vriendjes om en pikken alles op wat die ook doen zowel goede als kwade dingen en woorden.En kijk ook eens wat er s avonds laat nog aan jong spul over straat loopt.Wat s morgens weer in de schoolbanken moet zitten in de grotere steden.Het beste kan je er niets van zeggen als het geen vernielingen betreft.Laat ze maar door de politie opgepakt en thuisgebracht worden in het ergste geval,dan weten die ouders ook waar "ZIJ" gefaald hebben.In mijn tijd hoefde niet met de schoolmeester of politie in aanraking geweest te zijn daar mijn ouders hun eigen represaillemaatregel wel hadden.Dan kon je een week s avonds om 19.00 uur naar je kamer en of dat nu zomers of s winters was.

De huidige jeugd reageert het beste op een eerlijke, wijze, respectvolle en open benadering.
Dan blijkt al gauw dat ze niet zo brutaal zijn maar gewoon minder gedresseerd zijn opgevoed als oudere generaties en/of Belgische kinderen.(dit bedoel ik NIET negatief)
Met onzin kom je niet weg en dat is ook terecht,
zelf wil je ook niet belogen en voor onmondig en dom uitgemaakt worden.
Als je kinderen met respect behandeld is mijn ervaring dat dat respect ook terugkomt.
Ik ondervind dan ook zelden of nooit problemen met kinderen, zelfs niet met brutale kinderen.
Deze laten zich ook goed op hun plek zetten als je je eigen plaats weet.
Dit ontbreekt er soms bij ouderen wel eens aan, kinderen zijn net zo goed mensen!
En dat zeg ik als 52 jarige.......

Ik woon in een multiculturele buurt en helaas zie ik ook veel kinderen waarvan ik denk kan het ff wat minder.
Wat ik vooral vervelend vind is dat deze kinderen geen respect tonen en waarden en normen niet lijken te kennen.
De nog braverikjes worden vaak ook aangespoord mee te doen anders horen zij er niet bij.
Toen ik een kind was, was dat ook wel al zo, alleen ik zei nog altijd U tegen volwassenen en groette als ik ergens binnen kwam en bedankte als ik iets kreeg en had in de regel nog enig ontzag voor volwassenen.
Het spelen gebeurde nog buiten en de creativiteit was niet zoals nu vaak ver te zoeken.
Maar ook ik heb mijn streken gehad alleen waren die van die tijd en als mijn ouders er achter kwamen dan kreeg ik straf en moest maar nadenken wat ik had gedaan.
Dat wordt naar mijn weten tegenwoordig bij de brutale kids niet of nauwelijks gedaan, geen gevolgen voor bepaald gedrag, ook niet voor de goede kanten.
Consequentie is daarbij iets wat bij bepaalde ouders als vervelend en lastig vol te houden wordt gezien en het negatieve gedrag maar tussen de vingers zien om maar van het gezeur af te zijn, terwijl dit op langere termijn toch zijn vruchten af zal werpen.
In mijn kindertijd vonden de ouderen ons kinderen ook maar brutaal en vrij in vergelijking met hun eigen jeugd alleen ik denk dat wij nog wel de waarden en normen meekregen om je beleeft te kunnen gedragen wat in de huidige maatschappij in sommige gezinnen als onbelangrijk wordt gezien met als gevolg dat die kids helemaal los kunnen gaan.
Veelal wordt aan deze kinderen mee gegeven dat je niet perse hard hoeft te studeren om later succes te hebben.
Hoe ga ik hiermee om?
Mijn niet inwonende stiefzoon vertoond helaas ook het gedrag wat als brutaal wordt gezien.
Hij heeft daarbij adhd en is veelal negatief en agressief.
Sinds ik hem ken probeer ik hem op een kindvriendelijke maar zeer consequente en respectvolle manier te behandelen. Hij weet bij mij dat hij niet hoeft te proberen een brutale aap te zijn maar weet ook dat hij me kan vertrouwen.
Als ik iets zeg dan blijft dat zo, ook als dat iets positiefs is hou ik me aan mijn woord.
Ik heb gelukkig enorm veel geduld meegekregen en dat is ook erg belangrijk.
Autoriteit uitstralen op een eerlijke manier komt ook goed van pas.
Eerlijk gezegd is er iemand voor wie ik altijd zeer veel respect heb gehad en dat was mijn opa, vaak betrap ik mezelf erop dat ik zijn opvoedkunde met regelmaat zelf ook gebruik in een nieuw jasje.