acceptatie in de Marokkaanse cultuur

Of het normaal is binnen deze gemeenschap weet ik niet. Wat ik wel weet, is dat je er naar alle waarschijnlijk een heel moeilijke tijd gaat krijgen. Niet geaccepteerd worden maakt eenzaam

Familiebanden en -relaties zijn in veel culturen buitengewoon belangrijk. Als je trouwt, trouw je niet alleen met je partner maar met de hele familie. Daarvoor is het niet voldoende om dezelfde religie te hebben, zelfs niet vanaf je geboorte. Ik heb meerdere malen bij moslim kennissen meegemaakt dat een huwelijk niet doorging of stuk liep omdat het met de familie niet boterde. Zet je deze relatie toch door dan moet je er rekening mee houden dat zowel jij als jouw partner moeten breken met zijn familie. Dat zie ik verreweg de meeste mannen met een Noord-Afrikaanse achtergrond echt niet doen.

Of het normaal is hangt deels van de familie af. Sommigen zijn behoudender dan anderen.

Uit je vraag proef ik dat je je heel graag wil aanpassen om toch maar geaccepteerd te worden. Pas hier mee op, je kan jezelf volledig kwijtraken, zodat je niet meer weet je wie jezelf bent. Liefde is heel mooi en heel belangrijk, maar het mag niet ten koste van jouw gaan.
En onderschat cultuurverschillen niet, dat zit zo diep in de mens...

Hoe meer jij doet om er bij te horen en om te bewijzen dat je je aanpast, hoe meer jij jezelf kwijtraakt.....

Je verloofde moet je nemen zoals jij bent en niet zoals hij graag zou willen wat jij moet zijn.
Wilt of kan hij dan niet, misschien een harde uitspraak, er zijn genoeg anderen.

het verschilt van familie tot familie. ik ken ook iemand die een relatie heeft met een marokkaanse jongen en ze is volledig geaccepteerd. (niet getrouwd, wel een kind samen)

waarschijnlijk hangt de ene familie meer aan traditie dan de andere familie, en kan de 'angst' voor iets onbekend is zoals een andere afkomst, ander geloof, andere cultuur etc. betekenen dat ze vasthouden aan hetgeen wat bekend is.
niet alleen de ouders hebben het te accepteren maar ook de andere familieleden in sommige gevallen.

toch ben ik zelf van mening dat je niet alles hoeft te laten varen voor de traditie van je vriend. ook jij bent wie je bent. aanpassen is prima, maar persoonlijk denk ik dat er van beide kanten water bij de wijn moet worden gedaan.

misschien kan je je vriend vragen hoe de vork in de steel zit. als de familie van hem standvastig blijft hierin, kan het voor hem erg moeilijk worden en komt hij als het waren tussen jou en zijn familie in te staan. ook als je zelf niet geaccepteerd wordt is het geen pretje om een vreemde eend in de bijt te blijven. het is dus een keuze die je maakt.

ik wens jou en je vriend veel geluk samen, en hoop dat de familie van hem inziet dat een afkomst niets zegt over de goede wil die je hebt :)

In de Islam is iedereen welkom, ongeacht afkomst. Wat jij beschrijft is niet normaal! Ik denk dat ze je wel de ruimte moeten geven om te kunnen blijven wie je bent, binnen de grenzen van de Islam. De generatie van de gastarbeiders kan daar wel problemen bij ondervinden dat je van een andere cultuur komt, maar dat heeft niets met jou te maken. Altijd geleefd in een veilige omgeving, met alleen maar het eigen ras en vaak ook nog dezelfde stammen. Ik denk dat je je niet alles moet aantrekken (hoe moeilijk dat soms ook zal zijn) Ik denk niet dat je een keuze moet gaan maken tussen jezelf en hem of dat hij moet kiezen voor jou of zijn familie. Zo ver moet het niet eens komen en zover zal het Insha' Allah ook niet komen. Ik denk dat je je weg nog moet vinden en andersom ook. Zelf ben ik ook moslima en de banden die ik heb gesloten met Nederlandse meiden hadden ook altijd meer tijd nodig, dan met allochtone meiden.

Is trouwens niet alleen iets voor de Marokkaanse cultuur hoor. Ook Joden hebben liever niet dat je wil trouwen met een niet Jood. RK met een niet RK, enzovoort.
Is altijd al zo geweest, helaas. Zal ooit wel een keer veranderen.

Toegevoegd na 14 uur:
Wat Izmo schrijft lijkt me heel belangrijk. En waardevol.
Misschien is het zo dat je verloofde het niet meer zo ziet zitten en dit gebruikt? Ik zou het hem open vragen, met respect inderdaad. Wie weet wat er nog meer achter zit?
Sterkte in ieder geval.

Slm, wat je beschrijft vind ik zeer opmerkelijk. De islaam verbiedt discriminatie op afkomst. De Profeet (saws) heeft gezegd: De blanke is niet beter dan de niet-blanke (etc). Vanuit de islaam zul je het antwoord dus niet kunnen vinden dat er gediscrimineerd wordt op cultuur.

Overigens ben je geen moslim geworden, maar teruggekeerd tot de islaam. Toen God onze ziel schiep, vroeg Hij: 'Ben ik niet jullie Heer?' Iedere ziel heeft dat bevestigd. Je bent dus als moslim geboren en nu teruggekeerd tot de islaam.

Als je verloofd bent, is dit een duidelijke intentie om te trouwen. Het is dus opmerkelijk dat je verloofde je plots niet meer accepteert.

Het doet me pijn dat je zegt: 'heb iedereen bewezen dat mijn interesse volledig bij hun zit'. Hiermee impliceer je dat je om hen te plezieren teruggekeerd bent tot de islaam. Moslim ben je voor jezelf, niet om je verloofde, man of anderen een plezier te doen.

Probeer je verloofde duidelijk te maken dat hij door de verloving een intentie tot huwelijk heeft gegeven. Ook kun je hem zeggen dat de islaam geen onderscheid in cultuur maakt. Probeer echter niets te forceren, maar spreek wel je gevoelens uit. Doe dat met wederzijds respect.

Mijn vriend is ook moslim en ik niet en ben het ook niet van plan te worden alleen omdat mijn vriend of zijn familie dat zou willen. Mijn vriend's familie is zeer traditioneel en heb er al de nodige wrijvingen en meningsverschillen door mijn waarschijnlijke meer westerse kijk meegemaakt. Zijn moeder heeft meerdere malen geprobeerd de relatie met mijn vriend en mij kappot te maken. Al die tijd heb ik mijn poot stijf gehouden en ben gewoon gebleven wie ik ben. Heb me een poos continu lopen verdedigen en het gevoel gehad dat mijn vriend tussen zijn moeder en mij zat. Op een dag had zij mij zo zwart gemaakt om weer niks en ben toen weg gebleven en heb al haar gezeik genegeerd en stelde me t/o mijn vriend harder op ten aanzien van zijn moeder en heb hem de waarheid verteld over waar zijn moeder nou werkelijk mee bezig was. Sinds kort kom ik heel af en toe bij haar op de thee maar laat me niet gek maken en stel me niet kwetsbaar op en laat haar niet in mijn emoties toe. Zij heeft nu door dat haar zoon met mij verder wil en dat ik ben wie ik ben en zij daar absoluut niks aan kan veranderen. Zij weet dat ik geen kneedbaar bolletje ben die ze kan maken tot wat zij goed vindt. Ik heb veel getwijfeld over hoe nu verder want niet alleen zijn moeder maar ook de zus van mijn vriend en de andere Turkse ( zij zijn dus Turks) mensen om ons heen kunnen er wat van. Het verschild per familie dat wel maar vaak kom je wel dezelfde dilemma's tegen, zo herkenbaar.
Ik ben erachter gekomen dat mijn vriend echt van me houdt en hij me neemt zoals ik ben ondanks de druk achter hem, hopelijk ziet jouw verloofde dat ook in maar of de druk van de familie zal verminderen dat kan ik niet zeggen, vaak niet helaas. Je zult de bemoeienissen etc voor lief moeten nemen en je er niet zoveel van aan proberen te trekken want als je alleen maar naar de maatstaven van je schoonfamilie gaat leven dan zal je dat niet gelukkig maken. Het ligt er ook aan of je verloofde je volledig kan steunen of dat hj luistert naar zijn familie.

Toegevoegd na 19 minuten:
Je zegt dat je nu niet geaccepteerd wordt door je andere afkomst. Typische herkenbaar argument van de "andere kant". Dat was het eerste waavoor ik werd afgewezen, daarna volgde andere nieuwe redenen. Je bent Moslima geworden, daar mag je schoonfamilie trots op zijn en respect voor hebben!!