Waar is ons jeugd gevoel gebleven?

Bij mij niet.

Ik denk dat het gevoel van Speciaal verdwijnt op het moment dat je het een paar keer gedaan hebt. Kijk bv op het vliegveld: Je pikt er zo de mensen uit die helemaal voor de eerste keer vliegen. De mensen die dat elke maand doen, sjokken onverstoorbaar als in routine naar het vliegtuig toe.

Hetzelfde met met de bus gaan (Is dat nu nog stees zo leuk?) en wil je nu nog steeds zo graag dat ene jaartje ouder worden? En is die mecano doos (Of noem het nu een kettingzaag) zo spannend om helemala naar uit te kijken?

je bent zo jeugdig zoals je je zelf voelt, en je word nou eenmaal ouder en niet jonger. je moet er in het leven zelf iets van maken, en je bent nooit te oud om nieuwe dingen te gaan doen. vroeger creeerden onze ouders het sinterklaasgevoel en het kerstgevoel, de volgende generatie moet dat voor hun nakomelingen weer doen anders is er niks.

Toegevoegd na 1 dag:
als je jong bent droom je ervan om volwassen te zijn, en als je alle voordelen van het volwassen worden al hebt meegemaakt en ervaren heb je die kinderdromen opeens niet meer. Ik was heel erg blij met mijn eerste brommer, maar nog veel blijer met mijn eerste auto. :) als je kinderwensen zijn uitgekomen en je dromen, besef je je pas dat dit moment van nu wel even stopgezet mag worden, want wie wil er nou 40+ worden? als je ouders of grootouders word zie je alles van voor af aan en dan besef je je pas dat jij de oudere generatie bent, en dat je dat jeugdgevoel weer terug ziet bij je (klein)kind(eren). Zo is het leven: kind zijn, getrouwd willen zijn, kinderen willen hebben, grootouders worden, en dan loopt je verhaal op zijn eind. Dat is eigenlijk toch wel jammer he? want wie wil er nou niet voor eeuwig ouders hebben, die alles voor je doen en je beschermen en soms verwennen. We willen de voordelen van oud zijn, en tegelijkertijd jong blijven.

Gôh, als ik zo lees wat je opnoemt, eerste schooldag..ik heb geschreeuwt, gehuilt, me als een aap tegen de zijkant van de deursponning vasgehouden, nee ik vond het niet leuk..
Eerste vriendje..geen leuke herinneringen aan...
Eerste brommer, heb ik niet gekregen, ze hebben mij een keer op de brommer van mijn zus zien rijden, veel te hard in hun ogen, ik kreeg een servies !!! :(
Schoolreisje, alle ouders stonden hun kinderen uit te zwaaien, ik deed alsof ik naar mijn moeder zwaaide..ze was er niet...geen tijd..

Nee, leuke herinneringen heb ik niet aan mijn jeugd..
Maaaaaaaaar, ik ben geen zielig meisje hoor, integendeel. :-))

Als kind kijk je natuurlijk anders tegen zulke zaken aan. Je hebt een (grotendeels) zorgenloos leventje, waarin alles voor je wordt gedaan. Ik was ook dolgelukkig met mijn eerste step, fiets en brommer en was heel tevreden als ik een dubbeltje kreeg wanneer de ijsboer door de straat reed.
Uiteindelijk vervaagt dat jeugdgevoel naarmate je ouder wordt en zelf verantwoording gaat dragen. Ik kan nu ook wel eens uitkijken naar 'spannende dingen' zoals een nieuwe auto of zo, maar dat gevoel is heel anders.
"Je wordt ouder papa!"

Al wat je hier noemt is mij onbekend.. is had altijd heimwee naar huis..vriendjes en vriendinnetjes had ik niet want ik was veel liever thuis met een boek en mijn laatste dag op school was en verademing want ik werd gepest en geslagen.. mijn eerste vriendje was een egoistische oen en mijn eerste brommer, waar ik heel blij mee was want die kreeg ik van opa, werd gestolen..
Toen ik 30 werd realiseerde ik me dat mijn jeugd eigenlijk voorbij was en vroeg me af wat die had betekent voor me..niet veel dus.. ik had geen slechte jeugd maar het heeft me ook niet veel gebracht..

Het tegenovergestelde zou toch vreemd zijn; als je sinterklaas nog steeds spannend vindt. Je verjaardag is niet leuyk naarmate je over de helft bent, want het einde gaat naderen en je hebt alles al, dus die kado's boeien je ook niet meer. Je zet je schoen niet meer, want als je wat lekkers wilt dan koop je het gewoon en je weet dat iemand anders dan sinterklaas of zwarte piet het erin stopt. Je eerste meisje denk je nog wel eens aan terug, maar er kan er maar 1 de eerste zijn, dus dat gevoel heb je maar 1x. Kortom, er zijn geen verassingen meer, je hebt alles al eens meegemaakt.

Er is maar 1 manier om dit gevoel weer terug te winnen, en dat is dingen gaan doen, bekijken, lezen etc die nieuw voor je zijn. Laat jezelf verrassen of verassen!

De dingen die jij allemaal beschrijft uit je jeugd herken ik niet.We hadden 12 kinderen bij mij thuis en er was gewoon geen geld voor verjaarscadeau's en schoolreisjes .Ook ben ik als kind nog nooit naar een speeltuin geweest.Wel herinner ik me weides vol met madeliefjes en paardebloemen.En boven op de wagen zitten met hooien.Ook was het altijd weer interessant als er een kalfje werd geboren.Mijn gevoel voor kerst is absoluut niet verdwenen.Het is alleen maar sterker geworden.Mijn man is ook gek op kerst,dat scheelt natuurlijk.Er zijn nog zoveel leuke dingen waar ik een soort van jeugdgevoel bij krijg zoals het aanbreken van de lente,het gefluit van de vogels,het kopen van iets leuks,heerlijk.

Ik ervaar dit gevoel gelukkig nog heel regelmatig, door naar mensen, dieren en dingen te kijken. Alsof ik ze/het voor de eerste keer zie en voel ;-)

Het kerstgevoel werd bij mij bij het ouder worden minder, Het lijkt wel of het ieder jaar minder wordt. Waaraan het ligt weet ik niet. Maar idealiseren we het niet teveel ? Deze tijd is volgens mij wat de romantiek betreft echt minder. Maar er zijn ook veel voordelen aan deze tijd. De maatschappij heeft zich enorm ontwikkeld. Deze tijd lijkt minder gevoelig. niet alleen in Nederland wordt het zo ervaren. In de VS denken ze met weemoed terug naar de tijd toen Walter Cronkite nog bij CBS werkte. Op youtube las ik een commentaar; ' people are so damn dumb nowadays man'.

Ik heb dit gevoel nog weleens Ed. Een poosje geleden heb ik nog verstoppertje en stoelendans gedaan :) Mijn eerste echte verliefdheid is pas twee jaar geleden op mijn pad gekomen en de vlinders verdubbelen nog elke keer als ik hem zie. Als ik een cadeautje krijg van iemand is dat jeugd gevoel er ook weer. Bij het vooruitzicht op een dagje uit ook. Binnenkort ga ik weer brommer rijden :)

Ik kan eigenlijk wel zeggen dat ik twee jaar geleden aan mijn tweede jeugd ben begonnen, met als mooi verschil dat ik het nu allemaal veel bewuster meemaak en beleef.

doordat de magie van die momenten verdwijnt is het allemaal niet meer spannend,je weet dat de sint niet bestaat,je verjaardagscadeau hoef je nog net niet zelf te kopen maar je weet ongeveer wat je krijgt ,kerst tijd loop je over van de stress omdat je alweer voor je schoonouders moet koken,schoolreisjes maak je niet meer en ga zo maar door het leven gaat te snel om alles bij te houden en het enige wat je zeker weet is dat je dood gaat . en dan word je er ontevreden mee en ga je op zoek naar een nieuwe spanning in je leven. sommige gaan extreme sporten doen andere gaan motorrijden,weer andere zoeken het in een jongere partner kortom we komen in een midlifecrisis.