Zeg je er wat van als een kind van een ander een scene maakt in de supermarkt?

Ik denk niet dat ik het lef zou hebben om er iets van te zeggen.

Niet mee bemoeien, daar heeft echt niemand wat aan, en niemand is je dankbaar als je het toch doet.

De moeder zit ook fout met haar gedrag. Ze moet ook geen tasje naar haar kind gooien/slaan. Als ze hem laat dan weet iedereen dat zij een goede ouder is. Want goede ouders laten hun kind zeuren en geven niet toe.

Het verhaal klinkt alsof er nog veel meer mis is gegaan tussen deze moeder en zoon. Ik denk niet dat je er minder van wordt als je naar de moeder gaat en iets zegt als Ik heb gezien wat er is gebeurt. Wat doet hij gemeen. dat kan een enorme steun zijn voor de moeder. Het gevoel dat niet iedereen tegen je is kan in zo'n geval enorm helpen lijkt me.
Het feit dat ze uithaalt met een tasje geeft ook haar wanhoop aan t.o.v. haar zoon. Verder kun je als buitenstaander heel weinig en moet je ook oppassen je niet in de nesten te werken door verkeerde reacties. Daarom is het verstandig je reactie kort te laten.
Aan de andere kant kan ik me ook voorstellen dat je nauwelijks durft te reageren.

zijn mijn zaken niet ik ben geen verklikker.

Stiekem knijpen.

Of anders, niet op reageren. Het kan namelijk dat de moeder het helemaal verkeerd opvat als je er wat van zegt. Misschien met het idee: voedt ik mijn kind niet goed op / bemoei je er niet mee / waarom heb je kritiek op mij / enz.
Misschien zat er wel stiekem iets hards in de tas.

Ik zou ook het liefste reageren, maar doe het toch niet. Wat moet je doen? Haar corrigeren, de jongen aanspreken, ze adviseren, of wat dan ook. Het kan allemaal verkeerd vallen, en tot weet ik wat leiden.

Hier is heel veel meer aan de hand (lees: mis) tussen moeder en zoon. Dat de zoon een grote bek geeft en niet ophoudt als zijn moeder dat zegt, geeft aan dat er al een paar jaar geleden iets fout is gegaan. Dat de moeder met haar tasje reageert geeft dan meteen een indruk van wát er dan fout is gegaan.

Daar kun je in dit stadium niets meer aan doen. Het is een paar jaar te laat. Hier kan alleen professionele hulp nog helpen.

Nog een gedachte: wie zegt dat zij de moeder was van dat kind? Misschien was het een uit huis geplaatste probleemjongere die nu met iemand anders onderweg was. Die iemand was dan geen professional, dat is wel duidelijk.

nee, ik zeg daar niks van.
ik kijk toe en verbaas me over de mensheid.

Bailey, nee hier zeg ik helemaal niets van. En ik zal ook zeer voorzichtig zijn met er iets van te denken. Ik ken ze namelijk niet, ik ben alleen toeschouwer van een situatie die een paar minuten duurt. Hierop kan ik geen mening vormen.

Kinderen kunnen op alle leeftijden tegendraads zijn, een grote mond hoort helaas ook bij veel puberende jongeren. Heel lastig en uitermate vervelend en zeer moeilijk voor ouders. Maar er kunnen ook 100 andere dingen spelen, nogmaals ik ken ze niet en ik weet al helemaal niet wat erachter zit.

Ik zou het als moeder van (relaxed puberende kinderen) ook niet op prijs stellen als iemand zich ermee zou bemoeien. Al is het goed bedoeld, ik zit al in een ongemakkelijke situatie, die wordt alleen maar ongemakkelijker door aandacht van wildvreemden.

Ik denk niet dat ik er wat van zou zeggen; voordat ik er uit zou zijn of het mijn verantwoordelijkheid is of niet, zouden ze de winkel al hebben verlaten. Ik blijf me verbazen over de mensheid. Voor het berijden van een brommer heb je een brommerbewijs nodig; maar iedere *** mag een kind krijgen.

De zoon doet onrecht aan !
Natuurlijk reageer je hier dan als volwassene op.

Ik denk dat ik die zoon nog even een flinke duw had gegeven zodat hij echt iets had om over te piepen.

Daarnaast zou ik de moeder een compliment hebben gegeven als ze hem echt een por gegeven had.
Mijn moeder een grote bek geven... 't zou echt ondenkbaar zijn voor mij. Mijn ouders geloofden Goddank wel in de "pedagogisch verantwoorde tik". Als mijn ouders alleen maar Foei zouden hebben gezegd, dan had ik ze echt vierkant uitgelachen. Nee, af en toe even die tik heeft mij niets geen kwaad gedaan, dat moesten ze tegenwoordig ook iets meer doen om die "monsters" in te dammen!

Ik zou er in dit geval ook niks van hebben gezegd, maar toen ik vroeger zelf in een supermarkt werkte was er een moeder die haar kind, die een beetje zeurderig was, hard in het gezicht sloeg! Hier heb ik absoluut wel wat van gezegd, omdat ik dit niet te tolereren vond in onze winkel!

Daar moet je je niet mee bemoeien, tenzij je ziet dat een ouder echt lichamelijk geweld gebruikt, want dat is strafbaar.

Ik heb respect voor moeders die hun kind gewoon laten janken (omdat het bv geen snoepje krijgt) en rustig doorwinkelen. Dat is de goede manier van omgaan met een kind dat iets wil wat het niet kan krijgen: negeren. En zodra het kind stopt met zeuren kun je het weer belonen met zijn of haar gecorrigeerde gedrag.
Wat ik regelmatig zie, is dat mensen medelijdensdnaar zo'n jankend kind kijken, en met een boze blik naar de moeder.
Laat het opvoeden aan de ouders over zou ik zeggen, zij zijn er meestal prima toe in staat.

ja ik had er wat van gezegd. zo van : nou nou, moet dat zo! of jee, wat een theater maak jij er van! maar kan ook zijn dat ik die man had aangesproken en had gezegd. meneer u oordeelt maar u heeft niet eens alles gezien!

want die jongen gaat dat nu geheid nog een keer doen. wellicht wilde die moeder haar zoon geen pijn doen maar op een manier laten merken dat hij echt te ver ging.
wellicht voelde die moeder zich behoorlijk opgelaten. eerst door de grootte mond toen door de opmerking van de zoon.
kinderen proberen uit! zoals sommige mensen zeggen, de verhouding kan al lang scheef zitten, maar hoeft niet. kind kan in een beginnende pubertijd zitten maar hoeft niet. kind kan gewoon een slechte dag hebben maar hoeft niet. mama kan een slechte dag hebben maar hoeft niet. kind kan een stoornis hebben maar hoeft niet.
en als ik het stukje zo lees. dan stelde de jongen zich behoorlijk aan, en maakte hij gewoon missbruik van de situatie! dat hoeft echt niet altijd door de opvoeding te komen.

Nee.
Ik zou snel een zak chips halen en geamuseerd toekijken.
Idd, niemand zal je dankbaar zijn als je je ermee bemoeit.

ik zeg er meestal niets van. Vooral omdat ik voor mijn werk al veel met opvoeding bezig ben (probleemgezinnen)
Wel kijk ik soms boos naar het kind dat zich misdraagt als de moeder niet kijkt. Soms zijn ze dan ineens stil.

In het bovenstaande geval zou ik misschien een grapje maken die wel duidelijk overkomt.

Ken je dat broodje-aap-verhaal (?) van die man die in de rij voor de kassa staat en door het kind dat in het karretje zit dat achter hem staat, telkens tegen de hielen wordt gereden (het ventje beweegt voortdurend het karretje door naar voren en naar achteren te schuiven)? De man zegt er een paar keer wat van (eerst tegen het kind en dan tegen de moeder). De moeder reageert aanvankelijk niet, maar uiteindelijk zegt ze: "Laat dat kind toch... als het daar nou zin in heeft".

Een moment later pakt de man een pak vla uit zijn mandje. Hij doet het open en giet het hele pak leeg over het hoofd van het kind (dat begint te janken!). Als de moeder zegt: "Hé... wat doe je nou man?"... geeft de man als antwoord: "Ach laat mij toch... als ik daar nou gewoon zin in heb!"

Kijk... dat vind ik nou een mooi verhaal waarvan ik denk... ik wou dat ik het een keer zou meemaken en dan de lef zou hebben hetzelfde te doen als die man... Want o... wat had ik graag gehad dat déze moeder haar kind had bestaft.

Ik geloof niet dat dit een precies antwoord op je (goeie) vraag is... maar ik wind me er teveel over op om iets anders te bedenken!

de kwal erop aanspreken en verbaal helemaal de grond inboren door hem te vragen hoe hij het in zijn hoofd haalt om zich aan te stellen als een baby,dat je gezien hebt dat er helemaal niets is gebeurt,en of hij zo loopt te zieken omdat hij in zijn broek heeft gepoept.

Ik zou als ik dat had gezien en de zoon zijn moeder zo voor schut zet, dat ook tegen die man zeggen. Kan niet tegen onrecht dus zal ik dat automatisch doen.