Wordt iemand die getuige is van huiselijk geweld ook als medeplichtige gezien?

Wordt iemand die getuige is van huiselijk geweld (en niks doet om te helpen) ook als medeplichtige gezien?

Verwijderde gebruiker

14 jaar geleden

in: Samenleving

2.9K

2.9K keer bekeken

Geef jouw antwoord

Het beste antwoord

Dat hangt deels van je positie en bevoegdheid af. Stel dat een moeder zelf haar kind niet mishandeld maar dagelijks aanschouwt dat haar partner dat wel doet, dan is zij medeplichtig. Zij had immers kunnen voorkomen dat dit gebeurde, door dit niet te doen verwaarloosde ze haar kinderen en is ze nalatig in haar zorg.
Dit geldt natuurlijk ook voor verzorgers (voogden) die geen biologische band met het kind in kwestie hebben.
Daarnaast is er ook nog de meldcode kindermishandeling, deze meldcode is een wet in voorbereiding en zal straks de landelijke richtlijn worden voor branches waarin met kinderen gewerkt wordt. Het gaat dan om organisaties als peuterspeelzaalwerk, kinderopvang, onderwijs en jeugdgezondheidszorg. De meldcode is eerder een protocol dan een daadwerkelijke wettelijke meldplicht.

Als ooggetuige van huiselijk geweld zul je wettelijk gezien niet aansprakelijk gesteld kunnen worden (tenzij je ouderlijk gezag hebt over een minderjarige) maar dat wil nog niet zeggen dat je niet als medeplichtige wordt gezien. Voor de wet ben je dat dan niet, maar de 'omgeving' kan je er eventueel wel op aankijken en je verwijten maken en bovenal kun je last krijgen van je geweten. Als je vermoedt iemand hulp nodig heeft probeer dan een open gesprek te voeren en verwijs deze persoon door naar een instantie die hem of haar verder kan helpen.
Meer informatie kun je vinden op de site van huiselijkgeweld.nl

Bronnen:

http://www.huiselijkgeweld.nl/

Verwijderde gebruiker

14 jaar geleden

Andere antwoorden (3)

Dat zal wel helemaal afhangen van de situatie. Als de getuige gerede angst heeft om zelf ook slachtoffer te worden en daarom niks doet, zal hij/zij niet als medeplichtig worden beschouwd. Dit geldt bij huiselijk geweld vaak voor kinderen.
Als hij/zij makkelijk in had kunnen grijpen en er bij staat te lachen, is het een heel ander verhaal. Elke situatie is anders.

Verwijderde gebruiker

14 jaar geleden

Verwijderde gebruiker

14 jaar geleden

Ah oké. Ik heb me even verdiept in huiselijk geweld, het is een erg breed onderwerp. Voor zover ik weet gaat het bij huiselijk geweld om geweld bij een afhankelijkheidsrelatie. Verwaarlozing wordt er ook onder gerekend.
Stel dat je over straat loopt en de verdenking hebt dat bij een gezin dat je ziet de kinderen verwaarloost worden, maar je doet er niks aan. Ben je dan medeplichtig? Bij medeplichtig krijg ik altijd het 'Hij stond erbij en keek ernaar'-gevoel...

Verwijderde gebruiker

14 jaar geleden

Om nog even verder in te gaan op de situatie, op straat geniet je toch een zekere immuniteit voor aanvallen, waardoor er iets van zeggen niet écht gevaarlijk is.

Verwijderde gebruiker

14 jaar geleden

Als je over straat loopt en je denkt te zien dat er huiselijk geweld in het spel is, dan denk je dat omdat je openbaar geweld ziet (b.v. ouders geven kind een tik) of omdat een kind er verwaarloosd uitziet of slecht behandeld wordt. Verwaarlozing is door zo'n vluchtige ontmoeting heel moeilijk vast te stellen. Is dat dan voor jou dat het kind geen leuke kleren aan heeft? Er onverzorgd bijloopt? Angstig kijkt? Vies is? Blauwe plekken heeft? Ik ga er meestal van uit, dat als ik als vluchtige voorbijganger zoiets denk, er mensen in de directere omgeving zullen zijn die het ook in de gaten hebben en die hun verantwoordelijkheid nemen als dat nodig is (bijvoorbeeld buren, leerkrachten, familieleden). Soms zijn dingen ook niet wat ze lijken: sommige mensen geven niks om uiterlijkheden en zijn van nature heel bleek, maar houden wel zielsveel van hun kinderen en geven ze een geweldige jeugd.

Verwijderde gebruiker

14 jaar geleden

Hmm, goede uitleg, ik snap je punt. Ik had daar nog niet zo over nagedacht, je hebt me weer verdere denkstof gegeven.
Zou je er op straat iets van zeggen, dan zal het toch als snel zeurderig klinken en, zoals je zei, het kan best voorkomen dat iemand helemaal niet te maken heeft met huiselijk geweld, maar er toch wel zo uit ziet en andersom is natuurlijk ook mogelijk. Je zou dus inderdaad niet als medeplichtige gezien kunnen worden. Een paar posts hieronder noemt Annigje het voorbeeld van een moeder die haar partner hun kinderen ziet mishandelen, terwijl ze zelf hen niet helpt. Annigje zei dat je dan wel medeplichtig bent, ook wettelijk. Ze noemt hierbij het voorbeeld van 'ouderlijk gezag'. karimaBD echter, noemt een eigen ervaring, waarbij haar buren niks deden en het huiselijk geweld gewoon negeerden. Is voor hen er ook de wettelijke plicht om dit te melden, of is er eigenlijk alleen een ongesproken morele plicht?

Verwijderde gebruiker

14 jaar geleden

Inoid, wat bedoel je met geweld bij een afhankelijksheid relatie?

Verwijderde gebruiker

14 jaar geleden

Ik neem aan dat je je dan afvraagt wat een afhankelijkheidsrelatie is. Het gaat hierbij om een relatie waarbij iemand emotioneel of lichamelijk afhankelijk is van de ander, waardoor deze een zekere macht heeft over de ander. Dit wordt een afhankelijkheidsrelatie genoemd. Wordt er misbruik gemaakt van deze relatie of wordt deze verwaarloost, dan noem je dit vaak huiselijk geweld (voor zover ik weet). Een goed voorbeeld hiervan is de relatie tussen een loverboy en zijn slachtoffer. Deze zorgen er namelijk vaak voor dat de meisjes emotioneel afhankelijk worden van hen, ze willen hun goedkeuring. De slachtoffers zijn vaak van te voren al onzeker, waardoor afhankelijkheid gemakkelijker kan volgen.
De kadootjes die ze hierbij geven, kunnen ze dan bijvoorbeeld gebruiken om de meisjes schuldig te laten voelen, ze willen ten slotte de goedkeuring van de loverboy. Hierna geven ze vaak dan ook sneller toe om dingen te doen die ze normaal niet zouden doen. En, zouden ze weigeren, dan zorgt de dader (loverboy) wel voor lichamelijke afhankelijkheid. Ik hoop dat het op deze manier duidelijk wordt! Zo niet, vraag verder. ;) Overigens is dit wat ik ervan weet. Het is natuurlijk voor bijna elke situatie anders, dus het hoeft niet persé zo te zijn.

Wanneer je de kracht en middelen hebt om iemand te helpen en je doet het niet, ben je enigzins medeplichting.

Toegevoegd na 1 minuut:
Al komt diegene onder die ''medeplichtigheid'' uit, iemand weet diep van binnen ook wel dat hij/ zij had kunnen helpen maar niks gedaan heeft. Maar het verschilt inderdaad -zoals in bovenstaande- per situatie.

Toegevoegd na 4 minuten:
Als je bijv. weet/ vermoedt dat kinderen worden mishandeld en je onderneemt geen enkele actie, ben je wt mij betreft ook medeplichtig. Zo wisten de buren -in mijn kinderjaren- dat er iets bij ons niet goed zat. Hoorden geschreeuw van mishandeling, zagen de onderdrukking, maar hebben geen enkele moeite gedaan daar melding van te maken.

Verwijderde gebruiker

14 jaar geleden

Verwijderde gebruiker

14 jaar geleden

Ik wil geen oordeel heffen, maar ik heb het eerder al met een collega van mij hierover gehad. We hadden het over Sociale Controle, de betrokkenheid die mensen hebben bij hun naaste omgeving en de verbinding die ze voelen met de buurt waar ze wonen. Het is best wel jammer/erg dat sommige mensen gewoon niks geven over wat er bij hen in de buurt gebeurt en het dus gewoon negeren, zoals ook bij jou voorgekomen is. Ik hoop overigens dat je er geen verdere nadelige gevolgen aan overhouden hebt. Hoewel ik zelf (naar mijn idee, het criterium is erg breed) geen huiselijk geweld heb ondervonden, lees en hoor ik wel erg veel over het en de effecten ervan. Hoewel deze niet altijd even duidelijk zijn, komt het toch vaak voor dat mensen langdurig (tot in hogere leeftijden) last hebben van van wat hen overkwam toen ze bijvoorbeeld kind waren.

Verwijderde gebruiker

14 jaar geleden

Zolang de jeugdzorg in Nederland nog zo slecht is als hij nu is, zullen veel mensen extra twijfelen om aan te geven dat er verdenking is van mishandeling.
Want je doet een gezin nogal wat aan, als je jeugdzorg op hun dak stuurt. De schrijnende verhalen die ik wel eens hoor, doet je extra twijfelen.
Je wil wel iets doen, maar waar doe je goed aan?

Verwijderde gebruiker

14 jaar geleden

Daar zit 'm het probleem ook vaak in. Doordat het vaak om afhankelijkheidsrelaties gaat, is het soms moeilijk om ze te helpen en elke situatie heeft andere hulp nodig.

Verwijderde gebruiker

14 jaar geleden

Destijds heb ik op mijn middelbare school aangegeven dat er een ellende was thuis, ik heb zelfs bij de consierge getracht mijn (uit het oog verloren) oom te traceren. Dit allemaal was nog niet genoeg reden voor mensen om mij heen om melding te doen bij JZ of de politie.

Verwijderde gebruiker

14 jaar geleden

Met als resultaat er dat moord op mijn moeder is gepleegd door vader. Terwijl iedereen zag dat er iets niet klopte, men (wij) werd(en) onderdrukt en vast zit in de situatie.

Verwijderde gebruiker

14 jaar geleden

Ai. Mijn excuses voor het ophalen van slechte herinneringen en mijn medeleven. Het lijkt me vreselijk om zo iets mee te maken. Mijn ouders hebben ook wel eens (fikse) ruzie, maar het komt eigenlijk nooit tot lichamelijk geweld. Ik ben van mening (zoals ik eerder al had gezegd) da, wanneer er gemeld wordt dat er ergens sprake is van huiselijk geweld, instanties verplicht zouden moeten zijn om op z'n minst te kijken of het echt zo is en ze moeten naar mijn idee zeker ook iets proberen te doen, direct of indirect (-> via jeugdzorg of politie).
Dat jou school daar toen niks aan gedaan heeft is een slechte zaak...

Verwijderde gebruiker

14 jaar geleden

Excuses aanvaardt, maar waren niet nodig :) Excuses juist voor mijn schrijffouten in mijn reactie!

Als je zoals in jouw voorbeeld bij een reactie als niet-betrokkene vermoedt dat er huiselijk geweld plaatsvindt, en je doet niets, dan ben je juridisch niet medeplichtig - medeplichtigheid vereist een bepaalde betrokkenheid bij de strafbare feiten.
Wel ben je - naar mijn persoonlijke mening - moreel medeverantwoordelijk om aan de bel te trekken als je echt denkt dat er iets aan de hand is.
Een tijd terug woonde er een gezin boven me, man, vrouw, klein kind. Vrouw en kind kwamen niet buiten, en het was altijd rustig tot pa thuiskwam, dan werd het schreeuwen (hij), krijsen en huilen (zij en het kind) en meer verontrustende geluiden. Nu kun je je altijd vergissen, dus ik ben maar eens een paar keer overdag, als hij er niet was, naar boven gegaan, met allerlei smoesjes.
Ik zag verwondingen en ik heb melding gedaan bij de politie, ik heb alleen geen idee of er iets mee gebeurd is :-(
Zolang ze er nog woonden, heb ik wel geprobeerd de vrouw en het kind wat los te weken uit huis, zodat ze in elk geval overdag soms even naar buiten durfden.
Juridisch was het mijn zaak niet, maar ik vond dat ik niet net kon doen of er niets aan de hand was.

Verwijderde gebruiker

14 jaar geleden

Deel jouw antwoord

Bekijk alle vragen in deze categorieën:

Maatschappij

Politiek & Overheid

Samenleving

Verkiezingen

Wetgeving