Waarom is gastvrijheid in de Nederlandse cultuur niet zo belangrijk?

Nederlanders staan ook bekend om hun "gierigheid" misschien is dat het wel. Maar ook zijn wij een volk van eigen eerst. Delen doe je pas als je zelf over hebt.
In andere landen zie je juist dat de armsten meer delen dan de rijken.

Gelukkig is deze cultuur al bijna helemaal omgeslagen.

De "Nederlander" is niet minder gastvrij, maar wel op een andere manier.

De voorbeelden die jij noemt gelden inderdaad lang niet voor iedereen.
En zijn voor een groot deel achterhaald.
En zijn clichés die hardnekkiger blijven dan de realiteit.

Ik draai al wat jaartjes mee op deze wereld en in in Nederland, maar ik ken het niet en ben het niet tegengekomen.

Lees deze tekst over de gastvrijheid van Nederlanders:
Citaat:
Ik kan wel doorgaan met voorbeelden uit de latere jaren, maar ik zal u waarschijnlijk niet overtuigen dat Nederland wel gastvrij is. Dat is gewoon het beeld dat zelfs Nederlanders over zichzelf hebben (niet gastvrij). Waar komt dat beeld vandaan eigenlijk?

Hier staat het leuke artikel:
http://www.flw.ugent.be/cie/CIE/majouaou4.htm

Heel gemiddeld genomen zijn Nederlanders natuurlijk een beetje zuinig. Zeker de oudere generaties: je krijgt er maar één koekje aangeboden omdat ze er zelf ook maar één nemen. Bovendien is het niet eens goed voor je is om meer koekjes te eten. Dat is niet alleen zuinigheid, maar ook calvinisme.

Verder houden Nederlanders natuurlijk van plannen en niet van onverwachte zaken. Het is prima als iemand komt eten, maar dan moeten we dat wel van tevoren weten, want dan halen we extra eten in huis. Als iemand zomaar aan komt waaien lukt het ons niet om ze iets te eten aan te bieden, want we hadden er niet op gerekend.

Het idee dat in veel andere landen zo heilig is, dat je misschien zelfs beter voor je gasten zorgt dan voor jezelf, is mensen hier gewoonweg niet met de paplepel ingegoten, dus er is ook geen extra eten in huis voor het geval er iemand onverwacht langs komt. Als je extra kookt, blijf je later weer met de restjes zitten en moet je het misschien wel weggooien omdat het niet bijtijds opgegeten kan worden. Dat is natuurlijk niet praktisch, dus dat gaan we niet doen. :-)

Al met al is het een beetje klein gedacht, een beetje zuinig en een beetje calvinistisch. Gelukkig is dit wel aan verandering onderhevig, en zijn de jongere generaties al een stuk flexibeler dan de ouderen. (Allemaal heel gemiddeld genomen, natuurlijk.)

misschien zijn we wel egoisten, of we hebben het gewoon te druk.

Ik had het ook wel eens, van die mensen waar je eigenlijk zowiezo al niet op zat te wachten die dan "opeens" op zondagmiddag tegen borrel/etenstijd op je stoep staan, beh!!!!!!!!

Mijn schema was in die tijd wel zo dat ik door werk/huishouding/kinderen/zwemlessenen andere sportactiviteiten ALLEEN zondag van 15-18 uur tijd had dat ik even NIKS hoefde (en kon doen wat ik zelf wilde ipv rondrennen tbv de rest van de wereld)

Ben ik dan ongastvrij of gewoon MENSELIJK dat ik er dan niet op zat te wachter om WEER hapjes te serveren aan mensen waar ik niet eens blij van werd????

Dit had dus NIKS met zuinigheid te maken maar meer met het feit ik me in mijn (mogelijk) overladen programma beroofd voelde van mijn enige uurtje "vrijaf".

Toegevoegd na 1 dag:
NAV van een hele treffende opmerking realiseer ik me het volgende:

Ik ben (vrees ik) mogelijk ongastvrij maar ik zou ZELF ook nooit bij iemand langs willen gaan waar ik eigenlijk zeer ongelegen kom en waar ze vervolgens al hun plannen voor mij omver moeten gooien. Ik zou me DOOD schamen en zodra ik merk dat het niet zo uitkomt ben IK altijd gelijk weer weg met verontschuldigingen dat ik zomaar aan kwam waaien (dit is trouwens theoretisch want ik kom NOOIT ergens zomaar aanwaaien, ik zou altijd even bellen of het wel schikt).

Dus, misschien heeft de medaille nog wel een andere kant, gastvrijheid versus ego's die verwachten dat de wereld altijd naar HUN pijpen danst.....

Ik denk dat het met verschillende factoren te maken heeft.

Minder economische afhankelijkheid
Nederlanders zijn over het algemeen een individualistisch volkje. In economisch opzicht zijn we gewend "als individu" onze eigen boontjes te doppen. In b.v. zuidelijke landen is men binnen een gemeenschap veel meer van elkaar afhankelijk.

Verzuiling van de samenleving
Daarnaast is er bijvoorbeeld in Nederland altijd sprake geweest van een enorme "verzuiling": katholiek/protestant, links/rechts enz.
Je hoorde ergens bij, maar met de andere groepen ging je niet om. En die verzuiling is weer te verklaren uit het feit dat Nederland natuurlijk van oudsher een ratjetoe is van allerlei volkeren en culturen (zie bron).

Nederlandse klimaat
Ook zaken als het Nederlandse klimaat zullen zeker bijgedragen hebben tot onze individualistische instelling: in veel warmere landen speelt het leven zich op straat af, waarbij je natuurlijk automatisch veel meer contacten hebt.

Hoge bevolkingsdichtheid
Als je in vroeger eeuwen op straat iemand tegenkwam, groette je elkaar. Nu sta je met z'n allen in de lift, zonder een woord te zeggen naar het plafond te staren. Die verandering heeft weer te maken met het feit dat de hoge bevolkingsdichtheid in ons land het onmogelijk maakt om iedereen in je gemeenschap te kennen.

Je kunt er niet omheen dat er culturen zijn die heel veel gastvrijer zijn dan de Nederlandse. De Afghaanse cultuur heeft bijvoorbeeld gastvrijheid heel hoog in het vaandel. Dat kan je koppelen aan de barre reisomstandigheden - kom je van ver dan ben je dorstig, hongerig en moe. Misschien ben je blij eindelijk veilig te zijn. Dan verdien je alle gastvrijheid, eten en rust natuurlijk. Ik weet bijvoorbeeld in Nepal, dat mensen die het zich niet eens kunnen permitteren voor jou als gast hun kip slachten.

Nederlanders wonen al heel lang op een relatief kleine oppervlakte. We reizen niet ver en bar. Ondanks de grote verhalen van de Gouden Eeuw, leefden verreweg de meeste mensen in bittere armoede. Als er geld was, investeerden we dat in status: kleding en een huis en niet in eten. Gecombineerd met een basiswantrouwen naar andersdenkenden - lid van een andere kerk(stroming) - en je laat je letterlijk 'niet in de keuken' kijken.

Onverwachte gasten zouden eens kunnen ontdekken dat je goedkoop eten eet, te weinig voor iedereen aan tafel of de kliekjes van de vorige dag. Niet alleen bij arme mensen maar juist ook in de burgerij.

Of het belangrijk is of niet speelt geen rol . Hat gaat erom of ze het zijn . Welvarende landen zijn minder gastvrij dan arme landen. Nederland behoort tot de rijkere landen . Ben jij wel 'ns uitgenodigd door de koningin ? Denk het niet . En ze heeft geld genoeg .

Deels traditie: rijkdom wordt afgemeten aan 'woning' zie boerderijen en grachtenpanden. En niet aan vrijgevigheid.

In godsdiensten als bij Islam wordt meer aandacht besteed aan vrijgevigheid dan in het Protestantisme.

Door klimaat is er meer inpandig dan bedrijvigheid op straat.

Nederlanders zijn van oudsher een arme natie. Daarom voedsel gepast.

'Bedeling' en Org is van oudsher een zaak van de kerk en overheid. Niet opnpartikulier niveau.

In Nederland ben je vaker op jezelf aangewezen, dus als je het niet ruim hebt wordt het voor veel mensen moeilijker om hun eten nog te moeten delen met anderen.
Wat je in andere culturen veel meer ziet is dat ze er voor elkaar zijn, dus heb je geen eten meer, staan er altijd wel ooms, tantes neven en nichten klaar met tassen boodschappen voor je. Als Nederlander zonder eten wordt je eerder veroordeeld en op je neer gekeken dan dat ze om je heen staan met boodschappen om je te helpen.

persoonlijk denk ik dat de gastvrijheid onstaan onder invloed van een bepaalde manier van te overleven en gewoonten (omgeving, voedselaanbod, geloof, normen en waarden) en later de economie/welvaart van een bepaald land.

hier is het eerder mogelijk om te leven naar het gezegde 'ieder voor zich, en god voor ons allen'
we kunnen ons zelf bedruipen en zijn van niemand afhankelijk, en het heeft waarschijnlijk ook te maken met een geloof of ritueel.

in andere culturen is dit heel anders dan bij 'ons', daar zal je moeten samen werken om in je levensbehoeften te kunnen voorzien. je zit dus in hetzelfde schuitje dus hiermee ben je automatisch meer met elkaar verbonden. het kan zijn dat hierdoor bepaalde gewoonten, normen en waarden ontstaan (ongeschreven regels) wat je meeneemt in je opvoeding en dus afhankelijk zijn van je cultuur. zo is elke cultuur in grote lijnen hetzelfde.

mijn stiefmoeder komt uit Ambon, en die is ook erg gastvrij.
zelf moest ik hier even aan wennen (nuchtere hollander?) want was het niet gewend (hey, zó kan het dus ook!!! veel gezelliger!) en ben hier zelf ook door veranderd in mijn 'gastvrijheids-level'