Mensen zeggen na een dode vaak R.I.P (rest in peace/rust in vrede), maar hoe kan een dode niet in vrede rusten?

Alle doden rusten in vrede of je wil of niet. We gebruiken mediums en paragnosten om van de dode te weten hoe het daar is en hoe ze zijn heen gegaan. Enorme tv show`s zijn erom heen gebouwd. De bekende behoefte om alles zeker te willen weten of moeite om los te laten.
Mijn persoonlijk antwoord is het volgende. Ik erken het bestaan van de mogelijkheid dat je met de geest in contact kan komen, maar jij haalt hen uit de rust. We kunnen niet loslaten. In dit jachtige snelle leven willen we zelfs het verleden beheersen. We nemen geen genoegen met het feit dat het leven eindig is. Als mensen je dierbaar zijn is het een groot verlies die gedragen wordt met tranen en gemis. De dood is heel definitief. Het lichaam heeft losgelaten. I.pl.v. een dankbaar gevoel voor wat je gekregen hebt van de persoon die je dierbaar was, wil je nog alles weten, het liefst hoe die persoon het maakt en waar hij is. Het is de behoefte om zeker te willen weten of alles oké is. Het aanvaarden van dit loslaten voor diegene die achterblijven is het probleem. Gun de ander de rust, als je het aanvaard hebt en je verdriet verwerkt hebt, gun jezelf dan ook de rust. Vervolg je pad met de ervaringen die je van de de overledene hebt gekregen. We gaan digitaal en beleven de wereld in high tec. een maatschappij van informatie, na over het lijden heen te zijn is info niet meer van belang. Koester al dat gene wat je van de persoon geleerd hebt of ervaren hebt. Je zal het hiermee moeten doen, het is als een geschenk het mooiste cadeau wat je gekregen hebt. Die mooie liefde moet je koesteren, en al die liefde geef je door. Rust zacht en heb er vrede mee. Addy